Blitzkrieg, Marauder, Released Anger, Wrath Blade @ Underworld Club, 19/09/08
23/09/2008 @ 06:02
Φθινοπώριασε. Σιγά σιγά το καλοκαιράκι μας άφησε, κάτι που άλλους τους στεναχωρεί και άλλους -αυτούς που δεν αντέχουν τη ζέστη- τους χαροποιεί. Ο Σεπτέμβρης είναι παραδοσιακά ο μήνας που αρχίζει η χειμερινή συναυλιακή σεζόν, η οποία φέτος, τουλάχιστον για τα δικά μου μουσικά γούστα, είναι πολύ πλούσια. Οι Blitzkrieg, ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα του μουσικού κινήματος New Wave Of British Heavy Metal, θα ήταν για ακόμα μία φορά στη χώρα μας, όχι μόνο για να προωθήσουν τη νέα τους κυκλοφορία, αλλά και για να μας ξαναχαρίσουν μερικά από τα τραγούδια που έχουν δημιουργήσει άπειρες ονειρώξεις στους οπαδούς. Τα υπόλοιπα συγκροτήματα που ολοκλήρωναν το billing ήταν ιδανικές επιλογές, οπότε το έν λόγω live δε θα μπορούσε να χαθεί υπό φυσιολογικές συνθήκες.
Υπήρξε μια μικρή καθυστέρηση στην ώρα έναρξης, κάτι που όμως δεν ενόχλησε τον –δυστυχώς- λίγο κόσμο που ήταν εντός του club και ήθελε να δει για άλλη μία φορά τους Wrath Blade, ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα του σύγχρονου Ελληνικού Metal. Το γεγονός ότι είναι σχετικά μικρό διάστημα στο χώρο, δεν τους έχει εμποδίσει στο να φτιάξουν ένα καλό όνομα. Το Epic / Power Metal στο οποίο αρέσκονται να παίζουν, διασκεδάζει, αλλά και πωρώνει το κοινό.
Η εμφάνιση τους έγινε «μεταξύ συγγενών και φίλων», κάτι που όμως δεν τους πτόησε καθόλου. Όσες φορές τους έχω δει, είναι πολύ καλοί, έχοντας σταθερή απόδοση. Όλοι έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό, για μία ακόμα πολύ καλή εμφάνιση, παρόλο που δεν είχαν και τον καλύτερο δυνατό ήχο. Εγκατέλειψαν την σκηνή κερδίζοντας το χειροκρότημα του κοινού, κάτι που σίγουρα άξιζαν.
Επόμενοι στην σειρά ήταν οι Released Anger, μία μπάντα που με έχει κερδίσει από την πρώτη στιγμή γνωριμίας μου μαζί τους, αφού στη χώρα μας δεν υπάρχουν πολλά τέτοιου είδους συγκροτήματα. Στα περίπου 35-40 λεπτά που έπαιξαν, οι αμιγώς Speed / Thrash συνθέσεις τους, διασκέδασαν τον κόσμο, ο οποίος συμμετείχε με οποίο τρόπο μπορούσε στην εμφάνιση τους, είτε κάνοντας το γνωστό moshing pit, είτε τραγουδώντας τα κομμάτια τους. Ακούστηκαν κομμάτια και από τις δύο δουλειές τους, ανάμεσα στα οποία και τα “Police Over The World”, “Murder”, “Shadows Of Insanity” και “Released Anger”, ευτυχώς με κάπως καλύτερο ήχο από τους προηγούμενους. Προς το τέλος, η διασκευή που έκαναν στο κομμάτι των Sodom, “Agent Orange”, ήταν το κερασάκι στη τούρτα. Φόρτισε και λίγο συναισθηματικά κάποιους από το κοινό, αφού αφιερώθηκε στον αδικοχαμένο Chris Witchhunter, που «έφυγε» νωρίς. Θεωρώ ότι οι Released Anger θα πάνε σύντομα μπροστά. Μακάρι να συνεχίσουν έτσι, πρεσβεύοντας ένα είδος που στην χώρα μας χωλαίνει.
