Nightfyre: «Δεν χρειάζεται η επίδειξη τεχνικής για να γράψεις καλή μουσική»

Η φετινή χρονιά αποδεικνύεται ως μια από τις πιο ποιοτικές για το heavy metal underground τα τελευταία χρόνια, με πληθώρα νέων συγκροτημάτων να κυκλοφορούν αξιολογότατες δουλειές, μεταξύ των οποίων ξεχώρισαν και οι Nightfyre με το προ μηνών ντεμπούτο τους. Έτσι, απολαμβάνοντας σε ακόμη μια ακρόαση το "From Fortune To Ruin", δεν χάσαμε την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε με τους Christoph, David και Fridi, τον δημιουργικό πυρήνα της γερμανικής μπάντας, για μια συζήτηση εφ’ όλης της ύλης.

Θα ξεκινήσουμε την κουβέντα μας, δίνοντας σας συγχαρητήρια για το ντεμπούτο άλμπουμ σας. Πραγματικά, το λάτρεψα και χαίρομαι που έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για αυτό, αλλά και για τους Nightfyre γενικότερα.

Σε ευχαριστούμε, πραγματικά το εκτιμούμε. Ευχαριστούμε για την πρόσκληση!

Λοιπόν, θα θέλατε να κάνετε μια παρουσίαση της ιστορίας και των όσων πρεσβεύουν οι Nightfyre στους αναγνώστες μας; Πώς γνωριστήκατε, πότε ξεκινήσατε την μπάντα και πώς αποφασίσατε την ονομασία της;

Η βασική ιδέα σχετικά με τους NIghtfyre υπήρξε γύρω στο 2013. Φαντάσου, στη metal σκηνή του Münster είμαστε λίγο-πολύ γνώριμοι ο ένας με τον άλλο, ενώ συναντιόμαστε στις διάφορες συναυλίες και τα πάρτυ που συμβαίνουν εδώ. Έτσι, σε όλους μας άρεσε το κλασικό heavy metal, είμαστε αρκετά καταρτισμένοι σε ό,τι αφορά τα όργανα μας και δεν υπήρχε καμία μπάντα παραδοσιακού metal στην περιοχή μας, οπότε αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε μία. Μετά από αρκετά τζαμαρίσματα, δέσαμε μεταξύ μας και τότε ήταν πραγματικά που μπορούσαμε να αποκαλούμε τους εαυτούς μας κανονικό συγκρότημα. Νομίζω ο David (Cruz - τραγουδιστής και κιθαρίστας της μπάντας) πρότεινε να ονομαστούμε Nightfyre και οι υπόλοιποι απλώς συμφωνήσαμε, μιας και μας ακουγόταν τόσο ταιριαστό. Είναι ένα κλασικό, old school, λίγο cheesy όνομα που αποπνέει την αύρα των '80s που τόσο θέλαμε να πετύχουμε μουσικά.

Το "From Fortune To Ruin" έχει μερικούς μήνες που έχει κυκλοφορήσει, οπότε πώς αισθάνεστε γι' αυτό τώρα που μιλάμε; Θα θέλατε να αλλάξετε κάτι σε αυτό αν είχατε την ευκαιρία;

Όχι, δεν πιστεύω πως κάποιος από εμάς θα ήθελε να αλλάξει το οτιδήποτε σε αυτό. Ηχεί ακριβώς όπως ευχόμασταν να ακούγεται, ενώ και η παραγωγή του είναι πραγματικά καλή. Επίσης, είμαστε πολύ ικανοποιημένοι και με την συνεργασία μας με την This Charming Man Records, ενώ και η παγκόσμια υποδοχή του δίσκου είναι απροσδόκητα θετική. Μπορεί να μας πήρε αρκετό καιρό να ολοκληρώσουμε το πρώτο μας άλμπουμ, αλλά άξιζε κάθε λεπτό από το χρόνο που ξοδέψαμε. Ποτέ δεν θελήσαμε να επισπεύσουμε τα πράγματα και να εκβιάσουμε καταστάσεις, όλα κύλησαν φυσικά και είμαστε πολύ χαρούμενοι για αυτό.

