Fall Of The Idols

Αλήθεια, πώς θα μπορούσε να συνδυαστεί ο παγωμένος αέρας της Φινλανδίας με τα αργόσυρτα doom riffs από τα έγκατα της Κόλασης; Πώς θα μπορούσε να γεννηθεί ένα κατάμαυρο κράμα πρώιμων Candlemass / Cathedral υπό το σχέδι(ασμ)ο του μαγικού χεριού του Albert Witchfinder των Reverend Bizarre, που όλοι εμείς, οι άπιστοι ανά την υφήλιο, παρακαλούμε γονυπετείς την ανάστασή Τους για να πιστέψουμε; Την ώρα που μύθοι καταρρίπτονται και τίτλοι ανακτώνται, την ώρα που το βαθύ μωβ παίρνει τα σκήπτρα από το σκοτεινό μαύρο σαν άλλος βασιλιάς του Σκότους, οι Fall Of The Idols επιστρέφουν έπειτα από δυο χρόνια για να μας βυθίσουν ακόμη περισσότερο στη doom τέχνη τους και να μας θυμίσουν το ρητό «doom or be doomed eternally» κάποιων παλαιότερων συνδαιτυμόνων τους.

Με τον ευφάνταστο τίτλο "The Séance" και το ολόμαυρο book που συνοδεύει το επίσης εβένινο δισκίο, επιστρέφουν ακόμη πιο αποφασιστικοί, ακόμη πιο καταθλιπτικοί σε αυτό που τους έδειξε χρόνια πριν ο φύλακας άγγελός τους, Magister Albert, και φαίνεται πως αν συνεχίσουν έτσι, οι ασήκωτες αλυσίδες του αιώνιου μαρτυρίου τους δε θα τους αποχωριστούν ποτέ. Επτά επικών διαστάσεων άσματα βρίσκουν αρμοστά τη θέση τους μέσα σε αυτή τη μικρή καθαγιασμένη επίκληση και ποιο να πρωτοξεχωρίσεις...

Το εναρκτήριο "Nosophoros" υποκλίνεται εμπρός στο μεγαλείο των Bizarre σα δείγμα σέβας στον Διδάσκαλο και η φωνή του Jyrki Hakomaki ακολουθεί ταπεινά την παράδοση, την ώρα που ο αντίλαλος του "The Conqueror Worm" αντηχεί απελπισμένα καταμεσής των αυλακιών του ψηφιακού δίσκου. Προσθέστε το sabbathικό riff του "At The Birth Of The Human Shadow", το μουδιασμένο μπάσο του "My Home The Gallows", την καταιγίδα που αναμένεται να ξεσπάσει στην αρχή του "Cathedral Of Doom" και την αμεσότητα του "Cold Air" (προσωπικό αγαπημένο από το άλμπουμ), και είστε μέσα!

Οι γραφές τα έχουν πει αιώνες πριν, ο Μωυσής δεν ανέβηκε άσκοπα στο Όρος τελικά και η σειρά Αυτών είναι η εξής: Black Sabbath, Cathedral, Reverend Bizarre, Fall Of the Idols. Θεέ του Doom, ολόψυχα σε ευχαριστούμε.