Cradle Of Filth, Wednesday 13, Sick N' Beautiful, Drift @ Fuzz Club, 03/03/24

Ε λοιπόν θα το πω, δεν είχα πάρα πολλές προσδοκίες από τη συγκεκριμένη συναυλία για πάρα πολλούς λόγους. Βλέπε ότι ήταν πολλά τα ονόματα του lineup με μερικά πολύ νέα συγκροτήματα, δύο μεγάλα συγκροτήματα που είναι πολύ τυχαίο το πότε θα τους πετύχεις σε καλή μέρα συν άλλους πολλούς προσωπικούς παράγοντες. Ήταν και το γεγονός ότι λόγω ενός κωλύματος στα σύνορα η αντίστοιχη συναυλία της Θεσσαλονίκης δεν κατέστη δυνατό να πραγματοποιηθεί, λίγο είχαμε αγχωθεί για το πως θα είναι η κατάσταση την Κυριακή στο Αθηναϊκό Fuzz. Χωρίς να αποκαλύψω σε αυτό το σημείο πολλά, δεν μπορώ παρά να σημειώσω εκ προοιμίου πόσο λάθος είχα.

Από νωρίς το απόγευμα και με το πρόγραμμα να τηρείται από την αρχή ως και την εμφάνιση των Cradle Of Filth κατά γράμμα, οι Καλιφορνέζοι Drift ανεβαίνουν πρώτοι στη σκηνή ακριβώς στις εφτά με σκοπό να ανάψουν τα αίματα. Μία νεοσύστατη σχετικά μπάντα με την πρώτη της κυκλοφορία, "New Blood Type" να μας έχει έρθει μόλις το 2022, είχε την τύχη να βρεθεί μαζί με τους Cradle of Filth σε αυτή την περιοδεία. Ευχάριστο γεγονός νούμερο ένα, οι Αθηναίοι γέμισαν τουλάχιστον το μισό και πλέον του χώρου του Fuzz από αρκετά νωρίς με το πρώτο συγκρότημα να εμφανίζεται μπροστά σε αρκετά άτομα, παρά το γεγονός ότι είχαμε να δούμε τέσσερις μπάντες. Ευχάριστο γεγονός νούμερο δύο, η παράκληση για την απαγόρευση του καπνίσματος εντός του χώρου φάνηκε να τηρείται δεόντως με αποτέλεσμα μια πολύ καθαρή ατμόσφαιρα. Τρίτο ευχάριστο, ο ήχος όσο έπαιζαν οι Drift ήταν εξωπραγματικός, από την αρχή. Μπορούσαμε μόνο να εικάσουμε τι θα ακολουθούσε.

Οι Drift λοιπόν για όσους δεν τους γνωρίζουν, κινούνται σε ήχους industrial metal, έναν ιδιαίτερα νεωτερικό ήχο και η αισθητική τους κινείται προς το cyber-cyberpunk. Κοινώς μάσκες, πανοπλίες, φουτουρισμός, παράξενα μαλλιά, ίσως αποκορύφωμα της όλης σκηνικής πλαισίωσης τα πλήκτρα-βραχιόλι του τραγουδιστή, έμοιαζαν λίγο σαν εκείνη τη συσκευή στη σειρά "Yu-Gi-Oh" που φορούσαν οι παίχτες από μια σεζόν και μετά για να ρίχνουν τις κάρτες. Οκ τι θυμάμαι κι εγώ. Πολύ ενδιαφέρουσα εμφάνιση από τους Drift, κι ας μην ήμουν πολύ εξοικειωμένη με τη μουσική τους. Ακόμη πιο ενδιαφέρουσα η διασκευή τους στο "Stranded" των Gojira, με μια εντελώς δική τους προσέγγιση. Η μπάντα ευχαρίστησε θερμά και κράτησε χαρακτήρα (μιας που όλοι υιοθετούν τις περσόνες τους επί σκηνής) καθ' όλη τη διάρκεια της συναυλίας την οποία παρακολούθησαν μαζί μας από κάτω, δίνοντας έναν σουρεάλ χαρακτήρα στη σύνθεση του κοινού.

Στη συνέχεια και με ένα όλο και αυξανόμενο κοινό, τη σκηνή καταλαμβάνουν οι Sick N' Beautiful. Από τη διπλανή μας Ιταλία, οι Sick N' Beautiful συνεχίζουν το μοτίβο της εντυπωσιακής σκηνικής παρουσίας – ενώ παράλληλα να αναφέρουμε πως οι κουρτίνες του Fuzz έκρυβαν τα πλαϊνά της σκηνής, θα επανέλθω σε αυτό. Με μια αισθητική που παραπέμπει σε μια διασταύρωση του Rob Zombie με το cybergoth, πραγματικά σου έδιναν όλα τα μέλη ένα λόγο να τους κοιτάξεις. Φυσικά εμβληματική παρουσία η τραγουδίστριά τους, Herma, με την πλούσια κόμη της και τον εντυπωσιακό κορσέ της, ραμμένο με neon πράσινα φώτα. Όλοι τους ξεχωριστά όμως μια εικαστική πανδαισία αξεσουάρ. Με ήδη τέσσερις δίσκους στο ενεργητικό τους, οι Sick N' Beautiful γιορτάζουν σε αυτή την περιοδεία τα δέκα τους χρόνια ως συγκρότημα.

