Metallica

«Τα αγαπημένα μου κομμάτια από Metallica είναι τα "Die, Die My Darling" και "Whiskey In The Jar"». Χε, χε! Σίγουρα έχουμε ακούσει -ή ακόμα χειρότερα πει- κάτι τέτοιο κάποτε… Το 1998 οι Metallica, οι οποίοι είχαν ήδη διχάσει το κοινό με τα "Load" και "Reload", κυκλοφόρησαν ένα διπλό album διασκευών με τον τίτλο "Garage Inc.". Πολλές συστάσεις για το άλμπουμ δε χρειάζονται, αλλά εν ολίγης αποτελείται από δύο δισκάκια τα οποία περιέχουν αποκλειστικά διασκευές, νέες αλλά και παλαιότερες, καλύπτοντας μεγάλο φάσμα της rock και όχι μόνο σκηνής.

Στο ζουμί τώρα… Στο "Garage Inc." συναντά κανείς από Thin Lizzy μέχρι Diamond Head και από Nick Cave μέχρι Discharge. Ο πρώτος του δίσκος έχει πολλές καλές στιγμές και τα "Turn The Page", "Die, Die My Darling" και "Whiskey In The Jar" παίρνουν άξια και άνετα τα πρωτεία, αφού ο κόσμος τα έχει υπεραγαπήσει (και όχι υπερεκτιμήσει!). Αυτά είναι μάλιστα και τα τρία singles που κυκλοφόρησαν τότε, με κορυφαίο εξώφυλλο αυτό του "Die, Die My Darling"! Οι Metallica επίσης κέρδισαν Grammy με το "Whiskey In The Jar" στην κατηγορία "Best Hard Rock Performance" εκείνης της χρονιάς. Στο "Sabbra Cadabra" υπάρχει ένα εντυπωσιακό πάντρεμα με το "National Acrobat", αμφότερα κομμάτια των Black Sabbath. Καθώς όμως μιλάμε για medley, το "Mercyful Fate" δεν έχει ανταγωνιστή: Πέντε κομμάτια των Mercyful Fate δημιούργησαν το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι των Metallica μέχρι και σήμερα. Το "Astronomy" (Blue Oyster Cult) έχει δομή παρόμοια με αυτή του "Turn The Page", δηλαδή ενώ ξεκινά ήρεμα και μοιάζει ελαφρώς με το πρωτότυπο, έρχεται ένα ηλεκτρικό ξέσπασμα και το απογειώνει.

Στο δεύτερο δισκάκι συναντά κανείς παλαιότερες διασκευές που υπάρχουν είτε στο "Garage Days Re-Revisited" είτε σε διάφορα single ως b-sides. Και μια που για το "Garage Days Re-Revisited" υπάρχει κάτωθι εκτενής αναφορά, ας πάμε στους ογκόλιθους που κοσμούσαν το single του "Creeping Death". Ίσως είναι αμαρτία αλλά τα "Blitzkrieg", "Am I Evil" πάντα ήθελα να τα ‘χουν γράψει οι Metallica! Και τα δύο έχουν ενέργεια που ξεχειλίζει και ήχο δεκαετίας ‘80, ενώ στο πρώτο cd φαίνεται πως η μπάντα κινείται περισσότερο στον ήχο των "Load" και "Reload", που ήταν και ο ήχος της συγκεκριμένης περιόδου του συγκροτήματος. Στον επίλογο οι Motörhead έχουν την τιμητική τους με καλύτερα τα "Stone Dead Forever" και "Damage Case".

Δεν ξέρω αν το συγκεκριμένο άλμπουμ ήταν “χρήσιμο” για την πορεία των τεσσάρων καβαλάρηδων αλλά ήταν σίγουρα απολαυστικό.

Τρεις λόγοι που θεωρώ το "Garage Inc." σημαντικό για την ιστορία των Metallica:

1. Πάνω απ’ όλα διότι έχει καταφέρει να καθιερώσει κομμάτια που κατά την κυκλοφορία τους δε γνώρισαν εφάμιλλη αναγνώριση.

2. Επειδή είναι η τελευταία studio δουλειά με τον αναντικατάστατο Jason Newsted.

