«10»: Τραγούδια των Thin Lizzy που πρέπει να ακούσουμε στο Κύτταρο από τους Brian Downey's Alive And Dangerous

Κανονικούς Thin Lizzy δεν πρόκειται να δούμε σε αυτή τη ζωή. Το κοντινότερο σε συναυλιακό επίπεδο είναι ένα σχήμα με κάποιο από τα αυθεντικά εν ζωή μέλη που να παίζει ζωντανά τα τραγούδια του κορυφαίου ίσως hard rock συγκροτήματος όλων των εποχών.

Μία τέτοια περίπτωση είναι οι Alive And Dangerous του Brian Downey, αυθεντικού ντράμερ των Thin Lizzy και μοναδικού σταθερού συνεργάτη του αείμνηστου Phil Lynott σε όλα τα άλμπουμ, από το "Thin Lizzy" του 1971 μέχρι και το ζωντανά ηχογραφημένο "Life" του 1983.

Γνωρίζοντας καλά το πόσο σπουδαίος ντράμερ και σε σημαντικό βαθμό συνθέτης υπήρξε ο Downey, αλλά και το υψηλό επίπεδο του σχήματος που έχει στήσει, η συναυλία στο Κύτταρο αναμένεται να αποτελέσει μια εμπειρία ζωής για τους οπαδούς των Thin Lizzy και του καλύτερου hard rock που έχει υπάρξει ή θα υπάρξει ποτέ.

Εκτός φυσικά από τον Brian Downey που βρίσκεται πίσω από τα τύμπανα, οι Alive And Dangerous αποτελούνται από τον τραγουδιστή και μπασίστα Matt Wilson, ακριβώς στον ρόλο του Phil Lynott, και τους κιθαρίστες Michal Kulbaka  και Joe Merriman στις δύο Les Paul.

Τα τραγούδια των Ιρλανδών hard rockers που θα θέλαμε να ακούσουμε ζωντανά από τον Brian Downey και τους Alive And Dangerous την Κυριακή 22 Οκτωβρίου στο Κύτταρο Live Club είναι τόσα πολλά που θα ήταν ανθρωπίνως αδύνατον να χωρέσουν σε μία βραδιά.

Λαμβάνοντας υπόψη τον παράγοντα του εφικτού, θα πρέπει να αρκεστούμε σε συγκεκριμένο αριθμό τραγουδιών, δέκα εκ των οποίων επιλέχθησαν και παρουσιάζονται με χρονολογική σειρά, με την βεβαιότητα ότι θα μπορούσαμε να σβήνουμε και να γράφουμε στο διηνεκές.

Spotify Playlist

1

Whiskey Ιn Τhe Jar

She swore that she'd love me
Νever would she leave me
But the devil take that woman
For you know she tricked me easy

Θα ήταν άδικο να μην μνημονεύεται με αποδείξεις ο Eric Bell, μοναδικός κιθαρίστας των Thin Lizzy στα τρία πρώτα άλμπουμ "Thin Lizzy", "Shades Of A Blue Orphanage" και "Vagabonds Οf Τhe Western World", όταν το folk και blues rock ήταν το κυρίαρχο ύφος του trio. Η διασκευή του παραδοσιακού της Ιρλανδίας "Whiskey Ιn Τhe Jar" έγινε επιτυχία (ναι, ήταν γνωστό και πριν το διασκευάσουν οι Metallica) και άνοιξε δρόμους στο συγκρότημα, με highlight τις πενιές του Bell στο ξεκίνημα και το απίστευτης ομορφιάς κιθαριστικό solo που αλλάζει με μαγικό τρόπο την ατμόσφαιρα. Mush-a ring, dum-a doo-dam-a-da, whack for my daddy-o, whack for my daddy-o, there's whiskey in the jar-o.

2

Jailbreak

Tonight there's gonna be a jailbreak
Somewhere in this town

Μπορεί από την κυκλοφορία του ντεμπούτου το 1971 μέχρι την κυκλοφορία του "Jailbreak" να πέρασαν μόλις πέντε χρόνια, χρειάστηκε να μεσολαβήσουν όμως τέσσερα ακόμη άλμπουμ μέχρι οι Thin Lizzy να κάνουν το «μπαμ» στην έκτη δισκογραφική απόπειρα, αν και το σχήμα με τους δύο κιθαρίστες, τον νεαρό Σκωτσέζο Brian Robertson και τον Καλιφορνέζο Scott Gorham είχε αφήσει σαφέστατες υποσχέσεις στο "Nightlife" και αρκετά περισσότερες στο "Fighting". Και το «μπαμ» είναι εμφατικό με το «καλημέρα» και το εναρκτήριο, ομώνυμο του δίσκου, και καταλύτη μια υποδειγματική παραγωγή. Το παίξιμο του Brian Downey κατευθύνει μαεστρικά το κομμάτι με τρομερά γεμίσματα, το κοφτό riff είναι κορυφαίο, οι πενιές το αλατοπίπερο και οι φωνητικές γραμμές ιδανικές, συντελώντας σε μια μεγάλη επιτυχία.

3

The Boys Are Back Ιn Town

Down at Dino's Bar 'n' Grill
The drink will flow and blood will spill

Κάποτε το 7+7 στο Μοναστηράκι είχε ντάνες με mint ελληνικές εκδόσεις κλασικών '70s rock δίσκων σε καλές τιμές. Ένας εξ αυτών ήταν το "Jailbreak" που αποκτήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες και σπίναρε αμέτρητες φορές. Η πρώτη πλευρά ήταν σπουδαία, η δεύτερη πλευρά όμως με το παρόν ως εναρκτήριο, το "Cowboy Song" και το "Emerald" στο φινάλε ήταν απλά θρυλική και επιβαρύνθηκε αρκετά περισσότερο. Υπάρχουν πολλά hard rock τραγούδια που φαίνονται πάναπλα στην χαλαρή ακρόαση, αν όμως τα ακούσεις προσεκτικά δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις πόσο μαεστρικά φτιαγμένα είναι. Ακριβώς τέτοια περίπτωση αποτελεί και το "The Boys Are Back Ιn Town". Καταρχάς τί να το κάνεις το riff άμα ξέρεις πως να τοποθετήσεις το power chord. Και τί να το κάνεις το ρεφρέν όταν φτάνει και περισσεύει η επανάληψη μιας σωστής φράσης. Έχεις και τη μπασαδούρα του Phil, έχεις και τις διπλές Les Paul να δίνουν ένα απλό παράδειγμα με αμέτρητους μιμητές. Και τέλος διάχυτη μια γαμημένη feelgood αίσθηση που επαναφέρει μεμιάς τις ωραιότερες αναμνήσεις.

4

Cowboy Song

Roll me over and turn me around
Let me keep spinnin' till I hit the ground

Από την ήρεμη εισαγωγή καταλαβαίνεις ότι κάτι ψήνεται. Και αντιλαμβάνεσαι ότι έφτασε με το που γίνεται η παύση. Η αρμονία των εγχόρδων γίνεται ένα σώμα με τα χτυπήματα στο ταμπούρο, που γιγαντώνεται μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα και αποσυμφορίζεται στον απόλυτο συνδυασμό γκρούβας με κουπλέ. Ο τρόπος που ο Lynnott προφέρει τη λέξη "Lord" είναι συγκλονιστικός, το παιχνίδισμα της μουσικής και το ρεφρέν εξυπηρετούν πλήρως, η κιθαριστική αρμονία επανέρχεται και προετοιμάζει το έδαφος για ένα συγκλονιστικό solo. Πάνω απ' όλα όμως, εκτός από ένα πολύ ωραίο τραγούδι, το "Cowboy Song" είναι ΣΟΒΑΡΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ με γράμματα κεφαλαία. Γιατί όπως έχει πει κάποτε ο Αντώνης Μουστάκας, «ποιό σοβαρό τραγούδι έχει μόνο ένα σόλο;» Το "Cowboy Song" έχει λοιπόν και δεύτερη σολάρα, και θα μπορούσε σε λούπα να έχει και τρίτη, και τέταρτη και πέμπτη, και, και, και...

