Foreigner

Οι Foreigner με τον Kelly Hansen στη φωνή είναι ένα εξαιρετικό συναυλιακό συγκρότημα όπως ιδίοις όμμασι είχαμε διαπιστώσει προ μερικών ετών στο περίφημο High Voltage Festival του 2010. Η ομοιότητα της χροιάς του με αυτή του Lou Gramm είναι εμφανής και η κίνηση και το κέφι του στη σκηνή ξεσηκώνει το κοινό σίγουρα καλύτερα από ό,τι ο βετεράνος Lou θα μπορούσε. Έτσι, δεν είναι περίεργο που κάποια στιγμή θέλησαν να αποτυπώσουν ακριβώς αυτό σε ένα CD. Κι επειδή το παρελθόν τους το επιτρέπει, δεν δίστασαν καθόλου να ονομάσουν και greatest hits το setlist τους, χωρίς να μπορεί κανείς να τους φέρει αντίρρηση. Η ηχογράφηση αυτή ήταν αρχικά μέρος της ειδικής έκδοσης του μοναδικού μέχρι σήμερα στούντιο δίσκου τους, "Can't Slow Down" με τον Hansen και για πρώτη φορά φέτος κυκλοφορεί ξεχωριστά.

Με μία κουβέντα θα έλεγε κανείς ότι τα πάντα είναι τέλεια στον δίσκο αυτόν. Με μία δεύτερη ότι παραείναι τέλεια. Ειδικά σε επίπεδο παραγωγής ο ήχος είναι τόσο καθαρός και τέλειος που, αν δεν υπήρχαν οι φωνές του κοινού ανάμεσα στα τραγούδια (από κάπου στο βάθος του ήχου) και ενίοτε η φωνή του τραγουδιστή όπως απευθύνεται σε αυτό, δεν θα πίστευε κάποιος ότι είναι ζωντανά ηχογραφημένος ο δίσκος. Ακόμα και έτσι, δηλαδή, δεν θα κατηγορούσα κάποιον αν δεν το πίστευε. Ειδικά σε τραγούδια όπως το "Waiting For A Girl Like You", το echo και τα δεύτερα φωνητικά ακούγονται σε τέτοια τελειότητα που καταντά εκνευριστικό. Και αυτό τελικά είναι το μεγαλύτερο ελάττωμα του δίσκου. Ακούγεται τόσο αποστειρωμένο ώστε ακόμα και για το επίπεδο του καλογυαλισμένου rock των Foreigner παραπάει για να ονομάζεται «live» κυκλοφορία. Αντιθέτως, είναι ό,τι πρέπει για να θεωρηθεί μία «greatest hits» κυκλοφορία, αφού οι συνθέσεις αποδίδονται σε μεγάλο βαθμό με τον τρόπο που τις ξέραμε, μία εισαγωγή ή ένα solo πάνω-κάτω. Μοναδική εξαίρεση το σπάει-τσιμέντα σουξέ τους, "I Want To Know What Love Is", που εγείρει την επιθυμητή συμμετοχή από τους θεατές και επαναφέρει το «ζωντανό» συναίσθημα και το "Juke Box Hero" που συνδέεται με το "Whole Lotta Love".

Πιθανότατα να μην απασχολεί τελικά ούτε τους φίλους των Foreigner, ούτε τους περαστικούς που θα ενδιαφερθούν για τη μουσική τους. Αυτοί όμως που εξακολουθούν να θεωρούν τους live δίσκους ως κάτι περισσότερο από μία συλλογή τραγουδιών ενός συγκροτήματος, εδώ μάλλον θα απογοητευτούν από το feeling του δίσκου. Με μερικές εξαιρέσεις έστω.