Band Of Spice

Το τελευταίο καιρό έχω βάλει «μερικά» κιλάκια, αλλά θα επανέλθω σε αυτό το φαινομενικά άσχετο αργότερα.

Ο Spice, αν και έχει να κυκλοφορήσει κάτι συγκλονιστικό πάρα πολύ καιρό, έχει πάντα μια πολύ ειδική θέση στην καρδιά του κοινού. Η φωνή του διεισδύει κάτω από το πετσί μας και μένει εκεί ότι και να συμβεί σαν παιδικό εμβόλιο. Αυτό το σχετικά νέο μουσικό του όχημα είναι η επέκταση των Spice And The RJ Band λόγω της σταδιακής  προσθήκης δύο νέων μελών,  του Anders Linusson (κιθάρα) και του Hulk (πληκτρα).

Λόγω του ένδοξου  παρελθόντος των Spiritual Beggars αλλά και των Mushroom River Band και λόγω της ιδιαίτερης αγάπης του ελληνικού κοινού για το stoner - heavy rock ιδίωμα, υπάρχουν πολύ συγκεκριμένες αλλά και υψηλές προσδοκίες πάντα από τον Spice.

Ξεκινώντας λοιπόν δειλά και βαριεστημένα, για εκείνα τα κιλάκια που λέγαμε, την επίπονη διαδικασία της γνωστής αυτοτιμωρίας που πολλοί αποκαλούν «τζόγκινγκ», το περιεχόμενο του "Economic Dancers" με αναπτέρωνε και μου έδινε ρυθμό και με έκανε να ξεχνώ ότι σίγουρα μοιάζω με μια ιδρωμένη θείτσα που τα δίνει όλα σε aerobic class την ώρα που μπαίνει η Kylie και το «νανανανα» της.

Αν και οι πρώτες ακροάσεις με βρήκαν κρύο και αδιάφορο, στην πορεία ανακάλυψα μια απλότητα και μια ευκολία στο άκουσμα του δίσκου που με ξεκούρασαν. Ο δίσκος διακατέχεται από μια γενική ευφορία που δημιουργεί ένα feelgood συναίσθημα που είχα ξεχάσει γνήσια πως είναι. Το άλμπουμ ομολογώ με γέμισε θετική ενέργεια με τα απλά ρεφρέν του, τα οποία άρχισα πολύ γρήγορα να κάνω sing-along σαν να είμαι σε karaoke night σε κάποιο νησί το καλοκαίρι.

Το "Economic Dancers" ανοίγει με το ομότιτλο τραγούδι και προδιαθέτει με συντηρητικό τρόπο για μια επιστροφή στα γνωστά λημέρια του. Όμως αν τελικά αυτό που αναμένετε όλοι σας είναι μια επιστροφή στον πάλαι ποτέ αγαπημένο σας ήχο απατάσθε πλάνην οικτράν.

Είναι πολύ περίεργο να περιγράψεις τον ήχο αυτού του δίσκου. Η βάση του είναι πολύ κοντά στα '70s με αρκετό hammond και σπαρτά τα πιο heavy rock ή πιο bluesy riff, αλλά η κιθάρα ίσως να ακούγεται πιο πολύ με σκέτο chorus παρά με το overdrive πατημένο.

Ενώ υπάρχουν τραγούδια που είναι πιο κοντά στο παρελθόν του Spice, κάποια άλλα ακουμπάνε ακόμα και το college rock. Το φάσμα των τραγουδιών θυμίζει μεν Spiritual Beggars και Mushroom River Band αλλά μπολιασμένους μερικώς με συγκροτήματα (κρατηθείτε) όπως οι Katrina And The Waves και Steve Miller Band αλλά και πιο περιορισμένα και διακριτικά με τους Weezer και ακόμα πιο λίγο σε ένα-δυο τραγούδια με Silverchair.

Όσο και καλά να περνάω με αυτόν τον δίσκο, όσο και να μην σταματάω να τον ακούω, αντιλαμβάνομαι ότι είναι κάτι που δεν θα αντέξει στον χρόνο. Σε ένα άλλο παράλληλο σύμπαν ίσως να έπαιρνε ακόμα και το στίκερ του «Rocking Επιλογή», αλλά το "Economic Dancers" δυστυχώς χωρίς την περιπτωσάρα φωνή του Spice θα ήταν άμεσα ξεχάσιμο.