5

Emerald

Down from the glen came the marching men
With their shields and their swords
To fight the fight they believed to be right
Overthrow the overlords

Τα 'φερε έτσι η ζωή που όταν αγόρασα το πρώτο βινύλιο από Skyclad ήταν και η πρώτη φορά που άκουσα ουσιαστικά Thin Lizzy. Ο λόγος φυσικά για το θρυλικό "Emerald" και την καταπληκτική διασκευή που άνοιγε το EP "Tracks From The Wilderness", με συμμετοχή του ίδιου του Brian Robertson. Τον βλέπουμε και στο κλασικό video clip, να μοιράζεται τη σκηνή με τους πρωτοπόρους του folk metal στο Dynamo το 1992. Το "Emerald" λοιπόν που λέτε θα μπορούσε να είναι και το καλύτερο τραγούδι των Thin Lizzy, αποτελώντας συν τοις άλλοις την γέφυρα που συνδέει την folk των βρετανικών νήσων με το επικό heavy metal, μουσικά και στιχουργικά. Το ξεκίνημα με το ξερό hi-hat του Downey είναι για κάποιον ανεξήγητο λόγο ανατριχιαστικό, οι κιθαριές και το πρώτο κουπλέ σημαίνουν την επίθεση, η εμβόλιμη παραδοσιακή μελωδία κατέχει θέση ιδανική, το φτιαγμένο για sing along lead πριν το solo είναι συγκλονιστικό, το solo είναι από εκείνα που δεν θες να τελειώσουν ποτέ. Το "Emerald" δεν έχει διασκευαστεί τυχαία πολλάκις, επιτρέψτε μου να προτείνω την εκδοχή των Demon, για την απίθανη, ψυχωμένη ερμηνεία του Dave Hill, αλλά και την τσαχπίνικη, έξτρα φράση στο lead πριν το solo.

6

Don't Believe Α Word

Don't believe a word
Words are only spoken
But your heart is like a promise
Made to be broken

Όταν δεν υπήρχε internet, ebay και discogs, ένα από τα χόμπυ μου ήταν να παίρνω τηλέφωνο στο Rock City, να ρωτάω τί προσφορές έχουν και να εκνευρίζω τους υπαλλήλους. Σε μια από τις πολλές επικοινωνίες αναφέρθηκε το "Johnny The Fox" των Thin Lizzy, και στην ερώτησή εάν είναι καλό, η απάντηση «από τα καλύτερά τους» ήταν αρκετά πειστική. Για την ακρίβεια ίσως το καλύτερό τους, αν ληφθεί υπόψιν το βάθος που διαθέτει, αν και δεν περιλαμβάνει τα hit του "Jailbreak". Το αδιανόητο είναι ότι αυτά τα δύο άλμπουμ κυκλοφόρησαν την ίδια χρονιά! Αποκτώντας λοιπόν την κασέτα εταιρείας του "Johnny The Fox" άκουσα για πρώτη φορά τους πραγματικούς Thin Lizzy, σκάλωσα βεβαίως με την εξωφυλλάρα του τακτικού συνεργάτη Jim Fitzpatrick (υπεύθυνος και για περίφημο πορτραίτο του Τσε Γκεβάρα), και πολύ περισσότερο με το απόλυτο εναρκτήριο "Johnny", το υπεραγαπημένο "Fools Gold" και βεβαίως το "Don't Believe Α Word". Πολύ ωραία και η blues εκδοχή, πολύ καλύτερος ο hard rock δυναμίτης των δύο και κάτι λεπτών, με το ξεκίνημα του solo να είναι θρυλικό.

7

Massacre

If God is in the heavens
How can this happen here?
In his name they used the weapons
For the massacre

Τα τραγούδια με αντισυμβατικό groove διέθεταν συνήθως ξεχωριστή γοητεία. Το "Massacre" είναι μια τέτοια τραγουδάρα στα τρία ακριβώς λεπτά που διαρκεί. Ο Downey παίζει τις κάλτσες του και δίνει ρέστα, η ερμηνεία του Lynnott είναι σπαρακτική μεταδίδοντας το αντιπολεμικό μήνυμα, και οι δύο κιθάρες για σεμινάριο συμπληρώνουν ιδανικά το σύνολο. Επιθυμία του Lynnott για τους Thin Lizzy ήταν να αναγνωριστούν για τους κιθαρίστες που διέθεταν. Το "Massacre" αποτελεί μια από τις πολλές αποδείξεις, όχι μόνο για την κιθαριστική δουλειά, αλλά περισσότερο της συνθετικής και στιχουργικής δεινότητας του αείμνηστου Phil Lynnott. Κάποιοι Iron Maiden το διασκεύασαν και το κυκλοφόρησαν ως b-side στο single του "Can I Play With Madness".

