Watain, Degial, Aenaon @ Κύτταρο Club, 04/04/14

Αντιγράφω το σχόλιο του Μανώλη στην εισαγωγή της ανταπόκρισής του και συνεχίζω λέγοντας ότι στα πλαίσια του «συναυλιακού μεσαίωνα» που βιώνουμε ως χώρα, είχαμε την ευκαιρία να δούμε και τους Watain, στο εμπορικό peak της καριέρας τους. Ξέρω ότι στην περίπτωσή τους μπορεί να υπάρξουν ενστάσεις σχετικά με την αξία της συγκεκριμένης συναυλίας. Οι Σουηδοί είναι μια περίεργη περίπτωση συγκροτήματος, καθώς παρά την μεγάλη εμπορική τους επιτυχία, δεν έχουν γίνει αποδεκτοί από ένα ποσοστό black metal οπαδών που τους ψέγει για την mainstream στάση τους και τους θεωρεί σε ένα βαθμό μουσικά ανέμπνευστους, ιδιαίτερα στα τελευταία άλμπουμ. Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός είναι αξιοσημείωτο και παρουσιάζει ενδιαφέρον, κάτι για το οποίο μάλλον συμφώνησαν αρκετοί, καθώς το Κύτταρο σχεδόν γέμισε στη διάρκεια της βραδιάς.

Ακριβώς στις 20:30 ανέβηκαν στη σκηνή οι Aenaon, έχοντας κυκλοφορήσει στις αρχές του χρόνου έναν εξαιρετικό δίσκο που προκαλεί αίσθηση. Από τα πιο ελπιδοφόρα σχήματα της εγχώριας σκηνής και με μεγάλη ανυπομονησία να τους δούμε ζωντανά, δεν μας απογοήτευσαν. Ήταν αρκετά στριμωγμένοι στο χώρο που είχαν στη διάθεσή τους, αλλά εξαιρετικοί σε αυτό που μας παρουσίασαν.



Είχαν μόνο μισή ώρα, όμως μπόρεσαν να αποδείξουν ότι το μαγευτικό και προδιαγραφών progressive black metal, που ακούσαμε πρόσφατα στο "Extance" δεν ήταν τυχαίο και οι ικανότητές τους είναι δεδομένες. Πολύ καλή απόδοση και αν ο ήχος, που δεν ήταν κακός, βοηθούσε λίγο παραπάνω θα ήταν όλα πολύ καλύτερα. Αν το πιστέψουν πραγματικά στο μέλλον θα μιλάμε για αυτούς με διαφορετικούς όρους.

Setlist: "Deathtrip Chronicle", "Grau Diva", "Der Mud Tod", "Er", "I, Tyrant".

Μετά από ένα μικρό διάλειμμα οι Degial πήραν σειρά. Τους άκουγα για πρώτη φορά και θα έλεγα ότι δεν με εντυπωσίασαν. Επιδίδονται σε αγνό, καταιγιστικό και in your face black metal, χωρίς ιδιαίτερη φαντασία και έμπνευση.



Δεν ήταν κακοί σε αυτό που έκαναν, αλλά είναι χιλιοπαιγμένο και ανούσιο πλέον. Στα θετικά προσμετράτε η ενέργεια και το δέσιμο που παρουσίασαν, όπως και η παραδοσιακή (βλ. corpse paint) σκηνική τους παρουσία που έδινε χρώμα στην εμφάνισή τους.

Χρειάστηκε λίγη περισσότερη από μισή ώρα για να στηθεί το σκηνικό των Watain. Ανάποδοι σταυροί, τρίαινες, οστά, ένα βωμός, πίνακες και παραστάσεις ως ντεκόρ και δεν θυμάμαι τι άλλο. Όλα έτοιμα και στις 22:45 οι Σουηδοί κάνουν την εμφάνισή τους στην μικρή σκηνή του club που έμοιαζε να περιορίζει αρκετά το φιλόδοξο σκηνικό της παράστασής τους. Αυτό που μας προσέφεραν ωστόσο ομολογώ ότι δεν το περίμενα, παρά το ότι τους έχω ξαναδεί σχετικά πρόσφατα. Η εμφάνισή τους ήταν άψογη από όλες τις απόψεις και αποζημίωσε τον κόσμο που γέμισε το Κύτταρο για να τους δει.

Το κύριο χαρακτηριστικό αυτού που είδαμε ήταν η θεατρικότητα, η οποία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του ζωντανού show των  Watain, και σε συνδυασμό με την μουσική τους δημιουργούσε ένα σκηνικό που δεν το βλέπουμε και πολύ συχνά. Η ατμόσφαιρα και το συναίσθημα που αναδύονται από την μουσική των Σουηδών, με την βοήθεια όλου αυτού του οπτικού, που περιελάμβανε φλεγόμενους σταυρούς (ανάποδους), φωτισμό και καπνούς, ολοκλήρωνε το θέαμα που προσέφεραν.



Κομμάτια από το "Casus Luciferi" και μετά βρήκαν θέση στο setlist της συναυλίας και παρουσιάστηκαν άψογα, με κορυφαίες στιγμές το σκοτάδι του "Legions Of The Black Light" και το έπος του "The Wild Hunt". Γενικότερα η απόδοσή της μπάντας ήταν άψογη και σε συνδυασμό  με τον σχεδόν τέλειο ήχο, κάτι που δεν συνηθίζεται, οδήγησαν σε ένα εξαιρετικό και «απολαυστικό» αποτέλεσμα, που συνεπήρε τον κόσμο που με ιδιαίτερο ενθουσιασμό ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά τους. Μια εμφάνιση με πολλούς συμβολισμούς και παραστάσεις, που προσδίδει μια άλλη πτυχή στο black metal, λίγο πιο θεατρική, πιο θεαματική, πιο προσιτή.

Ενδεχομένως όλο αυτό να ακούγεται γραφικό και να μην αρέσει σε ορισμένους, που σίγουρα τους προκαλεί αλλεργία και βγάζουν καντήλες, αλλά οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τον επαγγελματισμό των Σουηδών και την άρτια εμφάνιση την οποία πραγματοποίησαν. Στη μία ώρα και σαράντα λεπτά που βρέθηκαν στη σκηνή του Κυττάρου νομίζω δεν άφησαν κανέναν παραπονεμένο, κάτι που φάνηκε και από τις αντιδράσεις των παρευρισκόμενων.



Η προσέγγισή τους, οι δηλώσεις τους και το γενικότερο attitude των Watain μπορεί να μην ταιριάζει στις παραδοσιακές αρχές του ιδιώματος στο οποίο κινούνται, αλλά μην ξεχνάμε ότι έχουμε ενηλικιωθεί, όχι μόνο εμείς αλλά και το ίδιο το ιδίωμα. Οπότε ορισμένα πράγματα είναι πιο αποδεκτά από ότι 20 χρόνια πριν.

Συνοψίζοντας, ήταν μια πολύ ωραία βραδιά, με συγκροτήματα που έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό και βέβαια με ένα κοινό που έδωσε παρόν, παλμό και χρώμα στο όλο σκηνικό.

Φωτογραφίες: Δημήτρης Χατζημωυσής