Παίζουμε απλώς pure fucking heavy metal, χωρίς κανείς να μας αναγκάζει να προβούμε σε αχρείαστα και βαρετά πράγματα που δεν γουστάρουμε

Θεωρώ πως το κύριο πλεονέκτημα του ντεμπούτου σας είναι η απλότητα του. Εννοώ, φυσικά, πως παίζετε αυτό το είδος του heavy metal που ακουγόταν πίσω στα '80s, όντας παθιασμένο, τέρμα πιασάρικο και δίχως καμία επιδειξιομανία. Αλήθεια, πώς καταφέρνετε κάτι τέτοιο, σε μια εποχή που τα πιο «παράδοξα» και flashy ακούσματα είναι πιο δημοφιλή από ποτέ;

Όλοι μας είμαστε χαλαροί άνθρωποι. Ο πυρήνας της μουσικής των Nightfyre απλά προκύπτει από τα διάφορα τζαμαρίσματα μας στο προβάδικο που διατηρούμε. Φυσικά, θέλουμε να παρουσιάσουμε τη μουσική μας στον κόσμο, δίνοντας συναυλίες και γράφοντας δίσκους, αλλά όχι τόσο για τη φήμη αλλά κυρίως γιατί είναι διασκεδαστικό για εμάς. Όλοι μας, άλλωστε, έχουμε κάνει μουσική πιο πριν και δεν χρειάζεται να κάνουμε επίδειξη τεχνικής σε κανέναν, ούτε να έχουμε τρελές δομές στα τραγούδια μας ή υπερβολικά σόλο, απλά και μόνο για να τραβήξουμε την προσοχή ή να αντιγράψουμε κάποιο συγκεκριμένο επιτυχές ύφος. Παίζουμε απλώς pure fucking heavy metal, χωρίς κανείς να μας αναγκάζει να προβούμε σε αχρείαστα και βαρετά πράγματα που δεν γουστάρουμε.

Νομίζω, πάντως, πως το γενικότερο ύφος σας είναι πιο κοντά στο NWOBHM αλλά και σε μπάντες όπως οι πρώιμοι Metallica, οι Accept και οι Riot, παρά σε αυτό που έχουμε στο μυαλό μας ως τον ήχο της τυπικής γερμανικής heavy/power metal μπάντας. Συμφωνείτε με αυτό και ποιες θα αναφέρατε εσείς ως τις κυριότερες επιρροές σας;

Ποτέ δεν στοχεύσαμε σε ένα συγκεκριμένο μουσικό ύφος. Αλλά, θα συμφωνήσω, δεν έχουμε τον τυπικό, γερμανικό speedy power metal ήχο με τις D&D αναφορές, τα ταχύτατα σόλο και όλα τα σχετικά. Αλλά είναι εκπληκτικό πόσες διαφορετικές επιρροές διακρίνουν οι ακροατές μας στη μουσική που παίζουμε. Έχουμε ακούσει αρκετά, όπως για παράδειγμα ότι ο David ακούγεται σαν ένας νεαρός James Hetfield. Νομίζω, πάντως, ότι είναι ασφαλές να παραδεχτώ ότι σε αρκετά riff προσπάθησα να προσεγγίσω την αίσθηση των πιο αργών Accept συνθέσεων. Κάτι σαν το “Balls To The Walls”, δηλαδή ένα απλό riff αλλά με τόνους μεταλλικής ψυχής (σημείωση: για την ακρίβεια, είπε "massive balls of steel"). Άλλοτε, μπορεί να αράζουμε και να ακούμε ένα τραγούδι και να πούμε «Εδώ είμαστε!», οπότε και προσπαθούμε έπειτα να πιάσουμε ένα παρόμοιο feeling με εκείνο το τραγούδι, τζαμάροντας. Έτσι, μπορεί αρχικά να ξεκινάμε από μια αφετηρία που μπορεί να θυμίζει αρκετά πράγματα, αλλά έπειτα από τα διάφορα στάδια της συνθετικής διαδικασίας, δεν μπορεί κανείς να αναγνωρίσει από που ξεκίνησε ή προήλθε η αρχική ιδέα. Κυρίως, όμως, οι συνθετικές μας ιδέες προκύπτουν μέσω του τζαμαρίσματος, ξεκινώντας από κάποιο απλό riff που μπορεί να σκαρφιστούμε και αναπτύσσοντας το, προσθέτοντας πράγματα στη συνέχεια. Έτσι, για να απαντήσω στην ερώτηση σου, δεν νομίζω πως μπορώ να αναφέρω συγκεκριμένα σχήματα ως επιρροές μας, μιας και ακούμε τόσες διαφορετικές μπάντες που μας επηρεάζουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

