Ben Harper & The Innocent Criminals

Call It What It Is

Concord (2016)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 17/05/2016
Εκ των υστέρων, και η προχειρότητα του ξεκινήματος μοιάζει όχι μόνο συγχωρητέα, αλλά και ελκυστική
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Θα έλεγε κανείς ότι μετά από εννιά χρόνια απουσίας ή καλύτερα solo εμφανίσεων και άλλων συνεργασιών του Ben Harper δικαιολογούνται οι Innocent Criminals να ξεθυμάνουν και λιγάκι, να το ρίξουν έξω ρε αδερφέ, να παίξουν κάτι ανάλαφρο και χαζό. Το κάνουν στο πρώτο πρώτο τραγούδι του δίσκου για να ξεμπερδεύουν. Η συνέχεια είναι κάπως διαφορετική.

Το "When Sex Was Dirty" είναι ένα «ποδοσφαιρικό» τραγούδι, ρυθμικό, που απαιτεί σηκωμένη γροθιά να χτυπάει ρυθμικά τον αέρα σε κάποια μεγάλη αρένα. Οι στίχοι "I remember when sex was dirty and the air was clean" και "way back when marijuana was against the law, we were always outnumbered, we were always outmanned" είναι ταυτόχρονα αρκετά ανόητοι και ταυτόχρονα επιφανειακά λένε κάτι, ώστε το πακέτο να γίνει ελκυστικό στα χέρια ενός μουσικού τόσο ταλαντούχου όσο ο Ben Harper. Ο καλύτερος εαυτός του Harper, όμως, εμφανίζεται στα επόμενα πολύ πιο βαθιά τραγούδια του. Το "Deeper And Deeper" είναι μία από τις ερωτικές ακουστικές μπαλάντες που με το φαλτσέτο του Harper να κάνει τη φωνή του ακόμα πιο ευαίσθητη, αγγίζει χορδές στον ακροατή που μπορεί να μην ήξερε ότι υπήρχαν. Από την άλλη, το ομώνυμο του δίσκου "Call It What It Is" επαναφέρει την πιο πολιτική και ακτιβιστική πλευρά του στο προσκήνιο όταν μας καλεί όλους να λέμε τα πράγματα ως έχουν, αναφερόμενος στον φόνο μαύρων από αστυνομικούς. Ακόμα πιο σημαντικό ότι αυτή η φωνή διαμαρτυρίας συνοδεύεται από μία slide κιθάρα και έναν blues ρυθμό που επαναφέρει όλη τη μαύρη παράδοση στο πλευρό της σύγχρονης κοινωνικής πραγματικότητας.

Το ότι για να χαρακτηρίσεις τη μουσική του Harper πρέπει να προσθέσεις τουλάχιστον τέσσερα είδη στην περιγραφή είναι γνωστό σε όποιον έχει ασχοληθεί μαζί του έστω και μία φορά και γίνεται και εδώ εμφανέστατο όταν αρχίζουν οι funk/reggae επιρροές να εμφανίζονται προς τη μέση του άλμπουμ με αποκορύφωμα (και ποιοτικό) το καθαρόαιμο roots reggae "Finding Our Way". Το πεδίο όμως όπου τελικά ευκολότερα αριστεύει ο Harper είναι μάλλον οι mid tempo ρυθμοί και κάτω αφού το "Bones", με κάποια jam χροιά, αποδεικνύεται μία επιπλέον (μετράτε ακόμα; στις τέσσερις είμαστε) κορύφωση για το "Call It What It Is".

Έχοντας υπόψη ότι πάντα οι δίσκοι του Harper ανήκουν στους πολυσυλλεκτικούς και ως τέτοιοι πρέπει να προσεγγίζονται, το "Call It What It Is" στέκει ανάμεσα στους ποιοτικούς. Η συμμετοχή των Innocent Criminals δίνει μία οικειότητα που φαίνεται να τον βοηθά να δημιουργήσει πάνω σε περιοχές που έχει ήδη πατήσει και όταν αυτό συνδυάζεται και μία χούφτα αξιομνημόνευτα τραγούδια, το δημιούργημα κρίνεται απόλυτα επιτυχημένο. Εκ των υστέρων, ακόμα και η παρασπονδία της προχειρότητας του ξεκινήματος μοιάζει όχι μόνο συγχωρητέα αλλά και ελκυστική.

  • SHARE
  • TWEET