Magnum

On The 13th Day

SPV (2012)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 19/09/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Ομολογουμένως η τελευταία δεκαετία έχει φερθεί καλά στους Magnum. Ηχογραφώντας μία σειρά από «αμέσως μετά τα κλασικά» σε ποιότητα άλμπουμ, κατάφεραν να επανέλθουν στις συνειδήσεις των οπαδών του μελωδικού hard rock ως ένα από τα πιο συνεπή ονόματα ακόμα και στις μέρες μας. Ουσιαστικά αυτό είναι πλέον το διακύβευμα με κάθε νέο δίσκο των συμπαθέστατων Βρετανών. Αν εκ των προτέρων δεχτούμε ότι το να ηχογραφήσουν ένα νέο αριστούργημα (τύπου "Magnum II" ή "On A Storyteller's Night") είναι απίθανο, στην πράξη το "On The 13th Day" καλείται πρώτον να μην απογοητεύσει τους οπαδούς τους και δεύτερον να προσφέρει τουλάχιστον δύο-τρεις στιγμές αντάξιες του παρελθόντος τους που μπορεί να εντυπωσιάσουν και έναν «πρωτάρη».

Μιλώντας για παρελθόν, είναι αξιοθαύμαστο ότι δεν φοβούνται να μπουν σε συγκρίσεις με αυτό, κάτι το οποίο συμβαίνει και φέτος με τον τίτλο να «κλείνει το μάτι» στο "The Eleventh Hour", ένα από τα πιο αγαπημένα άλμπουμ τους, ενώ έχουν και το «θράσος» να βαφτίσουν το εναρκτήριο "All The Dreamers" ως το νέο "Sacred Hour" - πράγμα που δεν συμβαίνει επ' ουδενί, βεβαίως. Όντως αμφότερα ξεκινάνε με μία λυρική εισαγωγή για να χαθούνε σταδιακά σε πιο επικές διαστάσεις, αλλά εκεί που οι «παλιοί» Magnum έδειχναν εξαιρετική μαεστρία στο συνδυασμό των δύο αυτών στοιχείων με την αμεσότητα της μελωδίας, οι νέοι Magnum κάνουν το αποτέλεσμα να ακούγεται κάπως επιτηδευμένο, σαφώς λιγότερο «πιασάρικο» και να ξεφουσκώνει πιο σύντομα. Αυτό δεν είναι πρόβλημα όμως αφού, αφήνοντας κατά μέρους τις συγκρίσεις, όχι μόνο το "All The Dreamers" είναι ένα πολύ όμορφο τραγούδι, αλλά δεν είναι καν το καλύτερο του άλμπουμ.

Αυτός ο τίτλος τιμής θα μπορούσε να κρατηθεί από τραγούδια όπως τα "Blood Red Laughter" και "Shadow Town", ακολουθούμενα από τα "On The 13th Day", "Broken Promises" και "See How They Fall" που αποδεικνύονται λιγότερο τραχιά και μονότονα και περισσότερο μελωδικά και ταυτόχρονα αυθόρμητα δυναμικά από τα υπόλοιπα, αναδεικνύοντας τα στοιχεία που έκαναν γνωστούς τους Magnum. Θα ήταν υπερβολικό να χαρακτηρίσουμε ως fillers όλα τα άλλα κομμάτια που δεν αναφέρονται εδώ, αλλά η αλήθεια είναι ότι κάνουν πολύ καλή δουλειά να διατηρούν το κλίμα ζεστό, χωρίς όμως να ξεχωρίζουν. Σε οποιοδήποτε όμως τυχαία στιγμή του άλμπουμ και ανεξάρτητα από τη συνθετική τους έμπνευση, δεν μπορείς να απογοητευτείς από τα πλήκτρα και την κιθάρα των παλιών καραβάνων Stanway και Clarkin αντίστοιχα, την εξαιρετική χημεία της ρυθμικής βάσης των James και Barrow, ενώ δεν μπορείς και να μην θαυμάσεις την αξιοπρέπεια με την οποία στέκεται η φωνή του Catley στις δύσκολες δοκιμασίες που την υποβάλλει.

Τελικά και αυτή τη φορά οι Magnum υπερβαίνουν τον πήχη με άνεση και δεν θα δυσκολευτούν να διατηρήσουν κοντά τους φίλους τους. Το "On The 13th Day" αποδεικνύεται ένα ακόμα σίγουρο βήμα στο τεντωμένο σκοινί που, κακά τα ψέματα, περπατάει ένα εκτός μόδας συγκρότημα με ιστορία κάμποσων δεκαετιών να το βαραίνει.
  • SHARE
  • TWEET