Chrome Division: «Ο Shagrath γρασάριζε τα γρανάζια της επιτυχίας μας»

Τέλος εποχής για τους Chrome Division, αφού ο νέος δίσκος τους αποτελεί και την τελευταία δισκογραφική τους στάση. Εμείς για το στερνό αντίο μιλήσαμε με τον Mr. Damage, ο οποίος φαίνεται δικό μας παιδί, που τραβάει τα ζόρια του και θέλει να ακουστεί η μουσική του εκεί έξω. Αναπολώντας το παρελθόν, μοιράστηκε τις αναμνήσεις του και μια όχι και τόσο αστεία ιστορία τελικά. Μας εξήγησε πως δίχως τη φήμη του Shagrath, οι Chrome Division θα ήταν ένα τίποτα. Αλλά ταυτόχρονα είναι και διακριτικό παλικάρι, αφού κρατιέται ξεκάθαρα και δεν μας βγάζει κανένα άπλυτο στη φόρα, αυτήν την ύστατη στιγμή. Βέβαια κάτι υπάρχει.

Dude, WTF! Γιατί "last ride", τι παίχτηκε; Υποτίθεται η μπάντα θα κατακτούσε τον κόσμο.

Είναι πράγματι η τελευταία μας κυκλοφορία, διότι μας βγήκε πολύ φυσικό να σταματήσουμε αυτή την συγκεκριμένη στιγμή. Ο Shagrath έχει ένα πολύ πιεσμένο πρόγραμμα με τους Dimmu Borgir μετά την κυκλοφορία του "Eonian" και περιοδεύει συνεχώς. Ο Eddie από την άλλη έχει τους The Carburetors και εγώ έχω μερικά πρότζεκτ που δεν έχουν πάρει ακόμα σάρκα και οστά και τα έχω στο περίμενε. Κάπως έτσι αποφασίσαμε να φύγουμε τώρα με ένα μεγάλο εκρηκτικό αντίο παρά να σβήσουμε σιγά-σιγά.

Βέβαια, άλλο πράγμα θα σε ρωτούσα πρώτα, αλλά τώρα που ξέρω τι μου γίνεται ας βάλω τα πράγματα σε μια σειρά και ας αρχίσω με τα συγχαρητήρια μου για τον νέο δίσκο. Όπως πάντα είναι άκρως διασκεδαστικός και ιδανικός για να ηρεμεί τα τσιτωμένα μου νεύρα όταν οδηγώ στους δρόμους της Αθήνας. Εσύ τι έχεις να μας πεις για την κυριολεκτικά λοιπόν τελευταία σου κυκλοφορία με τους Chrome Division; Θα έκανες κάτι διαφορετικά;

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Η οργή στους δρόμους οδηγώντας είναι κάτι που σίγουρα ταυτίζομαι και εγώ, χαχα! Δεν είναι και εύκολο πράγμα να αφήσεις το γκάζι όταν παίζει rock και metal από τα ηχεία.

Ξέρεις, τώρα πάντα υπάρχει κάτι που θα πειράζαμε και θα μπορούσαμε να το κάνουμε αλλιώς, αλλά τελικά πάντα λέμε «καλό είναι έτσι, τέλειο, άστο ήσυχο». Υπάρχουν τόσο πολλά άγχη με τις τεχνοτροπίες ηχογράφησης, την μίξη, το μάστερινγκ, τα εξώφυλλα, ότι φανταστείς και πασχίζουμε για να μην χάσουμε την μπάλα τελείως. Κάπου εκεί πρέπει να δείξεις και λίγο εμπιστοσύνη στους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζεσαι και να εύχεσαι ότι όλα θα δουλέψουν στο τέλος. Όπως και να έχει, τελικά είμαστε ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα και είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι που επιτέλους το μοιραζόμαστε με τον υπόλοιπο κόσμο.

Ο Eddie Guz ήταν ο τραγουδιστής πριν τον Shady Blue, αλλά τώρα είναι πάλι πίσω από το μικρόφωνο. Τι παίζει με τα πηγαινέλα αυτά; Εξήγησε μας παρακαλώ; Υπάρχει κάποιο καυτό κουτσομπολιό;

Εδώ φιλαράκι θα σε απογοητεύσω, γιατί δεν υπάρχει ζουμί καθόλου στην υπόθεση. Συμβαίνανε βέβαια διάφορα τον καιρό που ο Shady αποφάσισε να φύγει από την μπάντα. Ότι είχαμε ξεκινήσει τις πρόβες για το "One Last Ride" και οι συνθήκες στην μπάντα δεν ήταν ιδανικές. Μην στα πολύ-λέω, βάλαμε τον δίσκο στον πάγο για καιρό και στο μεσοδιάστημα ο Shady έφυγε. Δεν υπάρχει κακία μεταξύ μας. Ο Shagrath μίλησε τότε στον Eddie αν ενδιαφέρεται να κάνει έναν ακόμα δίσκο μαζί μας και αυτός είπε άμεσα το «ναι».