3. Και φυσικά επειδή συμπεριέλαβαν το κατασκότεινο "Loverman" του Nick Cave…

Κάποιοι λένε ότι είναι ότι κακό για μια rock μπάντα να παίζει μόνο διασκευές καθώς ο καλλιτέχνης κρίνεται από το δικό του υλικό και όχι των άλλων. Από την άλλη όμως όλοι έχουν παίξει διασκευές όταν έκαναν τα πρώτα τους βήματα, αλλά και όταν συνέχισαν σαν κανονική μπάντα, γνωστή ή όχι. Οι Metallica ανήκουν ακριβώς σε αυτή την κατηγορία, καθώς ξεκίνησαν να παίζουν διασκευές παράλληλα με τα δικά τους κομμάτια όταν έβγαιναν για live εκεί πίσω στα 80‘s. Οι διασκευές τους ήταν φόρος τιμής στο κίνημα του New Wave Of British Heavy Metal, ένα μουσικό κύμα που όπως υποδηλώνει μια από τις λέξεις του όρου, ίσως άλλαξε το ρου της μουσικής ιστορίας. Θα αναρωτιέστε γιατί… Αν ανατρέξετε στην αρχική ρίζα του δέντρου heavy metal (αν βεβαίως μπορούμε να οριοθετήσουμε έτσι το heavy metal) θα δείτε ότι “μικρά” τότε groups, όπως “κάποιοι” Saxon ή Iron Maiden γεννήθηκαν τότε, με την γνωστή πλέον συνέχεια. Επίσης εξαιτίας “κάποιων” Diamond Head, Budgie, Holocaust, Blitzkrieg, Sweet Savage και πολλών άλλων, ο Δανός drummer Lars Ulrich ξεκίνησε να βρει μέσω αγγελίας κάποιους άλλους, με τα ίδια μυαλά και γούστα έτσι ώστε να δημιουργήσει μια μπάντα που θα εξωτερίκευε τις ανησυχίες του. Φανταστείτε λοιπόν πως θα ήταν το heavy metal χωρίς κάποιους Black Sabbath, Metallica, Iron Maiden και λοιπών κλασσικών συγκροτημάτων που έχουν επηρεάσει σχεδόν την μισή υφήλιο.

Οι Metallica είναι από τις μπάντες που ανέκαθεν αγαπούσαν τις διασκευές και ποτέ δεν το έκρυψαν. Η πρώτη τους βυνιλιακή προσπάθεια έγινε το 1984 όταν στην δεύτερη πλευρά του single "Creeping Death" είδε το φως της δημοσιότητας το πρώτο Garage Days Revisited, με τα κομμάτια "Am I Evil" των Diamond Head και "Blitzkrieg" των Blitzkrieg, δυο από τα καλύτερα κομμάτια που έχει αναδείξει το N.W.O.B.H.M. Η αγάπη του Ulrich (ειδικά τότε) για το κίνημα αυτό ήταν κάτι παραπάνω από έκδηλη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η συμβολή του έτσι ώστε να κυκλοφορήσει το 1990 μια διπλή συλλογή με αγαπημένα του κομμάτια από το εν λόγω κίνημα, φέρνοντάς το και πάλι στο προσκήνιο. Το 1987 το Garage Days Revisited είχε και συνέχεια. Τα "Helpless" των Diamond Head, "The Small Hours" των Holocaust, "The Wait" των Killing Joke, "Crash Course In Brain Surgery" των Budgie και "Last Caress/Green Hell" των Misfits αποτέλεσαν το δεύτερο μέρος του φόρου τιμής των Metallica στα είδωλα τους. Το όνομα και των 2 κυκλοφοριών ήταν μια αφιέρωση του group σε όλες τις ώρες που περνούσαν σε γκαράζ προβάροντας τα κομμάτια τους.

Το 1989 κυκλοφορώντας το "...And Justice For All" με την τόσο μεγάλη επιτυχία και κάνοντας ουσιαστικά το πρώτο βήμα προς την καταξίωση, επιλέγουν σαν b-sides του "Harvester Of Sorrow" τα "Breadfan" των Budgie και "The Prince" των Diamond Head, διαδηλώνοντας για μια ακόμα φορά την αγάπη τους για τον αγνό αγγλικό ήχο. Το 1990 η διασκευή τους δεν ήταν για single αλλά για την γνωστή δισκογραφική εταιρία Elektra, η οποία θέλοντας να γιορτάσει τα 40 χρόνια λειτουργίας της ζήτησε από 38 καλλιτέχνες που ανήκαν στην εταιρία να διασκευάσουν ένα κομμάτι από την λίστα που τους είχε δοθεί. Έτσι στην συλλογή "Rubaiyat" οι Metallica συμμετείχαν με το "Stone Cold Crazy" των Queen. Όπως έλεγε και ο James Hetfield το κομμάτι ήταν ένας φόρος τιμής για τον κιθαρίστα των Queen, Brian May. Το 1991 οι Metallica μετά και την κυκλοφορία του "Black Album" έχουν γίνει πια μεγαθήριο. Έτσι σαν b-side του "The Unforgiven" αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν τα "So What" των Anti Nowhere League και "Killing Time" των Sweet Savage, αποδεικνύοντας ότι ακόμα η όρεξή τους για καλή μουσική ήταν ζωντανή.

Κάπου εκεί όμως η μαγεία άρχισε να χαλάει. Αφού είχαν ήδη κυκλοφορήσει το "Load", κάπου στα τέλη του 1997 και ενώ βρίσκονταν στα sessions του "Reload", τους κάλεσαν να συμμετέχουν σε ένα πάρτι αφιερωμένο στα 52 χρόνια ύπαρξης του συμβόλου Ian “Lemmy” Kilmister των Motorhead. Η αγάπη του group στους Motorhead ήταν μεγάλη και έτσι είπαν το «ναι» αμέσως. Αποφάσισαν μάλιστα να βγουν στην σκηνή χωρίς να το ξέρει κανένας, σαν tribute band των Motorhead. Μάλιστα ακολούθησαν και το dress code του Lemmy κάτι που είχε πολύ πλάκα για όσους έχουν δει τις φωτογραφίες. Εκείνο το βράδυ έπαιξαν live τα "Overkill", "Too Late", "Damage Case", "Stone Dead Forever", "We Are The Road Crew" και "The Chase Is Better Than The Catch". Οι Metallica κρατώντας τα αυθεντικά dad της ηχογράφησης αποφάσισαν τα 4 πρώτα κομμάτια να αποτελέσουν τα συνοδευτικά κομμάτια του single "Hero Of The Day" (του χειρότερου για μένα κομματιού τους πριν το St. Anger).

Όλα τα παραπάνω τραγούδια συμπεριλαμβάνονται στο δεύτερο cd "Garage Days" που κυκλοφόρησε το 1998. Το πως είναι εκτελεσμένες οι διασκευές είναι κάτι το υποκειμενικό. Κατά την άποψη μου είναι τέλειες. Δεν είναι τυχαίο ότι κομμάτια όπως τα "Last Caress/Green Hell", "Am I Evil", "Stone Cold Crazy" ή και "So What" αποτελούν αναπόσπαστα κομμάτια του set list τους. Δυστυχώς όμως το ρολόι για τους Metallica σταμάτησε γύρω στο 1999. Όσοι αντιμετωπίζουν το heavy metal ρομαντικά και όχι επιφανειακά ξέρουν τι σημαίνει να βλέπεις τα είδωλα σου να παρακμάζουν. Από κει και μετά η συνέχεια του group είναι λίγο πολύ γνωστή. Το πολύ χρήμα, το πολύ αλκοόλ και τα ναρκωτικά διέφθειραν το μυαλό τους, κάνοντάς τους να αντιδρούν σαν μονάδες και όχι σαν σύνολο κυκλοφορώντας, το χειρότερο album τους, το "St. Anger". Παρόλα αυτά οι Metallica ήταν, είναι και θα είναι κάτι μοναδικό. Ακόμα και το "St. Anger" (που δεν είναι Metallica) επηρέασε εκατοντάδες μπάντες που κάνουν σήμερα το ξεκίνημά τους. Αυτό τα λέει όλα. Το παρελθόν του group τόσο αναφορικά στα δικά τους κομμάτια αλλά και στις διασκευές, είναι σίγουρα λαμπρότατο.

Ίσως θεωρηθεί γραφικό αλλά η εν λόγω κριτική είναι γραμμένη σε μεγάλη συναισθηματική φόρτιση. Κοιτώντας το παρελθόν και το παρόν υπάρχει μια αντίφαση που μόνο θλίψη μπορεί να προκαλέσει, τουλάχιστον σε μένα. Εύχομαι και ελπίζω να ξανακοιτάξουν γρήγορα πίσω και να ξαναγινούν η μπάντα πρότυπο του heavy metal.

Τρεις λόγοι που θεωρώ το "Garage Days" σημαντικό για την ιστορία των Metallica:

1. Οι Metallica είναι ένα τρανό παράδειγμα μπάντας που ξέρει να μαγεύει τα πλήθη ακόμα και μέσα από τις διασκευές που παίζει. Μέσα από το album αυτό φαίνεται ξεκάθαρα ότι όταν θέλουν δημιουργούν ανεξίτηλα μουσικά διαμάντια που μένουν διαχρονικά έστω και αν έχουν πρώτα εκτελεστεί από άλλους.

2. Ίσως οι διασκευές τους είναι πολύ σοβαρός λόγος έτσι ώστε οι νεότερες γενιές να ασχοληθούν περισσότερο με το παρελθόν της μουσικής και να ανακαλύψουν από που ξεκίνησαν όλα.

3. Ήταν το τελευταίο μουσικό μνημείο που μας προσέφεραν, συνδυάζοντας κάποια ακόμα αγαπημένα τους τραγούδια, με το δισκογραφικό τους παρελθόν.