John Garcia (Unplugged) @ An, 30/05/16

Ο σκοπός του John Garcia και των συνεργατών του γι’ αυτήν την περιοδεία, ήταν να μεταδοθεί στον κόσμο η ατμόσφαιρα που υπάρχει, όταν ο ίδιος και ο κιθαρίστας της προσωπικής του μπάντας, ο Ehren Groban, αράζουν σπίτι, πιάνουν μια κιθάρα και χαλαρώνουν παίζοντας μουσικούλα. Γι’ αυτό και το stage του ΑΝ ήταν διαμορφωμένο έτσι, ώστε να δίνεται αυτή η αίσθηση: ένας μαύρος καναπές ήταν τοποθετημένος εκεί που κανονικά βρίσκονται τα τύμπανα, δύο καρέκλες και ένα τραπεζάκι ανάμεσα, με λίγα κεράκια και δυο - τρία μπουκάλια αλκοόλ επάνω. Εντάξει... αρπαχτούλα μυρίζει (ζέχνει), αλλά από τη στιγμή που αυτό που θα μας παρουσιαζόταν ήταν, τελικά, αρκετά ενδιαφέρον και πολύ κοντά στον στόχο που περιέγραψα πιο πάνω, προσωπικά θα δώσω πολλά ελαφρυντικά στον κύριο Garcia, ο οποίος μας διασκέδασε για κάτι παραπάνω από μία ωρίτσα, παίζοντας για μας αγαπημένα κομμάτια, αστειευόμενος με τον κόσμο και αρκετά ευδιάθετος, ενώ η φωνή του πραγματικά ήταν συγκλονιστική - ακόμα και απογυμνωμένη από το έντονο distortion και τα decibel τα οποία την συνοδεύουν συνήθως.

Μία ακουστική κιθάρα και ένα ντέφι ήταν τα μοναδικά μουσικά όργανα τα οποία ακούσαμε προχτές και, όπως αρκετές φορές μας υπενθύμισε σε κάπως απολογητικό ύφος ο John, αυτή η φάση δεν είναι για όλους, αλλά ο ίδιος γούσταρε πολύ να την κάνει και πιστεύει ότι παιγμένα έτσι τα ίδια τραγούδια βγάζουν διαφορετικά αλλά εξίσου ενδιαφέροντα vibes και πτυχές στον ακροατή. Πραγματικά, τα κομμάτια ήταν προσαρμοσμένα σε ένα ύφος πολύ κοντά στο θρυλικό "Space Cadet" των Kyuss, το οποίο άλλωστε εκτελέστηκε πανέμορφα στο encore της συναυλίας. Όχι ακριβώς blues, όχι ακριβώς stoner, όχι ακριβώς grunge, αλλά λίγο απ' όλα, με λίγη extra ζάλη από το αλκοόλ και -φυσικά- από τα «γελαστά και τα φευγάτα» (κατά Ζωρζ Πιλαλί). O Groban δεν είναι κανένας βιρτουόζος, αλλά ήταν πολύ ακριβής στα θέματά του και απόλυτα κοντρολαρισμένος, βγάζοντας πολύ όγκο και ωραίο, ζεστό ήχο, ενώ ο Garcia, εντελώς εκτεθειμένος, ήταν πολύ πιο συναισθηματικός στις ερμηνείες του απ' ό,τι συνήθως.

To αθηναϊκό κοινό φάνηκε να εκτιμά το σκηνικό που έβλεπε μπροστά του, αισθάνθηκε για λίγη ώρα πολύ κοντά σε έναν εκ των πρωτοπόρων του πρόσφατα πιο αγαπημένου του rock παρακλαδιού, και φάνηκε να πέρασε πολύ καλά αυτό το δευτεριάτικο απόγευμα. Το Αν ήταν σχεδόν γεμάτο (αυτό δημιούργησε σε κάποια σημεία μια κάπως ενοχλητική βαβούρα), και μάλιστα από σχετικά νέο κόσμο, μια γενιά η οποία μπορεί να μην πρόλαβε τους Kyuss στο peak τους, αλλά δείχνει να εκτιμά και να αγαπά τη μουσική τους. Όπως ήταν επόμενο, στα τραγούδια των Kyuss έγινε χαμός και ιδιαίτερα στο εμβληματικό "Gardenia", όπως και στο "El Rodeo"... Ο Garcia όσο περνούσε η ώρα γινόταν καλύτερος, ανέβασε στον καναπέ της σκηνής έναν οπαδό που τους ακολούθησε από την Ελβετία (αν άκουσα καλά), αργότερα κάλεσε και δυο ζευγάρια, να ανέβουν και να πιουν μαζί τους τα ποτά τους, όπως ακριβώς δηλαδή θα μπορούσε να συμβεί και στο σπίτι του στην California, αν τύχαινε να χτυπήσουν κάποιοι φίλοι το κουδούνι. Ωραία πράγματα!

Κατά τις 23.30 περίπου, η «γιορτούλα» έλαβε τέλος, μετά από ένα σερί "Gardenia" - "Green Machine" - "Space Cadet", αφήνοντας τους πάντες με ένα χαμόγελο ως τα αυτιά αλλά και με όρεξη για καναδυό-τρία τραγουδάκια ακόμα... Ο John δεν μας έκανε το χατήρι, αλλά νομίζω ότι όσοι ήμασταν στο AN, θα θυμόμαστε ότι μαζί του περάσαμε μια από τις πιο απρόσμενα διασκεδαστικές Δευτέρες της ζωής μας.

Φωτογραφίες: Ανδρέας Πανόπουλος / whentimefreezes.com