Στο δελτίο τύπου της Nuclear Blast διάβασα για μια guest που έχετε, μια pop τραγουδίστρια ονόματι Misselafom, για την οποία δεν γνωρίζω τίποτα απολύτως και ούτε που την «γκούγκλαρα» τελικά γιατί είμαι τέτοιος τύπος, ναι. Μπορείς να με διαφωτίζεις λίγο;

Και ο Shagrath και ο Eddie νομίζω ήθελαν μια γυναικεία φωνή στον δίσκο, για να προσθέσει έτσι λίγο έξτρα γεύση. Όλοι μας γνωρίζαμε την Selia και ήταν φυσιολογικό να της ζητήσουμε να τραγουδήσει στο "Walk Away In Shame". Χαιρόμαστε με το αποτέλεσμα, καθώς η φωνή της πήγε το τραγούδι σε άλλο επίπεδο.

Η διάθεση του δίσκου έχει αρπάξει λίγο από Turbonegro και Hellacopters ή είναι απλά η εντύπωση μου;

Αυτό είναι το φοβερό με τη μουσική. Δεν είχαμε στο μυαλό μας ούτε λίγο αυτές τις μπάντες όταν γράφαμε τον δίσκο, αλλά τελικά οι επιρροές μας ήταν εκεί χωρίς να το έχουμε καταλάβει. Το υποσυνείδητο μας απορροφά ακόμα και τα πιο σκατένια κομμάτια που ακούμε, χαχα, αλλά το καλό με αυτό είναι ότι έτσι καταλήγουν και μερικά ψήγματα χρυσαφιού στο άλμπουμ. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι αγαπάμε πολύ και τους Turbonegro και τους  Hellacopters και ναι, μπορεί να ξεγλίστρησε η επιρροή τους έτσι μέσα στον δίσκο, αλλά δεν ήταν σκόπιμο.

Οπότε αλήθεια-αλήθεια τώρα είναι αυτός ο τελευταίος σας δίσκος; Εννοώ δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να φτιάξετε μετά από λίγο καιρό την μπάντα από την αρχή σαν τους Blues Brothers;

Αν έχω μάθει κάτι στα 36 μου χρόνια είναι ότι ποτέ μη λες ποτέ. Αισθανόμαστε ότι ήρθε η ώρα να τα μαζέψουμε και να φύγουμε και να εστιάσουμε σε άλλα πράγματα στις ζωές μας. Όλοι μας δημιουργούμε μουσική συνεχώς και εγώ έχω πλέον τον δικό σόλο δίσκο, ο οποίος θα βγει κάποια στιγμή μέσα στο 2019, οπότε όλοι μας ανεξαιρέτως θα βρισκόμαστε εκεί έξω σε κάποια μουσική μορφή. Αλλά προς το παρόν, ως Chrome Division, αυτό θα είναι αλήθεια - αλήθεια η τελευταία μας μουσική έξοδος.

Εφόσον, λοιπόν, αυτή είναι και τα μαζεύετε, θα μπορούσες μήπως να αναπολήσεις το ένδοξο παρελθόν σας; Τι γεύση σου αφήνουν τελικά οι Chrome Division μετά από τόσο καιρό; Υπάρχουν τίποτα τρελές ιστορίες που είναι νόμιμο να μοιραστείς μαζί μας και να σας εκτιμήσουμε ακόμα περισσότερο;

Είμαστε τόσο ευλογημένοι που καταφέραμε να κάνουμε αυτό κάναμε τόσο καιρό. Πολλές μπάντες διαλύονται και έχουν καυγάδες πριν καλά - καλά ξεκινήσουν. Εμείς δεν ήμασταν έτσι. Για παράδειγμα δες και τις μεγάλες μπάντες από τα '60s. Πόσες κατάφεραν να μείνουν μαζί για πάνω από 15 χρόνια;

Κοιτώντας πίσω, νιώθω ότι έκλεισε ένα κύκλος. Όλα ξεκίνησαν με το "Doomsday Rock n' Roll" και τώρα τελειώνουν με το "One Last Ride", το οποίο νιώθω ότι έχει το ίδιο feeling και attitude με τον πρώτο μας δίσκο. Το απόσταγμα είναι πέντε φοβεροί δίσκοι, δέκα τόνοι διασκέδασης, τρέλες και απίστευτες αναμνήσεις και ελπίζω να αφήσαμε και ένα βαθύ αποτύπωμα στο σύγχρονο rock.