Μιας και μιλάμε για επιρροές και οι ίδιοι αναφέρατε το παράδειγμα με την φωνητική ομοιότητα του David με το νεότερο James Hetfield, αλλά και τον Algy Ward των Tank θα προσθέσω εγώ, θα ήθελα να τον ρωτήσω συγκεκριμένα για το πώς νιώθει γι' αυτές τις συγκρίσεις. Αλήθεια, νιώθεις περισσότερο κιθαρίστας απ' ό,τι τραγουδιστής και πόσο δύσκολο είναι να φέρεις εις πέρας και τους δύο αυτούς ρόλους;

Για να είμαι ειλικρινής, ποτέ δεν είχα άποψη για το πώς ακούγονται ή θα έπρεπε να ακούγονται τα φωνητικά μου. Με βλέπω περισσότερο ως κιθαρίστα που απλώς προέκυψε να τραγουδάει κιόλας και το γεγονός ότι έχω καταφέρει να βγάζω ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα, βρίσκοντας κάποια δυνατά hooks και φωνητικές γραμμές, οφείλεται στο ότι προσπαθώ, μαθαίνω και δουλεύω ώστε τα φωνητικά μου να βγαίνουν όσο καλύτερα γίνεται. Βέβαια, δεν μπορώ καν να θυμηθώ πώς είναι να παίζω κιθάρα χωρίς ταυτόχρονα να τραγουδάω, οπότε δεν έχω ιδιαίτερη δυσκολία στο να καταφέρνω να κάνω και τα δύο πράγματα μαζί. Όσο για τις συγκρίσεις με τον James Hetfield που αρκετός κόσμος κάνει, είναι ένα κομπλιμέντο για το οποίο προσωπικά είμαι απολύτως εντάξει (γέλια).

Θέλαμε να δοκιμάσουμε να παίξουμε heavy metal έτσι όπως το μάθαμε στην κλασική του μορφή και ποτέ δεν μιλήσαμε σχετικά με το αν πρέπει να αναμίξουμε αυτό ή εκείνο

Ψάχνοντας λίγο, βρήκα πως όλοι σας έχετε extreme metal παρελθόν. Οπότε, πόσο σημαντικό πιστεύετε πως είναι για έναν μουσικό να έχει τη δυνατότητα να εκφράζεται με διαφορετικούς τρόπους και εντός διαφορετικών ιδιωμάτων;

Κοίταξε, η αλήθεια είναι πως θέλαμε να δοκιμάσουμε να παίξουμε heavy metal έτσι όπως το μάθαμε στην κλασική του μορφή και ποτέ δεν μιλήσαμε σχετικά με το αν πρέπει να αναμίξουμε αυτό ή εκείνο. Απλώς, βρήκαμε ο ένας τον άλλον, μαζευτήκαμε και παίξαμε μερικά riff και κάποιους ρυθμούς και τα υπόλοιπα προέκυψαν από μόνα τους. Σίγουρα, κάποιες φορές θέλουμε να παίξουμε πιο γρήγορα και κάποιες καταλήγουμε να παίζουμε στους ρυθμούς, για παράδειγμα, του "Full Speed Ahead" (σημείωση: κοινώς, πιο mid tempo), αλλά είναι καθαρά θέμα του πώς ρέει η δημιουργικότητα ανά πάσα στιγμή. Πάντως, αυτές μας οι εμπειρίες βοήθησαν στο πώς προέκυψε ο ήχος των Nightfyre.