Μετά από το απαραίτητο μικρό διάλειμμα, στη σκηνή ανέβηκαν οι Marauder, τελευταίο group -ορεκτικό πριν το κυρίως γεύμα. Μία μπάντα που δε χρειάζεται συστάσεις, αφού ανήκει στην ελίτ του Ελληνικού Heavy Metal εδώ και χρόνια. Τα “Born To Rock”, “Face The Mirror”,“Faster Than Thunder”, “Dark Riders”, “Free As An Eagle”, “The End Of A Madman”, “Cry For The Glorious Town” και “The Greek Revolution Begins” ήταν τα τραγούδια –δυστυχώς μου διέφυγε ένα- που ακούστηκαν, ικανοποιώντας το κοινό που βρισκόταν από κάτω. Τα μέλη του συγκροτήματος ήταν σε πραγματικά μεγάλη φόρμα. Ο κόσμος, που σαφώς είχε αυξηθεί, φάνηκε ότι το διασκέδαζε αρκετά. Πραγματικά, δεν ξέρω τι να πρωτοαναφέρω για αυτή την μπάντα. Ό,τι και να πεις, ίσως να είναι λίγο. Κάθε φορά που παίζουν ζωντανά είναι πολύ καλοί, δικαιολογώντας το όνομα τους. Η συγκεκριμένη εμφάνιση δεν αποτέλεσε εξαίρεση, οπότε παλιοί και νέοι οπαδοί απήλαυσαν αυτό το μεγάλο συγκρότημα. Όπως είναι λογικό, εγκατέλειψαν την σκηνή εν μέσω βουής χειροκροτημάτων, ανανεώνοντας το ραντεβού τους με το κοινό για το εγγύς μέλλον.
Η ώρα ήταν ήδη 12:00 παρά, όταν έκαναν την εμφάνιση τους, εν μέσω επευφημιών, οι Blitzkrieg. Έχοντας ένα ακόμα πολύ καλό album στις αποσκευές τους, ήρθαν για να αποδείξουν ότι έχουν ακόμα πολλά να προσφέρουν στο χώρο. Χωρίς πολλά λόγια, ξεκίνησαν την επίθεση τους. Το intro του “Inferno” δόνησε το χώρο και μαζί και τις καρδιές μας, δίνοντας το έναυσμα στον -συσπειρωμένο κοντά στη σκηνή- κόσμο να τραγουδήσει και να μοιραστεί με την μπάντα τη δύναμη και το πάθος που αυτή εξέπεμπε από τη σκηνή.
Μεγάλη εντύπωση μου έκανε ο frontman του group, Brian Ross, ο οποίος, παρόλο που ήταν σαφώς γερασμένος, έδειχνε σαν έναν ακούραστο 20άρη που θέλει να προσφέρει πολλά στη μουσική και να αναδειχθεί. Σε όλο το set βρισκόταν σε μια διαρκή κινητικότητα και εκφραστικότητα, που αντιτίθονταν στην ηλικία του, απόδειξη του ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν το χάρισμα να δείχνουν νέοι και φρέσκοι, παρόλο που έχουν πολλές ρυτίδες. Ευτυχώς και οι υπόλοιποι ήταν σε μεγάλα κέφια, αποδίδοντας τα κομμάτια των Blitzkrieg με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Το set τους βασίστηκε κατά ένα μέρος στην καινούργια τους προσπάθεια, αλλά ακούστηκαν και κομμάτια από όλες τις προηγούμενες. Τα “Trail By Fire” και “Blades Of Steel” που ακούστηκαν τελευταία πριν το encore, πραγματικά «σήκωσαν το club στον αέρα», αφού αποτελούν δύο από τα κομμάτια – ύμνους του προηγούμενου group του Ross, των Satan, από το μνημειώδες πρώτο τους δίσκο. Ο κόσμος ήταν σε μια έξαρση, γιατί και τα δυο τραγούδια είναι μέρος του πολύ πλούσιου μουσικού παρελθόντος του New Wave Of British Heavy Metal κινήματος. Κατά την διάρκεια του encore, τα “Pull The Trigger” και “Blitzkrieg”, αλλά και το medley στους Judas Priest (“Electric Eye”, “Beyond The Realms Of Death”, “You’ve Got Another Thing Comin’”, “Metal Gods” και “Hell Bent For Leather”) «αποτελείωσαν» τον κόσμο, που μάλλον δεν είχε τι άλλο να δώσει. Σίγουρα θα υπήρχαν κάποιες αμφισβητήσεις για το set list τους (όπως άλλωστε υπάρχουν σε κάθε live κάθε μπάντας), αλλά η τελική επιλογή πιστεύω ότι χαροποίησε το μεγαλύτερο ποσοστό του κοινού.