Όσο για τρελές ιστορίες... χμμ... Υποθέτω υπάρχουν μερικές, αλλά τώρα μιλάς και με έναν άνθρωπο που δεν θυμάται ούτε τα γενέθλια της μάνας του. Αλλά υπάρχει μια ιστορία γύρω στο 2015, όταν ήμασταν περιοδεία. Ήμασταν κάπου στη Γερμανία, δεν θυμάμαι ούτε για πλάκα πού ακριβώς και ότι είχαμε μπει στο λεωφορείο μας και πίναμε μπύρες και γενικώς χαιρόμασταν γιατί μόλις είχαμε παίξει ένα φοβερό show. Κάποιος άσχετος λοιπόν είχε φέρει το χαρακτηριστικό μαγιό του Borat και ήθελε να το φορέσουμε. Όλοι αρνήθηκαν εκτός από τον κύριο Shade Blue, χαχα! Το φόρεσε και βγήκε από το λεωφορείο για να μιλήσει με τους οπαδούς που είχαν μαζευτεί γύρω - γύρω και μας περίμεναν. Δεν μπορείς να φανταστείς τα γέλια που κάναμε.

Θυμάσαι τίποτα άσχημο;

Φυσικά υπήρχαν πολλές κακές στιγμές όταν παίζαμε σαν μπάντες, αλλά οι θετικές στιγμές είναι αυτές που θυμόμαστε. Πάντα υπήρχαν αυτές οι «συζητήσεις» και οι διαφωνίες, αλλά και αυτά μέρος του παιχνιδιού είναι. Η μπάντα είναι σαν οποιαδήποτε σχέση, έχει τα πάνω της και τα κάτω της και απλά πρέπει να μην τα αφήνεις να σε χαλάνε και να προχωράς μπροστά.

Shagrath. Δεδομένου του δύσκολου προγράμματος που έχει και με όλες τις ευθύνες του με τους Dimmu, τώρα μιας και αναπολείς, θεωρείς ότι η παρουσία του λάδωνε τελικά τα γρανάζια της επιτυχίας ή τους έριχνε άμμο;

Ας το πούμε έτσι: Αν δεν υπήρχε ο Shagrath στην μπάντα, δεν θα υπήρχαν και οι Chrome Division. Είναι ο ιδρυτής της μπάντας, αλλά φυσικά και το όνομα του βοήθησε να βάλει τους Chrome Division στον χάρτη. Αυτό εξυπακούεται. Αναφορικά βέβαια με το πόσο πολυάσχολος είναι, βρίσκουμε και την αιτία που οι Chrome Division δεν είναι και η πιο δραστήρια μπάντα στον κόσμο, αλλά αυτός ήταν και ο μόνος λόγος. Ο Eddie είναι και αυτός πολυάσχολος με τους The Carburetors και οι αλλαγές στο line-up μας καθυστέρησαν ακόμα περισσότερο. Υπάρχουν τόσες πολλές παράμετροι. Βέβαια η σύντομη απάντηση σε όλο αυτό είναι η εξής: Ο Shagrath γρασάριζε τα γρανάζια της επιτυχίας μας.

Τέλος, άφησε μας με μια εκρηκτική δήλωση και πες μας ότι σου έρθει!

Σας ευχαριστώ όλους που στηρίξατε τους Chrome Division τα 15 αυτά χρόνια. Ήταν μια διαολεμένα φοβερή περίοδος και είμαστε πολύ περήφανοι που δημιουργήσαμε τόσους πολλούς αφοσιωμένους οπαδούς  σε όλο τον κόσμο, που μας έδωσαν τόση αγάπη και στήριξη. Ελπίζω να δούμε τους περισσότερους στην τελευταία μας αυτή περιοδεία. "For those about to doomsday rock, we salute you!!"

Photo credit: Eva Rose

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "One Last Ride" από τον Νικόλα Ρώσση.