Grave Digger

Ballads Of A Hangman

SPV (2009)
Από τον Θοδωρή Μηνιάτη, 30/01/2009
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι Grave Digger δε νομίζω ότι χρειάζονται συστάσεις. Το τι έχουν προσφέρει στο σύγχρονο heavy metal είναι μάλλον αναγνωρίσιμο από όλους. Ειδικά η χώρα μας είναι ίσως από τις λίγες που έχει αγκαλιάσει τόσο πολύ και αυτό το συγκρότημα. Δε θα ξεχάσω τον «πανικό» που είχε δημιουργηθεί όταν κυκλοφόρησαν το "Tunes Of War" το 1996 με τα τόσα hit singles που είχε ο δίσκος, τα οποία ακούγονταν σωρηδόν παντού. Οι Grave Digger φέτος, κυκλοφορώντας τη 13η δουλειά τους με τίτλο "Ballads Of A Hangman", μας δηλώνουν ευθαρσώς μέσω της μουσικής τους ότι μόνο γρουσούζικη δεν είναι, εξαιτίας του αριθμού κυκλοφορίας του δίσκου, αλλά το εναντίον. Μέχρι στιγμής τα τελευταία χρόνια όσοι γνωρίζουν το ύφος του συγκροτήματος έχουν βρει έναν άξιο πρεσβευτή του παραδοσιακού γερμανικού heavy metal, ο οποίος έχει προσφέρει απλόχερα στους οπαδούς πολύ καλές δουλειές που αγαπήθηκαν. Το "Ballads Of A Hangman" έχει μια μικρή διαφορά: είναι ένα επίπεδο πιο πάνω από τις πρόσφατες προσπάθειες τους. Κάθε περασμένη κυκλοφορία τους ακούγοντας τη σου άφηνε μια γλυκιά ικανοποίηση ενός ηχητικού αποτελέσματος από μια μπάντα που είναι ταγμένη και πιστή σε αυτό που κάνει. Το "Ballads Of A Hangman" έχει έναν περίσσιο ηχητικό τσαμπουκά που έχω χρόνια να ακούσω. Τα καλά δείγματα είχαν δοθεί πριν από λίγο καιρό, όταν κυκλοφόρησε το ep / ορεκτικό "Pray" και έτσι ο δίσκος επιβεβαίωσε τα όσα έλεγε το group πριν την κυκλοφορία του. Πολλές φορές, όπως όλοι ξέρουμε, τα μέλη κάνουν δηλώσεις φανφαρονικού ύφους μόνο και μόνο για να προσελκύσουν αγοραστές. Ευτυχώς, βάσει του τελικού αποτελέσματος, οι Grave Digger δεν έλεγαν μ******ς. Ο δίσκος αποτελείται από 10 τραγούδια (συν την εισαγωγή) αγνού τευτονικού heavy metal, που συνδυάζουν τη μελωδία με τη δύναμη. Όλες οι συνθέσεις είναι στο ίδιο γνώριμο μουσικό ύφος του συγκροτήματος, αλλά είναι έτσι δομημένες που δε σε αφήνουν να κάτσεις σε καρέκλα. Βασικό συστατικό των κομματιών, εκτός των παραπάνω, είναι το γεγονός ότι έχουν μια παράξενη «ναρκωτική» υφή. Εξηγούμαι. Όλες αφενός σε χτυπάνε κατευθείαν στο στήθος σαν πολύ δυνατή μπουνιά. Αφετέρου ακούγοντας τις δε μπορείς να «ξεκολλήσεις». Όσοι θυμάστε από τη μυθολογία την ιστορία με τις Σειρήνες, συνειρμικά συνδέστε το. Αν ακούσεις από απόσταση τα τραγούδια θες να πλησιάσεις για να κανείς καλύτερη ακρόαση, αφού έχουν αυτό το κάτι που σε συνεπαίρνει. Το χέρι πάει αυτόματα στην αύξηση της έντασης όσο και να μη θες να το κάνεις. Το "Ballads Of A Hangman" διακατέχεται από έξυπνα ριφς που, όσο απλά και αν ακούγονται, είναι άκρως πορωτικά, ενδυναμωτικά και ξεσηκωτικά. Έπειτα τα τραγούδια ηχούν τόσο φρέσκα, κάτι που υποδηλώνει το πόσο ακούραστα και σε φόρμα είναι τα μέλη που απαρτίζουν τον Νεκροθάφτη. Μετά και την ακρόαση όλου του δίσκου το μόνο που θες να κάνεις είναι να ξαναπατήσεις το play στο στερεοφωνικό σου. Πραγματικά έχω μείνει άφωνος με το τελικό αποτέλεσμα του album, το οποίο έχει και παραγωγή με πολλά κιλά α*****α, αφού ήταν κάτι που δεν περίμενα να ακούσω. Κομμάτια όπως τα "Hell Of Disillusion", "Grave Of The Addicted", "Ballad Of A Hangman", "Funeral For A Fallen Angel" έχουν σίγουρη θέση σε ένα μελλοντικό best of της μπάντας. Ακούστε τα και θα καταλάβετε τι εννοώ. Θα τολμήσω να πω ότι η νέα κυκλοφορία στέκει περήφανα δίπλα στα πρώτα albums του group που του χάρισαν την αίγλη και την αναγνωρισιμότητα που έχει. Οι Grave Digger κρατάνε ψηλά τη σημαία του Metal. Εκτός αυτού, με τις δουλειές τους βοηθάνε όσους έχουν αυχενικά προβλήματα, αφού αυτά λύνονται άμεσα. Κρίμα που οι δίσκος δεν κυκλοφορεί και σε μορφή βιταμινών, γιατί όλοι θα ήμασταν σε μια εγρήγορση μοναδική. Μπράβο και μόνο μπράβο... Τίποτα άλλο...

  • SHARE
  • TWEET