Ευτυχώς ο ήχος ήταν ο μεγάλος σύμμαχος τους, κάνοντας τα κομμάτια να ακούγονται με την αρχοντιά που τους αρμόζει. Δυστυχώς κάποια στιγμή έπρεπε να κατέβουν από τη σκηνή γιατί τα καλά πράγματα κρατάνε λίγο. Το παρατεταμένο χειροκρότημα που έλαβαν από τον κόσμο ήταν η καλύτερη ανταμοιβή τους για το live που μας προσέφεραν.
Είναι τουλάχιστον λυπηρό για μένα το ότι ο χώρος δεν ήταν ασφυκτικά γεμάτος. Δεν νομίζω ότι δίνεται η δυνατότητα πολλές φορές να βλέπεις σε μια βραδιά τόσο καλά συγκροτήματα, με τόσο φτηνό εισιτήριο. Ας είναι. Πολλές φορές ο κόσμος δεν εκτιμάει κάποια πράγματα, τι να κάνουμε. Όσοι δεν ήρθαν, πραγματικά έχασαν την ευκαιρία να απολαύσουν ένα ζωντανό θρύλο…
Setlist:
Inferno
The Phantom
I‘m Not Insane
Theatre Of The Damned
Unholy Trinity
Dark City
Into The Light
My Life Is My Own
Escape From Village
Tortured Souls
Hell Express
Trail By Fire
Blades Of Steel
--------------------
Pull The Trigger
Blitzkrieg
Judas Priest medley (Electric Eye / Beyond The Realms Of Death / You've Got Another Thing Comin' / Metal Gods / Hell Bent For Leather)
Υπήρξε μια μικρή καθυστέρηση στην ώρα έναρξης, κάτι που όμως δεν ενόχλησε τον –δυστυχώς- λίγο κόσμο που ήταν εντός του club και ήθελε να δει για άλλη μία φορά τους Wrath Blade, ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα του σύγχρονου Ελληνικού Metal. Το γεγονός ότι είναι σχετικά μικρό διάστημα στο χώρο, δεν τους έχει εμποδίσει στο να φτιάξουν ένα καλό όνομα. Το Epic / Power Metal στο οποίο αρέσκονται να παίζουν, διασκεδάζει, αλλά και πωρώνει το κοινό.
Η εμφάνιση τους έγινε «μεταξύ συγγενών και φίλων», κάτι που όμως δεν τους πτόησε καθόλου. Όσες φορές τους έχω δει, είναι πολύ καλοί, έχοντας σταθερή απόδοση. Όλοι έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό, για μία ακόμα πολύ καλή εμφάνιση, παρόλο που δεν είχαν και τον καλύτερο δυνατό ήχο. Εγκατέλειψαν την σκηνή κερδίζοντας το χειροκρότημα του κοινού, κάτι που σίγουρα άξιζαν.