8

Róisín Dubh (Black Rose): A Rock Legend

Tell me the legends of long ago
When the kings and queens would dance
In the realm of the Black Rose

Με βαρύ το φορτίο δύο κορυφαίων δίσκων μέσα στην ίδια χρονιά, η προβληματική συμπεριφορά του Robertson οδήγησε εν τέλει στην οριστική αποχώρησή του μετά την κυκλοφορία του "Bad Repitation". Αποτέλεσμα η πλήρης ενσωμάτωσης του τεράστιου Gary Moore στην τρίτη του θητεία με του Thin Lizzy, που δυστυχώς σε επίπεδο δισκογραφίας απέφερε ένα και μοναδικό άλμπουμ. Στο "Black Rose: A Rock Legend", ο Tony Visconti, γκουρού των T. Rex και David Bowie, αφομοιώνει και παραδίδει πολύ καλύτερα ως παραγωγός τον δυναμισμό της τετράδας. Αποκορύφωμα το grand finale με το επικό "Róisín Dubh (Black Rose): A Rock Legend", σε μια απόλυτα επιτυχημένη επανάληψη της συνταγής του "Emerald", με πολλά goosebumbs στο σχεδόν τρίλεπτο κιθαριστικό ξεσάλωμα.

9

Hollywood (Down Οn Your Luck)

Nobody give a break
When you're down on your luck

Ένα αξίωμα που διαχωρίζει τις πραγματικά μεγάλες μπάντες των '70s από τις υπόλοιπες είναι η απόδοσή τους στα αμαρτωλά '80s. Αν και το σχόλασαν νωρίς, οι Thin Lizzy τα κατάφεραν περίφημα, επιτυγχάνοντας να ενσωματώσουν τα πλήκτρα του Darren Wharton χωρίς εκπτώσεις στο υποδειγματικό hard rock τους. Μάλιστα, τα "Chinatown" (1980) και "Renegade" (1981) πολλές φορές αδικούνται από την εκτυφλωτική λάμψη του "Thunder Αnd Lightning" που ακολούθησε το 1983. Στην πραγματικότητα πρόκειται για δισκάρες που βγάζουν τρομερά γούστα, με τον παικταρά Snowy White να κολλάει άψογα με τον Gorham, έχοντας προηγουμένως συνεργαστεί με κάποιους Pink Floyd. To "Hollywood (Down Οn Your Luck)" αποτελεί απλά και ωραία ένα ακόμη πειστήριο ζόρικου hard rock με γαμάτο κουπλέ και ακόμα καλύτερο ρεφρέν.

10

Cold Sweat

Stone cold sober and stone cold sweat
Running down the back of my neck
To lose means trouble, to win pays double
And I got me a heavy bet

Με τον θρυλικό Chris Tsangarides να παραμένει πίσω από την κονσόλα, και τον τεράστιο John Sykes, στο διάστημα μεταξύ Tygers Οf Pan Tang και Whitesnake, να παραδίδει μαθήματα αντικαθιστώντας τον White, οι Thin Lizzy βρίσκονται για τα καλά εντός κλίματος εποχής και συνάμα στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Το "Thunder Αnd Lightning" συγκαταλέγεται άνετα στα καλύτερα «έσχατα» άλμπουμ της σκληρής μουσικής, ως ένας θυελλώδης και σχεδόν heavy metal αποχαιρετισμός στα όπλα. Και το "Cold Sweat" φαντάζει το απόλυτο τραγούδι. Ριφάρα, τρομερό groove και χτίσιμο, τσαχπινιές μεγάλης κλάσης, σολάρα και πέρασμα στην αιωνιότητα με ένα απαράμιλλης ομορφιάς tapping. Άντε γειά ρε!