Τα "From Fortune To Ruin", "Mistress" και "Nameless Warrior" είναι μάλλον οι αγαπημένες μου συνθέσεις μέσα από το ντεμπούτο σας αυτή τη στιγμή. Θα θέλατε να μου δώσετε μερικές παραπάνω πληροφορίες για τη δημιουργία τους;

Το "Mistress" είναι από τα πρώτα τραγούδια που γράψαμε μαζί. Είναι η επιτομή του απλού, διασκεδαστικού τραγουδιού, με αυτό το γρήγορο, punk-ικο riffing του και τη κλασική του δομή. Το "Nameless Warrior" επίσης γράφτηκε σχετικά νωρίς και η δημιουργία του υπήρξε η πρώτη φορά που δεν ολοκληρώσαμε ένα τραγούδι μέσω του τζαμαρίσματος, αλλά γράψαμε κάποια μέρη του (που είναι σχετικά προφανές το ποια είναι αν το ακούσει κανείς) στο σπίτι, σε ένα πιάνο (όπως και κάποια ακόμη μέρη του άλμπουμ, που ίσως μπορείς να μαντέψεις ποια). Το "From Fortune To Ruin" από την άλλη, είναι πολύ ιδιαίτερο τραγούδι για εμάς. Προφανώς, ο δίσκος δεν φέρει τυχαία το ίδιο όνομα, αφού πιστεύουμε πως αυτή η σύνθεση παρουσιάζει τους Nightfyre στα καλύτερα τους, έχοντας εξαιρετικά lead κιθαριστικά μέρη και δισολίες, μερικά heavy riff για τα οποία είμαστε περήφανοι και συνολικά είναι ένα πολύ catchy τραγούδι. Περιέργως, τα πιο καλά μας τραγούδια υπήρξαν κι εκείνα που γράψαμε πιο γρήγορα, αφού προβάροντας το live set μας την ίδια περίοδο, δεν είχαμε ολοκληρώσει τη συνθετική διαδικασία, καταλήγοντας να δοκιμάσουμε μερικά καινούρια τραγούδια έπειτα από μερικές βδομάδες όπου η δημιουργικότητα μας είχε ενταθεί, καταλήγοντας στην ολοκλήρωση του "From Fortune To Ruin".

Σε ό,τι αφορά, τώρα, τη συνθετική διαδικασία που ακολουθούμε, είπαμε μερικά πράγματα και προηγουμένως, οπότε θα προσθέσω απλώς ότι δεν ακολουθούμε κάποια συνταγή σύνθεσης και κάθε κομμάτι προκύπτει διαφορετικά. Άλλωστε, όπως κάθε μπάντα, έχουμε κι εμείς κάμποσα riff σε ένα «νεκροταφείο» όπου και αναπαύονται, ή ακόμη και ολόκληρα τραγούδια που απλώς δεν μας έκαναν το «κλικ» για να τα παρουσιάσουμε όπως τα υπόλοιπα, οπότε από καιρό σε καιρό χρησιμοποιούμε κάποια τμήματα από αυτές τις παλιότερες μας ιδέες. Αλλά, για να είμαι ειλικρινής, αν δεν είμαστε καθόλου ευχαριστημένοι με ένα riff ή ένα τραγούδι έπειτα από μερικά rehearsals, απλώς το αφήνουμε και πάμε παρακάτω.