Επόμενοι στην σειρά ήταν οι Released Anger, μία μπάντα που με έχει κερδίσει από την πρώτη στιγμή γνωριμίας μου μαζί τους, αφού στη χώρα μας δεν υπάρχουν πολλά τέτοιου είδους συγκροτήματα. Στα περίπου 35-40 λεπτά που έπαιξαν, οι αμιγώς Speed / Thrash συνθέσεις τους, διασκέδασαν τον κόσμο, ο οποίος συμμετείχε με οποίο τρόπο μπορούσε στην εμφάνιση τους, είτε κάνοντας το γνωστό moshing pit, είτε τραγουδώντας τα κομμάτια τους. Ακούστηκαν κομμάτια και από τις δύο δουλειές τους, ανάμεσα στα οποία και τα “Police Over The World”, “Murder”, “Shadows Of Insanity” και “Released Anger”, ευτυχώς με κάπως καλύτερο ήχο από τους προηγούμενους. Προς το τέλος, η διασκευή που έκαναν στο κομμάτι των Sodom, “Agent Orange”, ήταν το κερασάκι στη τούρτα. Φόρτισε και λίγο συναισθηματικά κάποιους από το κοινό, αφού αφιερώθηκε στον αδικοχαμένο Chris Witchhunter, που «έφυγε» νωρίς. Θεωρώ ότι οι Released Anger θα πάνε σύντομα μπροστά. Μακάρι να συνεχίσουν έτσι, πρεσβεύοντας ένα είδος που στην χώρα μας χωλαίνει.
Μετά από το απαραίτητο μικρό διάλειμμα, στη σκηνή ανέβηκαν οι Marauder, τελευταίο group -ορεκτικό πριν το κυρίως γεύμα. Μία μπάντα που δε χρειάζεται συστάσεις, αφού ανήκει στην ελίτ του Ελληνικού Heavy Metal εδώ και χρόνια. Τα “Born To Rock”, “Face The Mirror”,“Faster Than Thunder”, “Dark Riders”, “Free As An Eagle”, “The End Of A Madman”, “Cry For The Glorious Town” και “The Greek Revolution Begins” ήταν τα τραγούδια –δυστυχώς μου διέφυγε ένα- που ακούστηκαν, ικανοποιώντας το κοινό που βρισκόταν από κάτω. Τα μέλη του συγκροτήματος ήταν σε πραγματικά μεγάλη φόρμα. Ο κόσμος, που σαφώς είχε αυξηθεί, φάνηκε ότι το διασκέδαζε αρκετά. Πραγματικά, δεν ξέρω τι να πρωτοαναφέρω για αυτή την μπάντα. Ό,τι και να πεις, ίσως να είναι λίγο. Κάθε φορά που παίζουν ζωντανά είναι πολύ καλοί, δικαιολογώντας το όνομα τους. Η συγκεκριμένη εμφάνιση δεν αποτέλεσε εξαίρεση, οπότε παλιοί και νέοι οπαδοί απήλαυσαν αυτό το μεγάλο συγκρότημα. Όπως είναι λογικό, εγκατέλειψαν την σκηνή εν μέσω βουής χειροκροτημάτων, ανανεώνοντας το ραντεβού τους με το κοινό για το εγγύς μέλλον.
Η ώρα ήταν ήδη 12:00 παρά, όταν έκαναν την εμφάνιση τους, εν μέσω επευφημιών, οι Blitzkrieg. Έχοντας ένα ακόμα πολύ καλό album στις αποσκευές τους, ήρθαν για να αποδείξουν ότι έχουν ακόμα πολλά να προσφέρουν στο χώρο. Χωρίς πολλά λόγια, ξεκίνησαν την επίθεση τους. Το intro του “Inferno” δόνησε το χώρο και μαζί και τις καρδιές μας, δίνοντας το έναυσμα στον -συσπειρωμένο κοντά στη σκηνή- κόσμο να τραγουδήσει και να μοιραστεί με την μπάντα τη δύναμη και το πάθος που αυτή εξέπεμπε από τη σκηνή.
