Deep Purple, Engine-V live στο Θέατρο Βράχων, 24/07/06
Θα μπορούσα εύκολα αντί να γράψω εκ νέου για τη συναυλία των Deep Purple στο Θέατρο Βράχων (ή Μελίνα Μερκούρη... όπως προτιμάτε!) να κάνω copy-paste την κριτική για την περσινή συναυλία της Θεσσαλονίκης αλλάζοντας μονάχα τις λέξεις που θα έκαναν φανερή την αντιγραφή. Βλέπετε το συμπέρασμα των δύο συναυλιών είναι κοινό: Οι Deep Purple είναι ένα υπέροχο live συγκρότημα που δυστυχώς όμως κινείται σε κάθε συναυλία του γύρω από μία σταθερή 10άδα κλασσικών τραγουδιών από τα οποία δε λέει να ξεκολλήσει.
Αποτέλεσμα; Όσοι τους βλέπουν για πρώτη φορά ικανοποιούνται που ακούν όλους τους ύμνους: "Space Truckin'", "Highway Star", "Smoke On The Water", "Perfect Strangers" κτλ. Όσοι τους βλέπουν όμως για τρίτη, τέταρτη, έβδομη φορά κτλ, δε μπορούν παρά να μείνουν με το παράπονο και την πίκρα της επανάληψης. Πάλι το "Black Night", πάλι το "Hush", πάλι το ένα, πάλι το άλλο. Άντε και 3-4 από τον τελευταίο δίσκο για να θυμηθούμε πως υπάρχει και αυτός. Κρίμα, γιατί στο ξεκίνημα της περιοδείας, πίσω στα μέσα Ιανουαρίου, το setlist φάνταζε ιδανικό για τους οπαδούς, με την πλειοψηφία των κομματιών να ανήκουν στη Morse περίοδο.
Πάντως αν εξαιρέσουμε την απογοήτευση του «best-of + 4 καινούργια» setlist, τότε μπορούμε να μιλήσουμε άνετα για μία από τις καλύτερες εμφανίσεις τους στη χώρα μας -τουλάχιστον σίγουρα καλύτεροι από πέρυσι που το έχω και πιο πρόσφατο-, με τον Gillan σε τρελά κέφια, ομιλητικότατο (δύο φορές ζήτησε συγγνώμη για το ότι μιλάει πολύ ανάμεσα στα τραγούδια!) και σε εκπληκτική φόρμα φωνητικά. Φαινόμενο μοναδικό είναι ο άτιμος, κυρίως αν σκεφτούμε την ηλικία του και το πόσο έχει επιβαρύνει τις φωνητικές του χορδές όλα αυτά τα χρόνια.
Όσον αφορά τους υπόλοιπους, με εξαίρεση τον Paice που ήταν κάπως υποτονικός, έδειξαν όλοι να το καταδιασκεδάζουν. Ο Airey στο σόλο του δεν παρέλειψε ούτε φέτος να μας παίξει «Τα Παιδιά Του Πειραιά» (γεια σου ρε Don γαύρε!) και συρτάκι, ενώ ο Morse στην κλασσική «αναζήτηση του τέλειου riff» μας χάρισε στιγμές τόσο από Who όσο και από Led Zeppelin, με τις εισαγωγές των "Can't Explain" και "Heartbreaker" αντίστοιχα!
Παρά την εξωφρενικά υψηλή τιμή του εισιτηρίου πάντως το Θέατρο του Βύρωνα ήταν κατάμεστο. Το παραπάνω γεγονός με οδηγεί στο συμπέρασμα πως αν 4.000 άτομα είναι διατεθειμένα να πληρώσουν 50 ολόκληρα ευρώ για να δουν για πολλοστή φορά τους Deep Purple, τότε προφανώς και είναι εξίσου αρκετοί αυτοί που θα ερχόντουσαν με μία φυσιολογική τιμή της τάξης των 30 ευρώ. Του χρόνου εγώ προτείνω να το κάνουμε 150 ευρώ να πάνε μόνο οι θαμώνες του μεγάρου. Έτσι κι αλλιώς τα ίδια έσοδα και ακόμα παραπάνω θα βγουν, ποιος χέστηκε για τους οπαδούς;...
Τέλος, ένα μεγάλο μπράβο στους Engine-V που άνοιξαν τη συναυλία. Δεν ήξερα ούτε ένα τραγούδι τους κι όμως το stoner / hard rock τους μου άρεσε πάρα πολύ. Όπως άρεσε και γενικά στους γύρω μου και στους γνωστούς μου. Νομίζω πως κέρδισαν αρκετούς οπαδούς τα παιδιά απόψε... Εύγε και εις ανώτερα!
Setlist: Fireball / Things I Never Said / Hush / Strange Kind Of Woman / Rapture Of The Deep / Wrong Man / Steve Morse Solo / The Well Dressed Guitar / When A Blind Man Cries / Lazy / Kiss Tomorrow Goodbye / Don Airey Solo / Perfect Strangers / Space Truckin / Highway Star / Smoke On The Water
Encore: Black Night
Διάρκεια: 1 ώρα, 40 λεπτά
