Allah-Las, Social End Products @ Lab Art, Βόλος, 11/11/16

Υπάρχει μια ολοένα αυξανόμενη αγάπη από το ελληνικό κοινό προς τους Allah-Las, κι έτσι είχαμε τη χαρά να μας επισκεφθούν και στον Βόλο και το χώρο του Lab Art που έχει απομείνει, ίσως, ως μοναδικός φάρος ελπίδας σε μια κατά τ’ άλλα πεθαμένη μουσική σκηνή. Η αλήθεια είναι πως είχα και τις αμφιβολίες μου για το πόσος κόσμος θα έδινε το «παρών» σε αυτό το live, και έχοντας φτάσει από νωρίς στον χώρο είχα αρχίσει να φοβάμαι πως θα είμαστε μετρημένοι στα δάκτυλα. Ευτυχώς διαψεύστηκα.

Με αρκετά αραιή, λοιπόν, προσέλευση γύρω στις 21:30 ανέβηκαν στη σκηνή οι Αθηναίοι Social End Products, που κλήθηκαν να ζεστάνουν το κοινό που σιγά σιγά μαζευόταν. Ψυχεδελικό rock, ιδιαίτεροι «τυπάρες» και οι τέσσερεις, με ένα στυλ βγαλμένο από τα παλιά. Εντύπωση έκανε ο ντράμερ της μπάντας που εκτελεί και χρέη βασικού τραγουδιστή, ενώ όλοι συμμετέχουν με δεύτερα φωνητικά. Δυστυχώς, πέραν του αρκετά καλού groove που είχαν, στο οποίο συνέβαλε και ο μπασίστας με το παίξιμό του, δεν μπορώ να πω πως μου έμεινε κάτι από την παρουσία τους. Θες η σχετικά κουμπωμένη σκηνική παρουσία, με ελάχιστη αλληλεπίδραση με το κοινό, θες ο αρκετά μέτριος ήχος, δεν ξέρω αν ήταν συνδυασμός όλων αυτών αλλά νομίζω πως τους αδίκησε η εμφάνιση αυτή, και κατ' επέκταση έκανε και την αναμονή για τους Allah-Las ακόμη πιο δύσκολη.

Μετά το χλιαρό ξεκίνημα, λοιπόν, είχε έρθει η ώρα για τους Καλιφορνέζους να ανέβουν στο σανίδι, ξεκινώντας με το ορχηστρικό "Ferus Gallery", με έναν γεμάτο και καθαρότατο ήχο, και ήταν εμφανές από τις πρώτες στιγμές ότι θα υπήρχε ένα όμορφο δέσιμο μεταξύ μπάντας και κοινού. Συνέχεια με ένα ακόμη κομμάτι από το δεύτερο άλμπουμ της μπάντας, το "Had It All", ενώ με το "Busman’s Holiday" από το ντεμπούτο τους άρχισαν να ξεσηκώνουν τον κόσμο, με ολοένα και περισσότερους να χορεύουν με τις ταξιδιάρικες μουσικές.

Καλύπτοντας όλη τη δισκογραφία τους, το setlist βασίστηκε φυσικά στο τελευταίο άλμπουμ "Calico Review", με το "Could Be You" να ξεχωρίζει και να χαίρει πολύ ζεστής υποδοχής από τον κόσμο. Φαίνεται πως και οι ίδιοι οι Allah-Las δεν περίμεναν τόσο θερμή υποδοχή, με τον Miles Michaud να χαμογελάει αυθόρμητα και να ευχαριστεί διαρκώς για την αγάπη που ένιωθε να λαμβάνει από τα χειροκροτήματα και τις ενθουσιώδεις φωνές του κόσμου.

Πριν την εκτέλεση του "Sacred Sons" κι εν μέσω των χειροκροτημάτων, o Pedrum Siadatian δεν παρέλειψε εκτός από τις ευχαριστίες του να πεί και ένα "Fuck Trump" δείχνοντας την εμφανή δυσαρέσκειά του για το πρόσφατο αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών. Φυσικά τα δυνατά χαρτιά ων Allah-Las δεν είχαν παιχτεί ακόμη, και με τον κόσμο ορεξάτο, ήρθε μια σειρά από κομμάτια να τον ξεσηκώσει ακόμη περισσότερο. "Calm Me Down", "Tell Me (What's On Your Mind)", "No Voodoo" και "Catamaran" δημιούργησαν μια όμορφη ατμόσφαιρα, με την μπάντα να δείχνει να διασκεδάζει όσο και το κοινό, έχοντας γίνει πλέον ένα.

Ευχάριστη στιγμή ήταν και το "Long Journey" με τον Matthew Correia να αναλαμβάνει τα φωνητικά και τις μαράκες, ενώ και στο "Εvery Girl" έγινε ο σχετικός χαμός με τον Miles να δίνει τον καλύτερο του εαυτό και να το ζει στο έπακρο.

Έχοντας αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις, οι Allah-Las υποσχέθηκαν πως θα επιστρέψουν, και είμαι σίγουρος πως με μια τόσο καλή εμφάνιση την επόμενη φορά θα είμαστε ακόμη περισσότεροι. Από τις φορές που η ζωντανή απόδοση της μουσικής ξεπερνά κατά πολύ το στουντιακό υλικό, και νιώθεις το κοινό να γίνεται ένα με την μπάντα. Rock n' Roll indeed.