Μεγάλη εντύπωση μου έκανε ο frontman του group, Brian Ross, ο οποίος, παρόλο που ήταν σαφώς γερασμένος, έδειχνε σαν έναν ακούραστο 20άρη που θέλει να προσφέρει πολλά στη μουσική και να αναδειχθεί. Σε όλο το set βρισκόταν σε μια διαρκή κινητικότητα και εκφραστικότητα, που αντιτίθονταν στην ηλικία του, απόδειξη του ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν το χάρισμα να δείχνουν νέοι και φρέσκοι, παρόλο που έχουν πολλές ρυτίδες. Ευτυχώς και οι υπόλοιποι ήταν σε μεγάλα κέφια, αποδίδοντας τα κομμάτια των Blitzkrieg με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Το set τους βασίστηκε κατά ένα μέρος στην καινούργια τους προσπάθεια, αλλά ακούστηκαν και κομμάτια από όλες τις προηγούμενες. Τα “Trail By Fire” και “Blades Of Steel” που ακούστηκαν τελευταία πριν το encore, πραγματικά «σήκωσαν το club στον αέρα», αφού αποτελούν δύο από τα κομμάτια – ύμνους του προηγούμενου group του Ross, των Satan, από το μνημειώδες πρώτο τους δίσκο. Ο κόσμος ήταν σε μια έξαρση, γιατί και τα δυο τραγούδια είναι μέρος του πολύ πλούσιου μουσικού παρελθόντος του New Wave Of British Heavy Metal κινήματος. Κατά την διάρκεια του encore, τα “Pull The Trigger” και “Blitzkrieg”, αλλά και το medley στους Judas Priest (“Electric Eye”, “Beyond The Realms Of Death”, “You’ve Got Another Thing Comin’”, “Metal Gods” και “Hell Bent For Leather”) «αποτελείωσαν» τον κόσμο, που μάλλον δεν είχε τι άλλο να δώσει. Σίγουρα θα υπήρχαν κάποιες αμφισβητήσεις για το set list τους (όπως άλλωστε υπάρχουν σε κάθε live κάθε μπάντας), αλλά η τελική επιλογή πιστεύω ότι χαροποίησε το μεγαλύτερο ποσοστό του κοινού.
Ευτυχώς ο ήχος ήταν ο μεγάλος σύμμαχος τους, κάνοντας τα κομμάτια να ακούγονται με την αρχοντιά που τους αρμόζει. Δυστυχώς κάποια στιγμή έπρεπε να κατέβουν από τη σκηνή γιατί τα καλά πράγματα κρατάνε λίγο. Το παρατεταμένο χειροκρότημα που έλαβαν από τον κόσμο ήταν η καλύτερη ανταμοιβή τους για το live που μας προσέφεραν.
Είναι τουλάχιστον λυπηρό για μένα το ότι ο χώρος δεν ήταν ασφυκτικά γεμάτος. Δεν νομίζω ότι δίνεται η δυνατότητα πολλές φορές να βλέπεις σε μια βραδιά τόσο καλά συγκροτήματα, με τόσο φτηνό εισιτήριο. Ας είναι. Πολλές φορές ο κόσμος δεν εκτιμάει κάποια πράγματα, τι να κάνουμε. Όσοι δεν ήρθαν, πραγματικά έχασαν την ευκαιρία να απολαύσουν ένα ζωντανό θρύλο…
Setlist:
Inferno
The Phantom
I‘m Not Insane
Theatre Of The Damned
Unholy Trinity
Dark City
Into The Light
My Life Is My Own
Escape From Village
Tortured Souls
Hell Express
Trail By Fire
Blades Of Steel
--------------------
Pull The Trigger
Blitzkrieg
Judas Priest medley (Electric Eye / Beyond The Realms Of Death / You've Got Another Thing Comin' / Metal Gods / Hell Bent For Leather)
Θοδωρής Μηνιάτης
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
