Cradle Of Filth

Thornography

Roadrunner (2006)
Από τον Γιώργο Ζαρκαδούλα, 23/10/2006
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Πάω στοίχημα πως κι αυτή τη χρονιά οι Άγγλοι blacksters θα σπείρουν διχόνοια στους ανά την υφήλιο οπαδούς τους, με κυριότερα θέματα τη φωνή του Dani "Harlot Church" Filth και την εισαγωγή περισσότερων πιασάρικων - mainstream μελωδιών.

Είναι μια πραγματικότητα κι αναπόφευκτο γεγονός για μεγάλα συγκροτήματα με αρκετές κυκλοφορίες να κάνουν μια κοιλιά στη μουσική τους σταδιοδρομία με τη δημιουργία μέτριων δίσκων. Κατ' εμέ η περίοδος αυτή για τους COF έλαβε τέλος με το "Damnation And A Day", η ανάκαμψη τους ξεκίνησε πέρυσι με το "Nymphetamine" και ολοκληρώθηκε πριν λίγες ημέρες με την επίσημη κυκλοφορία του "Thornography". Δεν είμαι φανατικός τους οπαδός, είμαι λάτρης όμως του "Dusk And Her Embrace" και βάζοντας αυτό ως μέτρο σύγκρισης με όλες τις υπόλοιπες δουλειές τους, θεωρώ πως έφτασαν λίγα βήματα πριν να σκαρφαλώσουν στην κορυφή του.

Τα πολλά τραγούδια και η μεγάλη διάρκεια του cd είναι ακόμα εδώ (12 συνθέσεις σε 65 λεπτά), αλλά αυτή τη φορά δεν κουράζουν. Πιθανοί λόγοι; Τα brutal φωνητικά του Dani έχουν μαλακώσει αρκετά, έχουν προστεθεί πολλές heavy / epic μελωδίες και πλέον δεν αναφερόμαστε σε έναν black δίσκο με heavy αναφορές, αλλά σε μια ισόποση κατανομή των στοιχείων αυτών με βάση τη black / goth αισθητική. Προσθέστε και την καινοτομία που ακούει στο όνομα instrumental με τη χρήση βιολιού (βλ. "Rise Of The Pentagram") κι έχουμε την πλήρη εικόνα των αλλαγών στο μουσικό ύφος της μπάντας.

Άλλα δύο χαρακτηριστικά highlights είναι η συμμετοχή του Ville Valo στο "The Byronic Man", χωρίς να προσθέτει ή να αφαιρεί κάτι σπουδαίο η ερμηνεία του (μάλλον γιατί το τραγούδι είναι από μόνο του πολύ καλό), και η διασκευή στο "Temptation" των Heaven 17 με τη βοήθεια της Dirty Harry στα φωνητικά, τα οποία συγκρούονται μετωπικά με τα αντίστοιχα αγγελικά της Sarah Jezebel Deva στο "Under Huntress Moon" (κομματάρα).

Είχα χρόνια ν' ακούσω πολλά καλά τραγούδια σε ένα άλμπου των Cradle Of Filth και τώρα που έφτασε η στιγμή δε μπορώ να διαλέξω. Θα σας αναφέρω αυτά που μου καρφώθηκαν με την πρώτη και που ακούν στους τίτλους "Tonight In Flames", "Libertina Grimm", "Cemetery And Sundown", "Dirge Inferno", "The Foetus Of A New Day Kicking" (καραheavy του κερατά) και "I Am The Thorn" που το 'χω μέσα στην καρδιά μου λόγω και της θεματολογίας του:
"...I am not the hand of god,
I am the thorn
Territorial thieves
Ever stealing thunder for religious causes
I will bring you all down to your knees... (έτσι)
And fuck you over"... (βεντούζα).

Όσοι το έχετε ήδη και όσοι σκοπεύετε να το αγοράσετε / κατεβάσετε, μη μπείτε στο τρυπάκι να το συγκρίνετε με άλλα άλμπουμ τους ή ακόμα και με τις δουλειές των αντίζηλων Dimmu Borgir. Θα βγείτε από χέρι xαμένοι και θα αδυνατίσετε να απολαύσετε ίσως την καλύτερη και πιο επική συνέχεια του "Dusk...".

Καλή σας ακρόαση!

  • SHARE
  • TWEET