Stonebringer, Black Hat Bones, Instant Boner, 10 Code @ An Club, 28/05/16

Είναι κρίμα που μια συναυλία με τόσες προοπτικές, με τέσσερις ταλαντούχες εγχώριες μπάντες σε έναν αγαπημένο χώρο όπως το An, και με εισιτήριο που αντέχει η τσέπη του καθενός, τελικά πέρασε σχεδόν στα «ψιλά», πιθανότατα λόγω του τελικού του Champions League που ήταν προγραμματισμένος την ίδια μέρα. Παρ' όλα αυτά, η διάθεση όσων τελικά παρευρεθήκαμε στο γνωστό μαγαζί των Εξαρχείων υπερνίκησε κατά κράτος την όποια ξενέρα της χαμηλής προσέλευσης, καθώς απολαύσαμε τέσσερις γεμάτες ώρες ποιοτικής μουσικής.

Έτσι, τον άχαρο ρόλο της εναρκτήριας μπάντας είχαν οι alternative rockers 10 Code, οι οποίοι ξεκίνησαν το μισάωρο set τους σε ένα σχεδόν άδειο club, με το κοινό να μπορεί να μετρηθεί στα δάκτυλα. Σίγουρα, αυτή η εικόνα δεν βοήθησε την μπάντα να ξεκινήσει δυνατά, μιας και αναπόφευκτα εμφανίστηκαν μουδιασμένοι. Παρ' όλα αυτά, όσο περνούσε η ώρα η απόδοση τους ανέβαινε, παρουσιάζοντας μας, ως επί το πλείστον, τραγούδια από την πιο πρόσφατη τους δουλειά.

Προσωπικά, έχοντας εκπλαγεί από τη στουντιακή ποιότητα των κομματιών τους, είχα αρκετά υψηλές προσδοκίες για την εμφάνισή τους, που δυστυχώς δεν εκπληρώθηκαν, δίχως αυτό να σημαίνει πως ήταν κακοί. Τουναντίον, εκτελεστικά ήταν σχεδόν άψογοι, με αρκετά πιο βρώμικο ήχο, που ταίριαζε γάντι στα πιο σκληρά κομμάτια τους. Θεωρώ πως σε πιο φυσιολογικές συνθήκες μπορούν να παρουσιαστούν ακόμη καλύτεροι, μιας και η όλη κατάσταση τους επηρέασε αρνητικά.

Μέχρι τις δέκα παρά τέταρτο που εμφανίστηκαν οι Θεσσαλονικείς Instant Boner, ο κόσμος είχε αρχίσει να αυξάνεται επιτέλους. Το εξαμελές σχήμα από τη συμπρωτεύουσα, έχοντας στις αποσκευές του δύο εξαιρετικά EP, παρουσιάστηκε ιδιαίτερα ορεξάτο, χαρίζοντας μας μια εμφάνιση που σίγουρα προσέλκυσε νέους ακροατές. Το ταξιδιάρικο ύφος τους, που συνδυάζει άψογα τις πιο ψυχεδελικές υφές των blues, με τη βαρύτητα του stoner, κατάφερε να κεντρίσει το ενδιαφέρον του κοινού, ενώ τόσο τα νέα κομμάτια που παρουσιάστηκαν καταρχάς, όσο και τα παλιότερα, έδειξαν μια ευρεία επιρροών που τελικά τους χαρίζει ένα πολύ προσωπικό ύφος.

Κερασάκι σε όλο αυτό το ενδιαφέρον πακέτο, η μόνιμη παρουσία του σαξοφώνου, με την μόνη ένσταση που έχω να αποτελεί το γεγονός πως σε ορισμένα σημεία δεν ακουγόταν όσο καθαρά θα έπρεπε ώστε να μας σαγηνεύσει πλήρως ο μεθυστικός ήχος του. Παράλληλα, το κλείσιμο τους, με το ομότιτλο κομμάτι από το "Perfect Sunday" EP, ήταν ονειρικό, όντας σίγουρα μέσα στα συνολικά highlights της συναυλιακής βραδιάς.

