Acid Baby Jesus

Με τέτοιο όνομα μαγκιά τους αν έπαιζαν οτιδήποτε άλλο από ψυχεδελικό γκαραζορόκ. Μαγκιά τους όμως κυρίως που παίζουν αυτό ακριβώς. Και μάλιστα που το κάνουν με κέφι, τσαμπουκά, χωρίς φόβο, με φρέσκιες ιδέες χωρίς αναμασήματα αλλά και με σεβασμό στο παρελθόν. Με επιρροές από 13th Floor Elevators σε Cramps και από Sonics σε Velvet Underground, σίγουρα μακριά από την όποια ευδαιμονία των 60s και χωνεύοντας την ανυπαρξία των 00s.

Το νέο μεγάλο όνομα από τη δεξαμενή της αγγλόφωνης ελληνικής σκηνής, που δείχνει να είναι πραγματικά αστείρευτη τα τελευταία χρόνια, είναι μία παρέα παιδιών που κατάφεραν να σπάσουν τα σύνορα και να γίνουν αμέσως διεθνείς. Πώς; Μα με σκληρή δουλειά πάνω στο σανίδι και μία μεγάλη παγκόσμια περιοδεία με support θέσεις σε ονόματα όπως οι Black Lips. Ναι, έχουν την υποστήριξη της εταιρίας τους για να το πετύχουν αυτό και καλά κάνουν. Κυριότερα όμως έχουν και το υλικό για να παρουσιάσουν και αυτό είναι στο τέλος της ημέρας το σημαντικότερο.

Μουσικά κινούνται ορισμένες φορές στο όριο του θορυβώδους που όμως δεν μπορεί να κρύψει ένα pop υπόστρωμα. Τα 13 τραγούδια του ομώνυμου ντεμπούτο τους έχουν κάτι το αγχωτικό και δυσοίωνο. Και δεν είναι μόνο στίχοι όπως το «I've got to pay the rent, my money's always spent, and I'm deep in shit». Είναι μία γενικότερη αίσθηση περιχαράκωσης της μουσικής τους με αγκαθωτό συρματόπλεγμα. Ξυρίζουν και αγκυλώνουν τα τραγούδια τους στην πρώτη επαφή, αλλά αποκαλύπτουν περιπετειώδεις κόσμους με την επιμονή.

Τα αγαπημένα μου "Why Aren’t You Laughing Now" και "Tooth To Toe", καλώς, ίσως, παραμερίζονται ως πιθανά χιτάκια από το πιο surf-oriented "I’m A Baby" που έχει κάθε προοπτική να παιχτεί από ένα σοβαρό ραδιόφωνο (πού να το βρούμε βέβαια). Είναι όμως και αυτά δείγμα της δυνατότητας των Acid Baby Jesus να δημιουργούν άμεσα τραγούδια χωρίς εκπτώσεις στις μουσικές τους αξίες.

Χωρίς πολλά πολλά, εντάσσονται και αυτοί στα υπό παρακολούθηση εγχώρια ταλέντα που ελπίζουμε να ανταποκριθούν με διάρκεια στη φήμη που έχτισαν τόσο σύντομα.