Ο ήχος εξακολουθεί να εκπλήσσει και στη δική τους εμφάνιση. Ιδιαίτερα επικοινωνιακοί με το κοινό και σε μία εμφάνιση που φαίνεται να τη διασκεδάζουν, σίγουρα ανέβασαν τη διάθεση. Ιδιαίτερα τα κομμάτια τους "Tonight We Go To War", "God Of Thunder" και "Makin' Angels" που φάνηκαν να είναι γνωστά και από μία ικανή μερίδα του κοινού. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η χημεία που φάνηκαν να έχουν μεταξύ τους αλλά και η άνεση με την οποία έδειχναν να επικοινωνούν με το κοινό.

Αφού το Fuzz έφτασε σε σημείο που σχεδόν είχε γεμίσει, ετοιμαζόμασταν για μία ιδιαίτερα ιστορική εμφάνιση. Οι Wednesday 13 ίσως να μην είναι και το πιο επίκαιρο σχήμα, είναι όμως ιστορική μπάντα για κάποιους λίγο πιο παλιούς. Αποτελούν φυσικά το συγκρότημα του επώνυμου καλλιτέχνη, ο οποίος ήταν και το έτερον ήμισυ του Joey Jordison στους Murderdolls, προτού γίνει ο drummer μιας άλλης ιστορικής μπάντας, τους Slipknot. Αφού μεσουράνησαν στην δεκαετία των 00s, οι Wednesday 13 φαίνεται να αποδίδουν το ίδιο εντυπωσιακά ακόμη, μιας που σχεδόν τα χρόνια δεν έχουν περάσει από πάνω τους. Κοντά στα πενήντα πλέον μα έφηβοι στη σκηνή, ήταν διάχυτο το αίσθημα ευγνομοσύνης και απώλειας σχετικά με τον πρόωρο θάνατο του Joey. Ο Wednesday τον ανέφερε συνεχώς, ενώ του αφιέρωσε και το πρώτο κομμάτι των Murderdolls, "Dead In Hollywood".

Για την ακρίβεια, όλο το σετ της συγκεκριμένης περιοδείας περιστρεφόταν κυρίως γύρω από τις δουλείες των Murderdolls αλλά και του project Frankenstein Drag Queens From Planet 13 αφού γιορτάζονταν τα 21 χρόνια ύπαρξής τους. Η sleazy, horror punk αισθητική των Wednesday 13 αποτέλεσε ιδανική αρχική συνταγή για ένα σόου που έκανε πολλούς να παραμιλάνε από το πουθενά. Εντυπωσιακά φώτα, μπάντα μέσα στην ενέργεια κι έναν Wednesday 13 σε εκρηκτική διάθεση να επιδίδεται σε διάφορες shock value ακραιότητες, με αποκορύφωμα μια custom ομπρέλα με ένα μεσαίο δάχτυλο – τα υπόλοιπα δεν θα τα περιγράψω, θα πω μόνο πως με κάποια από τα πράγματα που έκανε δυσκολεύτηκα να καταπιώ τη μπύρα μου, άρα τον σκοπό του τον πέτυχε. Μέχρι και διασκευή του εμβληματικού "White Wedding" ακούσαμε, όλα αυτά με τον ήχο να σε κάνει να τσιμπιέσαι και να μην το πιστεύεις. Μεγάλος αριθμός ανθρώπων εν τω μεταξύ φάνηκε να βρίσκεται στη συναυλία επί σκοπού για αυτή την εμφάνιση, η οποία να λέμε την αλήθεια, για τους οπαδούς του ήχου ήταν κάπως ιστορική. Αφού ο Wednesday 13 και η παρέα του μας ζέσταναν για τα καλά, ήρθε η ώρα να δούμε τι βρισκόταν πίσω από αυτές τις κουρτίνες…

…Φυσικά, μας υποδέχτηκαν οι δύο αποκρουστικοί σκελετοί από την τελευταία περιοδεία των Cradle Of Filth, που εμένα μου θυμίζουν και λίγο το μικροκέφαλο τέρας που κάθεται στον καναπέ στην παράλληλη διάσταση μαζί με τον Beetlejuice. Εντυπωσιακή σκηνή, διαχωριστικό ήχου στο drum kit και λίγα λεπτά αργότερα, οι Cradle Of Filth στη σκηνή. Εκεί λοιπόν που αγχωνόμουν για το πως θα αποδώσει φωνητικά ο Dani Filth, ο τύπος ήρθε και μου είπε «άσε μας κουκλιτσα μου». Είμαι σχεδόν απόλυτα σίγουρη ότι δεν έχω ακούσει καλύτερο ήχο μέσα στο Fuzz Club, και 100% σίγουρη ότι δεν έχω ακούσει τόσο καλό ήχο σε όλα τα set των συγκροτημάτων. Η μπάντα δε, σε τρομερή ενέργεια. O Dani όργωσε ίσα με δέκα στάδια πάνω κάτω στη σκηνή. O Ashok σε ρόλο Pinhead, τραβούσε την προσοχή στις κιθάρες και ο Marthus έδινε το δικό του προσωπικό ρεσιτάλ πίσω από το τείχος του.

Ήταν και οι επιλογές του setlist των Cradle Of Filth ιδιαίτερα κολακευτικές. Με ένα συνδυασμό νεότερων αλλά και κλασσικών κομματιών τους, το συγκρότημα κατάφερε να αποφύγει εκείνες τις κυκλοφορίες που δεν ήταν και πολύ κολακευτικές για την κατά τα άλλα τρομερά εμπνευσμένη δισκογραφία τους. Το πρώτο μέρος του σετ, μετά από την απαραίτητη λίγη ώρα που χρειαστήκαμε για να συνέλθουμε με αυτό που ακούγαμε, όντας ήχος και απόδοση συγκροτήματος εξαιρετικής ποιότητάς, κορυφώθηκε τρεις φορές. Για αρχή, το "The Principle Of Evil Made Flesh" ζέστανε τον κόσμο για τα καλά και είχαμε γίνει και πολλοί. Έπειτα, το "Nymphetamine (fix)" βρήκε πάλι σπίτι και την πρότερή του αίγλη. Μεγάλο ρόλο σε αυτό παίζει η σχετικά νέα προσθήκη στο συγκρότημα, Anna Marie Federoff. Το κορίτσι αυτό, εκτός από αγγελικό άγγιγμα στα πλήκτρα, έχει και αγγελική φωνή. Νομίζω μάλιστα πως είναι και η καλύτερη επιλογή που έχουν κάνει σε επίπεδο γυναικείων φωνητικών οι Cradle Of Filth εδώ και πολλά χρόνια. Πάνω στο βάθρο της έδινε τη δική της νότα φωτός στην αγαπημένη σαπίλα των Cradle Of Filth. Μετά, ξανά στο "Born In A Burial Gown", οι Cradle κέρδισαν εν πολλοίς τις εντυπώσεις, αλλά απείχαν ακόμη αρκετά από το να τελειώσουν.

Μετά το καθιερωμένο διάλειμμα στην μέση περίπου του σετ τους όπου ακούγονται από τα ηχεία ορχηστρικά του ίδιου του συγκροτήματος, ανεβαίνουν στη σκηνή ξανά με το "The Promise Of Fever". Εδώ κάπου να πούμε για το αμνημόνευτο έως τώρα δίδυμο των Daniel Firth και Donny, που σε μπάσο και δεύτερη κιθάρα γέμιζαν τον ήχοτων Cradle Of Filth και πραγματικά αυτή τη βραδιά, χαιρόσουν να τους ακούς. Ακόμη ένα λιθαράκι ομορφιάς στη βραδιά είναι ότι ανάμεσα στα λόγια του ο Dani παρόλο που δεν το συνηθίζει έκανε μια δήλωση αρκετά βαθειά πολιτικά, αναφερόμενος στην εκμετάλλευση των φτωχών αυτού του κόσμου και πως αυτό και όχι αυτά που περιγράφουν στη μουσική τους είναι το πραγματικό "atrocity". Η τριάδα των κλασσικών αγαπημένων "Cruelty Brought Thee Orchids", "Her Ghost In The Fog" και "From The Cradle To The Enslave" αποτελείωσε το σετ με ένα τεράστιο μπαμ, κι εμείς ακόμη αναρωτιόμασταν όχι τόσο τι είδαμε, παρόλο που και οπτικά οι Cradle Of Filth είναι συναρπαστικοί για όλους τους λόγους, μα κυρίως για το τι ακούσαμε. Εκπληκτική απόδοση όλων των μουσικών και όλων των ηχοληπτών σε μία βραδιά που για μια χαλαρή συναυλία πήγαμε, παραμιλούσαμε για συναυλιάρα όλοι βγαίνοντας. Μακάρι να βγαίνουμε από όλους τους συναυλιακούς χώρους τόσο άφωνοι από εδώ και πέρα.

Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος