Mark Lanegan Band

Ακόμα ένα λιθαράκι στην τεράστια καριέρα του μεγάλου καλλιτέχνη. Ο άνθρωπος του οποίου η φωνή σείει τη γη, παντρεύοντας διαρκώς το hard rock και το grunge, με την ηλεκτρονική και τα blues, έβγαλε ακόμα έναν πολύ καλό δίσκο, δύο χρόνια μετά το Gargoyle(2017). Η ηχογράφηση διήρκησε έντεκα μέρες και έγινε σε συνεργασία κυρίως με τους πολυ-οργανίστες Alain Johannes και Rob Marshall.

Δεν αποτελεί το καλύτερο έργο του, αλλά σίγουρα ο ακροατής θα βρει κάποια άψογα στοιχεία. Ο Lanegan χρησιμοποιεί τη φωνή του, ώστε να προσφέρει διαφορετικές ποιότητες της χροιάς της. Όταν πιάνει ψηλές νότες, η αλητεία του hard rock εμποτισμένη με μπόλικα ουίσκι, πρωταγωνιστεί,. Όταν τραγουδά σε μπάσες συχνότητες, το βάθος της φωνής του, οδηγεί κατευθείαν στο απόλυτο σκοτάδι της εσωστρέφειας.

Οι στίχοι είναι βιωματικοί, περιγράφοντας καταστάσεις στις οποίες όλοι αναπόφευκτα βρεθήκαμε ή θα βρεθούμε, αλλά με μια ποιητική διάσταση. Χρησιμοποιεί λέξεις και φράσεις ως τελετουργικά αρχέτυπα, όπως "a ghost's voice on death wire", "the beast walks next to me", "Dionysus' ritual of madness and love". Επίσης, στο "Paper Hat", ακούμε ταξιδιάρικες ιστορίες από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, για το Las Vegas, την έρημο, τα road trips οι οποίες θυμίζουν έντονα Jack Kerouac, καθώς επίσης ιστορίες για περιπλανήσεις ανάμεσα σε τρύπες φιδιών, καλλιτέχνες και ζευγάρια κεράτων στο "Night Flight To Kabul".

Από μουσικής άποψης, δεν έχει συνθέσει κάτι πρωτόγνωρο, αλλά αναπαράγει μερικές χαρακτηριστικές του φόρμες, προσθέτοντας ηλεκτρονικά beat σε σημεία. Άλλωστε αν κάποιος αναζητεί πειραματισμούς στις δουλειές του Lanegan, αρκεί να ανατρέξει στις συνεργασίες του με τον Moby, την Isobel Campbell ή τους Soulsavers.

Τραγούδια πιασάρικα, συναυλιακά, όπως το "Disbelief Suspension", το "Letter Never Sent" και το "Stitch It Up", εναλλάσσονται με down tempo κομμάτια όπως το "Paper Hat" και το "Playing Nero". Ίσως βέβαια, το κορυφαίο σημείο, εμφανίζεται στη μέση του δίσκου, όταν σε εξίμισι λεπτά εμφανίζονται τα φαντάσματα, τα οποία έχουν κατακλύσει το σπίτι του Mark, στο dark - wave "Penthouse High".