Το εξώφυλλο το δίσκου είναι αρκετά απλό, αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι με τράβηξε αμέσως και ταιριάζει άψογα στο μουσικό περιεχόμενο του. Αλήθεια, ποιος είναι ο δημιουργός του και κρύβει ίσως κάποιο ιδιαίτερο νόημα το σχέδιο του;

Το τελικό σχέδιο έγινε από τον Simon von der Gathen, ο οποίος σχεδίασε το σύνολο του artwork για το άλμπουμ. Το θέμα του αναπτύχθηκε με τη βοήθεια του παραγωγού μας, Peter Lagoda, ο οποίος συνεργάζεται με την μπάντα εδώ και πολύ καιρό. Θέλαμε ένα απλό εξώφυλλο, τίποτα το περίεργο ή το «σατανικό». Μάλιστα, χωρίς το λογότυπο μας, δεν θα μπορούσε κάποιος να είναι σίγουρος για το τι μουσική κρύβεται εντός του δίσκου. Το νόημα του, πάντως, είναι αρκετά απλοϊκό: οι τρεις κομήτες έρχονται για να ταρακουνήσουν συθέμελα τη γη, ακριβώς ό,τι θέλουμε να καταφέρουμε κι εμείς με τη μουσική μας.

Για το τέλος, ποιο είναι το επόμενο βήμα για την μπάντα, έπειτα από την επίτευξη της κυκλοφορίας του ντεμπούτου σας; έχετε κάποια συγκεκριμένα σχέδια για το μέλλον;

Κάποιες σημαντικές αλλαγές συνέβησαν στις προσωπικές μας ζωές, αλλά σίγουρα θέλουμε να συνεχίσουμε το όραμα των Nightfyre. Ποτέ μέχρι τώρα δεν έχουμε παίξει πολλά μαζεμένα live, αλλά όσες συναυλίες έχουμε δώσει ήταν φανταστικές και με το άλμπουμ πλέον στις αποσκευές μας, μπορούμε να προσπαθήσουμε να αυξήσουμε τους ρυθμούς που εμφανιζόμαστε ζωντανά, όπως άλλωστε και να επεκταθούμε γεωγραφικά και σε μέρη αρκετά πιο μακριά από τη βάση μας. Έχοντας καταφέρει να κυκλοφορήσουμε ένα δίσκο μέσω μιας εταιρείας και με την ανταπόκριση που λαμβάνουμε από ολόκληρο το κόσμο σχετικά με αυτόν να είναι, τηρουμένων των μεγεθών, συγκλονιστική, έχουμε καταφέρει ήδη κάτι πολύ σπουδαίο σε ότι αφορά τους στόχους που είχαμε θέσει καταρχάς. Το επόμενο μεγάλο βήμα είναι να εμφανιστούμε σε κάποιο καλοκαιρινό φεστιβάλ, ενώ άλλοι στόχοι μας περιλαμβάνουν εμφανίσεις μας εκτός της Γερμανίας και ίσως κάποια μικρή περιοδεία, πράγματα που είναι σίγουρα υλοποιήσημα αλλά απαιτούν σημαντικό προγραμματισμό και προσπάθεια, από τη στιγμή που όλοι μας έχουμε κανονικές δουλειές. Πάντως, έχουμε ξεκινήσει και γράφουμε νέο υλικό κι ελπίζουμε να μην μας πάρει τρία ή τέσσερα χρόνια για να κυκλοφορήσουμε την επόμενη μας δουλειά, αλλά το σίγουρο είναι ότι, όπως και στο ντεμπούτο μας, δεν θα εκβιάσουμε τα πράγματα να συμβούν πιο γρήγορα από ότι μπορούν.

Αυτά από μένα. Ήταν χαρά μου που μπορέσαμε να κάνουμε αυτήν την κουβέντα. Τα τελευταία λόγια είναι δικά σας...

Ευχαριστούμε και πάλι για την πρόσκληση και την ευκαιρία να μας μάθουν καλύτερα οι Έλληνες φίλοι και ακροατές μας. Μάλιστα, είμαστε ευγνώμονες για τη στήριξη σας στους Nightfyre μέχρι τώρα, αφού η Αθήνα είναι μακράν η πόλη με τους περισσότερους Spotify streamers της μουσικής μας, από κάθε άλλη περιοχή τους τελευταίους δύο μήνες!

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "From Fortune To Ruin" από τον Σπύρο Κούκα.