Bone Church

Είναι σχεδόν μεταφυσικό αλλά συμβαίνει. Προς το τέλος της χρονιάς θα βρεθεί στο δρόμο μια δισκάρα από εκεί που δεν το περιμένεις. Το ευκταίο είναι αυτό να μην συμβεί πολύ αργά. Κάπως έτσι ο once and forever co-moonshiner Γιώργαρος Ζαρκαδούλας μου πάσαρε τους Bone Church. Λίγο πριν παραδώσουμε τις λίστες για να προκύψει η τριαντάδα μας. Με έριξε στην παγίδα του; Από μια άποψη, ναι. Για μένα, πολύ κακώς που δεν κατάφερα να τον τραβήξω κι εκείνον μέσα.

Μου λέει να ακούσω πρώτα το τελευταίο. Υποψιάζομαι τον λάκκο και το πιάνο απ' την αρχή. Ακούω ένα "Never Say Die" που καταλήγει σε ένα ανθεμικό "It's Electric". Με έναν σμπάρο δυο τριγώνια. Ακούω γαμάτο hard rock και πολύ χαίρομαι που παράκουσα την εντολή.

Πάμε στο επόμενο. "Lucifer Rising".Στονερίζει αλλά είναι πνιγμένο στη σουηδίλα, τη σεβεντίλα και τη σατανίλα. Πολύ ωραίο το ρεφρέν, ακόμη πιο ωραίο το οργανάκι. Συνέχεια με "The Sin Of 1000 Heathens". Πιο αργόσυρτο, πιο stoner, αλλά με την παλιακά έννοια του όρου, και σε καμία περίπτωση heavy for the sake of heaviness. Και φωνάρα ο τυπάς, γαμάτη, κανονική rock φωνή, όχι μαλακίες.

Για να κλείσει η πρώτη πλευρά θα τραβήξουμε για Texas, ίσως για να συναντήσουμε του μεγάλους Bloodrock, πιθανότατα την πιο αξιόπιστη απάντηση εξ Αμερικής στους Black Sabbath, με το δικό τους twist βεβαίως βεβαίως. Tο ριφάκι του "School's Out" στρώνει το δρόμο, το blues στοιχείο είναι ισχυρότερο στη μέχρι στιγμής διαδρομή, και σε μια σπάνια συγκυρία για την εποχή μας, ακούς στίχους και ταυτίζεσαι, θες να τους μάθεις και να τους τραγουδάς.

Η δεύτερη πλευρά ανοίγει τίγκα στο coolness. Φαίνεται ότι η jam διάθεση θα έχει το πάνω χέρι, γρήγορα όμως γίνεται αντιληπτό ότι το "Muchachos Muchachin" ζέχνει ZZ Top από χιλιόμετρα. Το "Hole In The Sky" στην κατάτι πιο γρήγορη και ζόρικη εκδοχή του υπό την ονομασία "Bone Boys Ride Out" δείχνει απλά την πιο δρομίσια και μεταλλική εκδοχή της πεντάδας, χωρίς να προσφέρει κάτι αξιοσημείωτο, λειτουργεί όμως σαν ξεκάρφωμα για το φινάλε που είναι μεγαλειώδες.

Για τα επόμενα οκτώμισι λεπτά της ώρας συντελείται ένα μικρό θαύμα. Μπορείς να φανταστείς τον Axl Rose να τζαμάρει με τους Lynyrd Skynyrd; Δεν χρειάζεται να το φανταστείς. Μπορείς να το ακούσεις στο ομότιτλο του "Deliverance" και να χάσεις την αίσθηση του χρόνου. Ακόμη κι αν είχε υποτιμήσει την αντιληπτική μου ικανότητα ή απλά δεν ήταν σίγουρος, ο Γιώργος είχε τελικά δίκιο.

Για την ιστορία, οι Bone Church είναι πέντε τυπάκια από το Connecticut, πατρίδα και των μεγάλων Liege Lord, εκεί στο New England, ή στην ευρύτερη γειτονιά της Νέας Υόρκης. Κλασική πεντάδα, με δύο κιθάρες, φωνή, μπάσο και τύμπανα. Έχουν κυκλοφορήσει δύο ακόμη άλμπουμ το 2017 και το 2020, και για κάποιο ανεξήγητο λόγο, ο φετινός δίσκος λέει ότι γράφτηκε ως επί το πλείστον το '19 και το '20.

Ακόμη και αν υπάρχουν εμφανείς αναφορές, φαίνεται ότι έχουν καταφέρει να βρουν καλύτερη ισορροπία κοιτώντας πολύ περισσότερο στα '70s και χαλαρώνοντας κάπως τις εντάσεις, έχουν ωραίο ήχο, κατάφεραν να γράψουν κυρίαρχα και αξιομνημόνευτα τραγούδια, και γενικότερα βγάζουν πολύ ωραία γούστα. Πολλές φορές υπάρχει η αίσθηση ότι υπάρχουν δύο κατηγορίες rock συγκροτημάτων. Αυτοί που το παίζουν ροκάδες και αυτοί που πραγματικά είναι. Θα πόνταρα αρκετούτσικα ότι οι Bone Church ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία.