Story Of The Year

Οι Story Of The Year κυκλοφόρησαν φέτος το "The Black Swan", την τέταρτη κατά σειρά δισκογραφική δουλειά τους, και ευελπιστούν πως με αυτήν θα μπορέσουν να γίνουν επιτέλους γνωστοί στο ευρύ κοινό και να είναι το story έστω μίας χρονιάς.

Συνεχίζοντας στους δρόμους του post grunge και του screamo, δρόμοι που τους επέτρεψαν να δημιουργήσουν ένα δικό τους μικρό και φανατικό κοινό στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, έκαναν τον ήχο τους αρκετά πιο εύπεπτο και στόχευσαν να εκστασιάσουν τον μουσικά μη κατασταλαγμένο οργισμένο Αμερικανό έφηβο. Συνεπικουρούμενοι από την ανεκτίμητη εμπειρία του να περιοδεύεις όλη την Αμερική, συνοδεύοντας συγκροτήματα όπως οι Linkin Park, οι P.O.D. και οι Hoobastank, κάθισαν και έγραψαν στίχους γεμάτους μίσος για την πολιτική και ηθική κατάπτωση της χώρας τους και εξασφάλισαν από τη δισκογραφική τους μία παραγωγή που τους έκανε ακόμα πιο radio friendly.

Ο ήχος είναι πεντακάθαρος και οι συνθέσεις όχι ιδιαίτερα πολύπλοκες, για να μη ξενίζουν όσους δεν έχουν φανατική επαφή με το ιδίωμα και το rock γενικότερα, ενώ η φωνή του τραγουδιστή ακούγεται μία «σκάλα» δυνατότερα από την υπόλοιπη μπάντα, ώστε να μπορεί να ταυτιστεί ο ακροατής μαζί του και να φωνάζει μέσα από το δωμάτιο στο οποίο είναι grounded. Το μόνο ψεγάδι της παραγωγής που εντόπισα είναι το πως ο μπασίστας υπάρχει μόνο στο booklet. Στα 50 λεπτά του cd ελάχιστες φορές μπορείς να διακρίνεις το μπάσο και όλο το rhythm section το αναλαμβάνει ο ντράμερ και ο κιθαρίστας με τα riffs του.

Με μόνη εξαίρεση τον μπασίστα τους, όπως είπαμε, όλοι οι υπόλοιποι δούλεψαν σκληρά και πέτυχαν τον βραχυπρόθεσμο στόχο τους. Τα "Choose Your Fate", "Wake Up", "The Antidote" (από τα λίγα κομμάτια με solo κιθάρας), "Apathy Is A Deathwish" και "Welcome To Our New War" είναι κομμάτια που άνετα θα μπορούσαν να παίξουν σε ένα νεανικό ροκ ραδιοφωνικό σταθμό και να εισάγουν νέο αίμα στο alternative metal και στη τέχνη του headbanging. Είναι όσο ρυθμικά χρειάζεται για να ακολουθείς ασυναίσθητα και εσύ το ρυθμό της μουσικής και να κάνεις «air drumming» τρομάζοντας τους γύρω σου. Αμφιβάλλω όμως αν πέτυχαν με το δίσκο αυτό το μακροπρόθεσμο στόχο τους. Κανένα από τα κομμάτια δε σου προκαλεί τη διάθεση να θες να το ακούσεις ξανά, ενώ και αυτό που προσφέρουν εν τέλει μου φάνηκε χιλιοπαιγμένο. Τέλος, το χειρότερο όλων ήταν πως μου έδωσαν την εντύπωση πως ό,τι έκαναν δεν το έκαναν γιατί το γούσταραν, αλλά γιατί επιδίωκαν την εμπορική επιτυχία. Δυστυχώς για αυτούς, δίσκος που δημιουργείται υπό τη μορφή υποχρέωσης και αγγαρείας, σπάνια εκτιμάται από το rock κοινό.

Ο δίσκος απευθύνεται στο ίδιο ευρύ target group των Linkin Park και των My Chemical Romance, δίχως όμως να επιτυγχάνει παρόμοια επίπεδα ποιότητας και στοχεύοντας εμφανώς σε έφηβους που ψάχνονται ακόμα μουσικά και δεν είναι βέβαιοι για το ποιο μουσικό είδος τους ταιριάζει. Οι Story Of The Year είναι η εφηβική εκδοχή των Disturbed και δύσκολα θα ικανοποιήσουν τους φίλους των τελευταίων.