Η συνέχεια ανήκε στους Black Hat Bones και το καυτό τους rock 'n' roll. Ομολογώ πως από τις τέσσερις μπάντες της βραδιάς, είχα τη μικρότερη πρότερη επαφή μαζί τους, οπότε η εμφάνισή τους έκρυβε τη μαγεία της ανακάλυψης, σε προσωπικό επίπεδο. Παρ' όλα αυτά, κατάφεραν να με κερδίσουν ολοκληρωτικά, καθώς ήταν πληθωρικοί επί σκηνής, ξεχειλίζοντας πάθος και ενέργεια, παρά τα όποια τεχνικά προβλήματα.

Παράλληλα, υπήρξαν απολύτως επικοινωνιακοί και συνάμα άνετοι, βγάζοντας τόσο με τις κινήσεις τους επί σκηνής και την εν γένει παρουσία τους, όσο φυσικά και με τις αξιομνημόνευτες συνθέσεις τους, ένα rock 'n' roll attitude που έμοιαζε ευπρόσδεκτο όσο τίποτα άλλο εκείνη την ώρα. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει ο μπασίστας του συγκροτήματος, όπου, παράλληλα με τα εκτελεστικά του καθήκοντα, επιδόθηκε σε μια σειρά από κλασσικές rock πόζες, δείχνοντας να ζει την εμφάνιση τους στο έπακρο. Πραγματικά, μια σπουδαία εμφάνιση από μια ανερχόμενη μπάντα που θα μας απασχολήσει πολύ στο μέλλον.

Είχε φτάσει πλέον η ώρα για τους headliners της βραδιάς, τους Πειραιώτες Stonebringer. Θυμάμαι την πρώτη φορά που τους είχα πετύχει ζωντανά, στο Schoolwave του 2012. Τότε, ενώ αποτελούσαν μια πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα, οι προοπτικές τους διαφαίνονταν ξεκάθαρα. Παρ' όλα αυτά, λίγοι μπορούσαν να φανταστούν πως θα έφταναν τόσο γρήγορα στο σημείο να μπορούν να μας δώσουν έναν τόσο πολυποίκιλο δίσκο όπως το "Those Winds".

Έτσι, δικαιωματικά αποτέλεσαν το πρώτο όνομα της βραδιάς και εμφανίστηκαν σε ένα σχεδόν μισογεμάτο club, με το κοινό να έχει πλέον ζεσταθεί για τα καλά. Η εμφάνιση τους στηρίχθηκε αναμενόμενα στο πρώτο τους ολοκληρωμένο άλμπουμ, με το EP τους να εκπροσωπείται μονάχα από το groovy "Last Speech".

Κατά τα λοιπά, το υλικό της μπάντας είναι κορυφαίου επιπέδου, καθώς και μόνο το γεγονός πως οι μουσικές τους φέρνουν συζητήσεις για το πρωτόλειο, μα τόσο επιδραστικό, progressive rock των Socrates και Aphrodite’s Child αποτελεί παράσημο ποιότητας. Ο "Vrahnas" μας θα είναι τεράστιος αν αυτή η μπάντα δεν καταφέρει με τις επόμενες κινήσεις της να μεγαλώσει ακόμη περισσότερο, καθώς το An έμοιαζε να ασφυκτιά υπό τους ήχους των τραγουδιών τους. Φτάνοντας προς το τέλος, και με την ώρα να κοντεύει μία μετά τα μεσάνυκτα, η εκστατική εκτέλεση του "Emerald" αποτέλεσε τον ιδανικό επίλογο μιας συναυλίας που αντάμειψε στο έπακρο όσους επιλέξαμε να την παρακολουθήσουμε.

Φωτογραφίες: (c) Μιχάλης Κουρής / soundgaze.gr