Russian Circles, Tenderness Of The Wolves @ Rodeo, 26/04/10

Μετά από δυο αναβολές και πολύ περιπέτεια, ελέω ηφαιστειακής τέφρας και σκόνης, οι Russian Circles εμφανίστηκαν εν τέλει δύο συνεχόμενες μέρες στη χώρα μας. Το αποτέλεσμα ήταν για καλή μας τύχη να μην στριμωχτούμε ιδιαίτερα, μιας και ο κόσμος «έσπασε» ανάμεσα στις δύο εμφανίσεις. Το αναφέρω αυτό μιας και μιλάμε για το Rodeo, όπου συνήθως, σε συναυλίες με αρκετό κόσμο, η μίση κουβέντα αναλώνεται στη ζεστή, το στριμωξίδι και γενικότερα τις συνθήκες του ακατάλληλου -κατά γενική ομολογία- χώρου. Πάντως πρέπει να παραδεχτώ ότι ο εξαερισμός δουλεύει τέλεια και ο ήχος είναι δυνατός και καθαρός.

Tenderness Of The Wolves λοιπόν. Αλήθεια, το όνομα προέρχεται από το βιβλίο της Stef Penney ή από το παμπάλαιο τραγούδι του Scatology των Coil; Από όπου κι αν είναι, το τρίο «βαράει» και κάθε φορά που τους βλέπω είναι και καλύτεροι. Η πρόοδος τους είναι μαθηματική και δείχνουν όλο και πιο δεμένοι. Δυνατά instrumental κομμάτια, με έμφαση και στα τρία όργανα που χρησιμοποιούν. Τίμια προσπάθεια και πολύ σωστά τύμπανα. Δυνατές εκφράσεις και κομμάτια που όταν ανέβαζαν και δυνάμωναν, ήταν πραγματικά ενδιαφέροντα και ιδιαίτερα. Το μόνο άσχημο ήταν τα μεγάλα κενά, οι γέφυρες και οι ηρεμίες στα κομμάτια που ίσως κουράζουν λίγο. Συνθετικά είναι όμορφα σημεία και ταιριαστά στο στυλ της μπάντας, αλλά σε «άνοιγμα» συναυλίας πιθανόν να έπρεπε να συμμαζευτούν λίγο. Μουσικά ταίριαζαν πολύ με τους Ρωσικούς Κύκλους και χειροκροτήθηκαν δεόντως.

Περισσότερο όμως, όπως ήταν αναμενόμενο, χειροκροτήθηκαν οι Russian Circles, με ένα set μόλις εννέα συνθέσεων, αλλά διάρκειας μιας ώρας και είκοσι λεπτών. Όπως είναι γνωστό και φάνηκε στην εμφάνιση τους, οι Sullivan και Cook, σε κιθάρα και μπάσο αντίστοιχα, επαναλαμβάνουν, διευρύνουν και εξελίσσουν ζωντανά τα κομμάτια τους. Χρησιμοποιώντας sample και πετάλια και δημιουργώντας μουσικά στρώματα με παραμορφώσεις και πειραματισμούς επί σκηνής, επεκτείνουν το όλο show.

Μιας και ανέφερα κιόλας τον Cook, να πω ότι ο άνθρωπος θα έπρεπε να λέγεται… Cool και, ω ναι, τι τύχη είχαμε να τον δούμε ζωντανά, κυρίως από τη στιγμή που οι δυο προηγούμενες core μπάντες του, Botch και These Arms Are Snakes, δεν υφίστανται πια.

Τα είπαμε για τον μπασίστα, ας μιλήσω και για τον drummer. Το όνομα του δύσκολο, το βλέμμα του λίγο απλανές, το στυλ του κάπως αδιάφορο, αλλά η ικανότητά του τεραστία. Ο Dave Turncrantz είναι από τους καλύτερους drummer της εποχής μας. Ελπίζω να μην παραφερθώ και υπερβάλω, αλλά ο κύριος αυτός τα έδωσε όλα. Έφτιαξε μουσική που δεν χρειάζεται άλλα έγχορδα τριγύρω του για να γίνει απολαυστική. Μου θύμισε βιρτουόζους που βλέπω σε μικρά βίντεο να παίζουν «παπάδες» και δεν ανήκουν σε μπάντες, καθώς είναι τόσο… υπεράνω, που δεν μπορούν να δέσουν εύκολα με κανέναν. Εδώ όμως ο κύριος έδωσε ρεσιτάλ, ακούμπησε και την ψυχή του στα τύμπανα, έχασε κάνα δύο κιλά ιδρώτα και έφτιαξε με τα χέρια του, τόσο γρήγορα που τα κούναγε ανά φάσεις, ένα φανταστικό τείχος. Κυρίως όμως, έδενε τόσο αρμονικά και έδινε κάθε σύνθημα στους άλλους δύο για να μας αποτελειώσουν με τις κομματάρες τους. Το εντυπωσιακό είναι πως οτιδήποτε και να παίζει, φαντάζει φυσιολογικό, απλό και εντελώς πηγαίο και αβίαστο. Αλλά όσοι ακούνε και ξέρουν τα κομμάτια της μπάντας, καταλαβαίνουν ότι ο Dave είναι μεγάλος μάγκας.

Όταν έχεις τέτοιους μουσικούς μπροστά στα μάτια σου, δεν είναι ανάγκη να αναλύσεις πολλά περισσότερα. Τα συναισθήματα δύσκολα βγαίνουν στο γραπτό λόγο, όποτε ας μείνουμε, όσοι ήμασταν εκεί, με την ανάμνηση και ας ευχόμαστε και άλλες συναυλίες να είναι σαν κι αυτή. Αν στο set έπαιζαν και το ομώνυμο του “Enter”, τότε δε θα είχα το παραμικρό παράπονο.

Τεράστιες μουσικές, φοβερά ανεβάσματα, μαγικά «σαμπλαρίσματα» και απαράμιλλη τέχνη στα έγχορδα. Συμπαθητική και άκρως επαγγελματική σκηνική παρουσία. Καλή διάθεση και όρεξη, παρόλη τη γνωστή τους ταλαιπωρία, και μια συστοιχία τεράστιων συνθέσεων, που έκαναν τον καθένα μας να κουνιέται, να ταξιδεύει, να μαγεύεται και να απολαμβάνει το «θόρυβο» στα αυτιά του.

Έφυγα κατευχαριστημένος και πώς να μην γίνει αυτό, όταν ειδικά για το κλείσιμο πέσαμε πάνω στην υπέρ-συναυλιακή κομματάρα “Station”. Στην υγειά σας μάγκες, καλά ταξίδια!

Setlist:

Harper Lewis
Malko
Hexed All
Death Rides A Horse
Philos
Youngblood
Geneva
Carpe
------------------------------
Station


Θεοδόσης Γενιτσαρίδης