Rock Bloom Fest: Cosmonuts, Vonavibe, The Water Striders, The Fantastic Terrors @ An Club, 30/11/18

Αφήστε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν

Από τον Θοδωρή Ξουρίδα, 03/12/2018 @ 13:20

Το Rock Bloom Fest είναι ένα νέο φεστιβάλ που γεννήθηκε για να αναδείξει τις διαφορετικές τάσεις στο rock και εν γένει στον εγχώριας προέλευσης σκληρό ήχο. Κρίνοντας εκ του συνολικού αποτελέσματος, ο αρχικός σκοπός επιτεύχθηκε με το παραπάνω, καθώς και τα τέσσερα συγκροτήματα που συμμετείχαν επέδειξαν διακριτές αρετές, ενώ το επίπεδο επιβεβαίωσε τον value for money κανόνα που πλέον ισχύει στις περισσότερες των αντίστοιχων περιπτώσεων.

Rock Bloom Fest

Πρώτοι στη σκηνή βρέθηκαν οι Fantastic Terrors, του φίλτατου και άλλοτε συναδέλφου Μανώλη Γεωργακάκη, οι οποίοι ετοιμάζονται επιτέλους για την κυκλοφορία ενός επτάιντσου, προπομπού του full-lenght ντεμπούτου τους. Στο δικό τους δέλτα, συναντώνται τα blues με το punk και το rock 'n' roll, και επειδή μάλλον ως παιδιά πέρασαν τη metal ασθένεια, σε σημεία βγαίνει και μια σκληράδα παραπάνω.

The Fantastic Terrors

Στο περίπου ημίωρο σετ τους παρουσίασαν δικά τους τραγούδια, με το "The Yodeler" που είναι και το πρώτο τους video clip να ξεχωρίζει, καθώς και επιλεγμένες διασκευές ("Rambling Rose", Be A Woman", Ramones), συν την δική τους πολύ όμορφη εκδοχή στο "In My Time Of Dying". Εκτελεστικά, η βρώμικη φωνή του Μανώλη είναι απολαυστική, οι κιθαριστικές πινελιές του Δημήτρη Σκλιβάγκου αξιοπρόσεκτες και τα old shool τύμπανα του Σταύρου Δακτυλά πάντοτε καλοδεχούμενα, οπότε η έναρξη υπήρξε ιδανική. (Φωτογραφίες The Fantastic Terrors: Πάνος Μπακογιάννης)

Η συνέχεια και το επόμενο σαραντάλεπτο άνηκαν στους Water Striders, οι οποίοι πλημμύρισαν το An με indie και alternative ήχους προερχόμενους κυρίως από την Γηραιά Αλβιόνα. Αρχικά τα βλέμματα στράφηκαν στην εντυπωσιακή Κατερίνα στο μπάσο, καθ' όλη τη διάρκεια όμως τις εντυπώσεις κέρδισε ο frontman Μάνος, με την ακούραστη και πολύ όμορφη φωνή του.

The Water Striders

Ακόμη και αν ο ήχος να δεν τους βοήθησε να αποδώσουν στο 100% των δυνατοτήτων τους, η εμφάνισή τους εν γένει ήταν πειστική, ενώ θα τη θυμόμαστε και για έναν επιπλέον λόγο, αφού σταθήκαμε τυχεροί και κερδίσαμε με το σπαθί μας ένα από τα τρία CD που δόθηκαν σε όσους απάντησαν σωστά στις κρίσιμες ερωτήσεις του Μάνου. Ειδικά όσοι αρέσκονται στο ατμοσφαιρικό κιθαριστικό rock και δεν χορταίνουν τη φωνή του Brian Molko, καλό θα ήταν να τους τσεκάρουν το συντομότερο.

