Morgion

Morgion

Relapse (2008)
22/09/2008
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Δέκα χρόνια περίπου έχουν περάσει από τότε που οι πρώτοι ήχοι του "The Serpentine Scrolls / Descent to Arawn", πρωτότοκου τέκνου του "Solinari", είδαν το φως το αληθινό από τη σκοτεινιά της ψυχής των Καλιφορνέζων Morgion, ενός σχήματος που λίγοι γνώρισαν και πολλοί εξ αυτών αγάπησαν, μιας και αρέσκονται να ταλανίζουν εαυτούς μεταξύ της doom καταχνιάς των Candlemass και της death ματαιότητας των My Dying Bride, συνδυασμός επικίνδυνος μα και θανατερός, αν γίνεται με τη μαεστρία των συγκεκριμένων κυρίων και στις σωστές αναλογίες φυσικά.

Δέκα χρόνια μετά λοιπόν, το ίδιο τραγούδι μου φέρνει ρίγη συγκίνησης, καθώς κρατώ στα χέρια μου την τολμηρή κυκλοφορία της Relapse Records που επιχείρησε στα τέλη της άνοιξης του 2008 να συγκεντρώσει όλα τα ανεκτίμητα διαμάντια των 18 ετών που μετρούν μέχρι σήμερα οι Morgion και να τα χωρέσει σε 2 cds, διανθίζοντάς τα με κομμάτια demo και unreleased tracks προς τέρψιν φίλων και μη της μπάντας. Υπνωτικές, μεγαλειώδεις και εκλεπτυσμένες μελωδίες κυριαρχούν στα 140 (!) λεπτά του διπλού αυτού άλμπουμ, οπότε οι βαθιές ανάσες είναι απαραίτητες, αν όχι επιβεβλημένες.

Από την πληκτράτη επικότητα του "Blight", μέχρι την αέναη ζεστασιά του "The Last Sunrise" και από την ιλιγγιώδη απαισιοδοξία του "Travesty" (έπος!) μέχρι την ονειρική λιγοψυχιά του "Phoenix Moons", η στεντόρεια φωνή, τα πολεμόχαρα κύμβαλα και οι vertigo κιθάρες είναι συστατικά απανταχού παρόντα, δίνοντας μια νέα διάσταση στο doom / death metal που αγαπάμε, αγγίζοντας ελαφρώς ίσως τον ορισμό του cult (ή occult, αν προτιμάτε). Το πολυδιάστατο αυτό ταξίδι τελειώνει με την παραδοχή του "All The Glory... All The Loss" σε rehearsal demo εκτέλεση που ίσως να ξενίσει αρκετά τον ακροατή λόγω της ηχητικής ποιότητάς του, πάρα ταύτα παραμένει ένα μουσικό ντοκουμέντο 13 παρά κάτι λεπτών που, με το πέρας του, μας κάνει να αναρωτηθούμε πού ήταν οι Morgion όλα αυτά τα χρόνια.

Κυκλοφορία που απευθύνεται στους λάτρεις του είδους και όχι μόνο, αν κατατάσσετε εαυτούς στους λίγο πιο τολμηρούς. Κλείνω λέγοντας: «...I am the Summer Sun, the Winter Moon, I am the Forest Green, the Desert Sand, I am the Ocean's Depth, the Azure Sky, I am the Beginning of the End...».

  • SHARE
  • TWEET