Broilers

Αυτή η μπάντα από το Ντίσελντορφ υπάρχει πάνω από είκοσι χρόνια. Παίζει σταθερά και πιστά ένα παλιομοδίτικο μελωδικό punk με έντονα στοιχεία Ska και Oi! Είναι πασίγνωστοι στην χώρα τους και σε περιοχές της Αυστρίας και της Ελβετίας. Με λίγο ψάξιμο είδα ότι γεμίζουν γήπεδα των δεκαπέντε και είκοσι χιλιάδων θέσεων όταν βγαίνουν για περιοδεία. Παρ' όλα αυτά, στην υπόλοιπη Ευρώπη και προφανώς στον υπόλοιπο κόσμο είναι παντελώς άγνωστοι.

Από το ξεκίνημα, το πρώτο κομμάτι, "Ist Da Jemand?" δείχνει απόλυτα το τι θα ακολουθήσει. Μελωδίες, ένταση, αλητεία και έντονες κιθάρες είναι τα στοιχεία που τους κρατάνε σταθερά σε ένα ρυθμό και μια κατάσταση νεανική και άκρως εκρηκτική. Να σημειώσω ότι όλοι οι στίχοι είναι στην μητρική τους, οπότε είναι προφανές ότι θα κακοφανεί σε κάποιους που δεν έχουν γνώση ή επαφή με την γλώσσα αυτή. Προσωπικά, παρότι άσχετος με τα γερμανικά, μου άρεσε ο ήχος της γλώσσας στο punk, όσο δύσκολη και βαριά κι αν ακούγεται στα αυτιά μας. Η ουσία είναι ότι συνθετικά κατέχουν έμπνευση και δημιουργούν κομμάτια με μελωδία, χωρίς ποτέ να ξεχνάνε το punk. Ενδιάμεσα θα πέσεις πάνω σε indie μπαλάντες και κομμάτια πιο ήσυχα από το βασικό αλήτικο στοιχείο του συγκροτήματος. Γενικά τα hits του δίσκου έχουν έντονα και επαναλαμβανόμενα ρεφρενάκια και κατέχουν ένα γερμανικό στυλ, το οποίο διακρίνει πολλές μπάντες της χώρας. Ένα απότομο παίξιμο στα τύμπανα, σε ρυθμούς εμβατηρίων και παλιομοδίτικών ύμνων. Το πακέτο δεν είναι αποκρουστικό. Κάθε άλλο θα έλεγα. Σε τραβάει και σε κάνει να θες να προχωρήσεις ακούγοντάς τους. Το "Nanana" είναι το πλέον συναυλιακό κομμάτι τους και προβλέπω να ξεχωρίζει σαν το πιο εμπορικό. Φαντάζεστε, από τον τίτλο του, το ρεφρέν και που στηρίζει την χαρά και το όλο κέφι του. Δεκαέξι, όχι μικρά, κομμάτια λοιπόν, γεμίζουν για τα καλά το άλμπουμ. Μελωδικό γερμανικό punk rock με τα όλα του.

Οι Γερμανοί είναι στοχαστές και σοβαροί. Ξέρουν που απευθύνονται και δεν προσπαθούν να το παίξουν. Δεν ψάχνουν κάτι παραπάνω από αυτό που μπορούν και απολαμβάνουν ξεκάθαρα το πάθος τους. Η μουσική τους δεν είναι underground. Περισσότερο πλησιάζει το mainstream punk παρά κάτι πιο εξεζητημένο. Δεν μπορούν και δεν πρόκειται να κάνουν καριέρα στην Βρετανία και φυσικά ούτε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν έκαναν τόσα χρόνια, δεν υπάρχει τρόπος να κάνουν τώρα. Αλλά δεν νομίζω ότι τους ενοχλεί. Έχουν κοινό, απευθύνονται αποκλειστικά σε αυτούς και αφού έχουν ήδη τόσο μεγάλη απήχηση, αποδεικνύουν ότι τουλάχιστον εμπορικά, στα όρια της κεντρικής Ευρώπης, το κάνουν πάρα πολύ καλά.

Δεν μπορώ να το προτείνω σε όλους φίλους της μουσικής αυτής, μιας και υπάρχει κίνδυνος να ξενίσει και να παρεξηγηθεί. Δεν είναι οι Πυξ Λαξ της Γερμανίας, ούτε οι Rammstein φυσικά, αλλά έχουν μια τίμια και καθαρή σχέση με την μουσική που αξίζει τουλάχιστον να εκτιμηθεί.