Με τον κόσμο να έχει πληθύνει, ήταν η σειρά των Vonavibe να ανεβούν στη σκηνή του An και να παρουσιάσουν δυστυχώς ή ευτυχώς ένα διαφορετικό show. Δυστυχώς γιατί ο frontman και δεύτερος κιθαρίστας Διονύσης Κλάδης, τον οποίον είχαμε απολαύσει πριν από τρία χρόνια στο Samcro Festival, πρόκειται να υποβληθεί τις επόμενες ημέρες σε επέμβαση και δεν ήταν σε θέση να τραγουδήσει νότα.

Vonavibe

Ευτυχώς γιατί υπό αυτές τις συνθήκες παρακολουθήσαμε ένα διαφορετικό live που πιθανότατα δεν θα ξαναδούμε από την μπάντα, παρά τη δεδομένη σημασία που έχουν τα φωνητικά στο σύνολο. Ακόμη κι έτσι, το μοντέρνο hard rock που άγγιζε τα όρια του alternative metal φάνηκε πρώτης τάξεως, με αρωγό τον πολύ καλό ήχο και ατραξιόν έναν ντράμερ που έπαιζε με traditional grips, κοπανούσε αλάνθαστα και απίστευτα, και τράβηξε αναμενόμενα την προσοχή μας. Ειδικά για τους φίλους του είδους οι Vonavibe συνστήνονται ανεπιφύλακτα, καθώς έχουν την ποιότητα για σπουδαία πράγματα.

Με αρκετό κόσμο μπροστά στη σκηνή για να τους υποστηρίξει, οι Cosmonuts ανέβηκαν τελευταίοι στη σκηνή και με την απόδοσή τους δικαιολόγησαν πλήρως τη θέση τους στο billing. Με σύμμαχο τον εξαιρετικό ήχο, άνοιξαν το σετ τους διασκευάζοντας Σιδηρόπουλο, το έκλεισαν με μια σαρωτική εκτέλεση του "Mary Had A Little Lamb" και στο ενδιάμεσο εκτέλεσαν άψογα το πολύ ενδιαφέρον, δικό τους υλικό, με βάση τα blues, στοιχεία από ψυχεδέλεια, progressive, jam και μερικές πιο σύγχρονες πινελιές.

Cosmonuts

Από την πεντάδα των νεαρών παιδιών που προέρχονται από τα Χανιά και πλέον χωρίζονται μεταξύ πρωτεύουσας και νησιού, χωρίς να υστερούν οι υπόλοιποι, ξεχώρισαν κατά σειρά ο κιθαρίστας, ο ντράμερ και ο μπασίστας με τα εντυπωσιακά παιξίματά τους που ώρες ώρες θαρρείς πως έρχονταν από άλλη εποχή. Για την ακρίβεια, ήταν σαν να βλέπεις ένα συγκρότημα το 1970 στα καλύτερά του, και μάλιστα από τα μεγάλα.

Μεγάλα λόγια θα μου πείτε, αλλά είναι κοινό μυστικό πως πλέον, με την πρόσβαση που υπάρχει στην πληροφόρηση, όλο και συχνότερα ξεπηδούν πιτσιρικάδες, οι οποίοι δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από συναδέλφους τους που άλλοτε θα τους χώριζε χαώδης διαφορά. Πολλά συγχαρητήρια στα παιδιά για τη δουλειά που έχουν κάνει και το ταλέντο τους, μακάρι να συνεχίσουν να δουλεύουν και να προσπαθήσουν να βγουν εκτός.

Cosmonuts

Με την εντυπωσιακή εμφάνιση των Cosmonuts λοιπόν, το Rock Bloom Fest έριξε αυλαία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, και παρότι η προσέλευση άξιζε εν τέλει να είναι μεγαλύτερη, η στήριξη ήταν ενθαρρυντική, όπως ενθαρρυντικά ήταν τα πολλά και διαφορετικά που είδαμε από τα τέσσερα συγκροτήματα επί σκηνής. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να ανανεώσουμε το ραντεβού για τα επόμενα live τους και να στηρίζουμε ανάλογες προσπάθειες, καθώς είναι όλο και πιο πιθανό να βρεθούμε προ θετικών εκπλήξεων.

  • SHARE
  • TWEET