«A Buyer's Guide»: Loudness

Οδηγός δισκογραφίας για τη μεγαλύτερη Ιαπωνική heavy metal μπάντα

Από τον Σπύρο Κούκα, 08/02/2018 @ 12:06

Βρισκόμενοι στο δισκογραφικό προσκήνιο ασταμάτητα εδώ και κάτι λιγότερο από σαράντα χρόνια, έχοντας κυκλοφορήσει δίσκους που απασχόλησαν ολόκληρο τον κόσμο στην ακμή τους και απολαμβάνοντας, ακόμη και σήμερα, ένα rock star status στην χώρα τους, οι Loudness θα έπρεπε να μην χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Έχοντας ως κινητήριο μοχλό και δημιουργικό mastermind έναν από τους πιο παραγνωρισμένους και πραγματικούς guitar hero, τον Akira Takasaki, οι Loudness πέρασαν από αρκετές φάσεις κατά τη διάρκεια της πολυετούς πορείας τους στον χώρο, διασχίζοντας ένα μονοπάτι από το '70s hard & heavy στο στακάτο heavy metal, το pop metal και τις εναλλακτικές αναζητήσεις των '90s, το οποίο κατέληξε πια να τους επιστρέψει σε μεγάλο βαθμό στον ήχο που τους καθιέρωσε. Έτσι, και με αφορμή την πιο πρόσφατη δισκογραφική τους επιστροφή με το "Rise To Glory", θυμόμαστε τα όσα προσέφεραν οι Ιάπωνες στην πρώτη, πιο παραγωγική και ποιοτική δεκαετία δραστηριότητας τους, εστιάζοντας εκεί λόγω της σημαντικότητας των δίσκων που κυκλοφόρησαν τότε (αλλά και της αχανούς δισκογραφίας που παρουσιάζουν συνολικά και μετρά πάνω από 25 full length άλμπουμ).

 
Loudness - Disillusion

Disillusion
(Music For Nations, 1984)

Το πρώτο άλμπουμ των Ιαπώνων που κυκλοφόρησε «στην ώρα του» και στην αμερικάνικη/παγκόσμια αγορά αποτελεί πιθανότατα τον αρτιότερο δίσκο που δημιούργησαν σε ολόκληρη την καριέρα τους. Λίγο πριν την παγκόσμια αναγνώριση και την εμπορική εκτόξευση με το "Thunder In The East", οι Loudness τελειοποιούν το μέχρι τότε συνθετικό τους μοτίβο, βρισκόμενοι κάπου μεταξύ του ήχου των Judas Priest, των Accept και των Van Halen. Τα φωνητικά του Minoru Niihara τους ξεχωρίζουν αμέσως χάρη στη ξεχωριστή τους χροιά και την εξωτική εκφορά τους, ενώ ο Akira Takasaki και τα όσα σπουδαία «κεντάει» μπορούν να συγκριθούν μονάχα με τα πεπραγμένα των μεγαλύτερων κιθαριστικών ταλέντων της εποχής, αναδεικνύοντας το "Disillusion" σε έναν δίσκο-σταθμό για την καριέρα τους και ένα απαραίτητο άκουσμα στα χωράφια του κλασσικού metal.

Loudness - Thunder In The East

Thunder In The East
(Atco, 1985)

Το γνωστότερο, δημοφιλέστερο και, σίγουρα, κοντινότερο στο να χαρακτηριστεί ως ιδανικό ποιοτικά κι εμπορικά άλμπουμ των Loudness, δίχως καμία αμφιβολία. Το "Thunder In The East" κατάφερε να φέρει το όνομα των Loudness για τα καλά στο προσκήνιο, έχοντας σαν πολιορκητικό κριό για την ευρεία αναγνώριση τραγούδια όπως το "Like Hell" και, φυσικά, το πασίγνωστο "Crazy Nights", αλλά και τον αναβαθμισμένο ήχο που τους προσέφερε ο Max Norman σε συνεργασία με τον Bernie Grundman. Έτσι, δεν θα ήταν άτοπο να χαρακτηρίσουμε τον πέμπτο δίσκο των Ιαπώνων ως το εξωτικό ξαδερφάκι του "Metal Heart" των Accept, μιας και οι κοινές συνισταμένες των δύο άλμπουμ (to the point συνθέσεις με το βλέμμα στην Αμερική, χαρακτηριστικοί τραγουδιστές, ασύλληπτων δυνατοτήτων κιθαρίστες) παραείναι πολλές για να αγνοηθούν. Για το τέλος, μια ξεχωριστή αναφορά αξίζει το drumming του Munetaka Higuchi, με τον αδικοχαμένο ντράμερ να προσφέρει εδώ μια από τις πιο μεστές εκτελεστικές του στιγμές, αλλά και στην ακούσια(;) ομοιότητα του βασικού riff του τρομερού "Heavy Chains" με εκείνο του "Blood Of My Enemies" των Manowar.

 

Loudness - Lightning Strikes

Lightning Strikes
(Atco, 1986)

Ο διάδοχος του πολυεπιτυχημένου "Thunder In The East" ήρθε για να εδραιώσει τη φήμη των Loudness στις Ηνωμένες Πολιτείες πρωτίστως, στις οποίες είχαν αρχίσει να απολαμβάνουν τα φώτα της δημοσιότητας όλο και περισσότερο. Έτσι, δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση ούτε η προσπάθεια για ένα ακόμη hit single με το «αμερικανιζέ» "Let It Go", μήτε ο ολοένα και πιο γυαλισμένος ήχος (και πάλι δια χειρός Max Norman) που, εν τέλει, θα άρχιζε σιγά-σιγά να αποτελεί τροχοπέδη στην αναγνωρισιμότητα της μπάντας. Για την ώρα, ωστόσο, δεν τιθόταν θέμα σχετικά, με το "Lightning Strikes" να κλείνει εμφατικά την καλύτερη περίοδο στην ιστορία της μπάντας, έχοντας εξαιρετικές συνθέσεις ("Ashes In The Sky", "Complication", "Black Star Oblivion") και όλα τα χαρακτηριστικά που την έκαναν ξεχωριστή παρόντα στον υπερθετικό βαθμό.

Loudness - Soldier Of Fortune

Soldier Of Fortune
(Atco, 1989)

Με την αποχώρηση/απομάκρυνση του Minoru Niihara να έχει προηγηθεί και τον αντικαταστάτη του να βρίσκεται, με την βοήθεια και τις «ευχές» της εταιρείας τους, στον Michael Vescera (μέχρι τότε τραγουδιστή στους Obsession), οι Loudness βρισκόντουσαν σε μια κρίσιμη καμπή της καριέρας τους. Μάλιστα, με το "Hurricane Eyes" να θεωρείται από κοινό και κριτικούς, ως ένα άλμπουμ κατώτερο των προκατόχων του, το επόμενο βήμα της μπάντας έπρεπε να την επαναφέρει στην «κανονικότητα», από κάθε άποψη. Λογικό κι επόμενο, λοιπόν, να επιστρατευτούν, εκτός από τον Claude Schnell (ex-Dio) στα πλήκτρα, και οι Roger Probert και Chris Bellman σε ό,τι αφορά τα θέματα του ήχου, συνθέτοντας μαζί με τον Max Norman μια '80s dream team της κονσόλας. Ευτυχώς, και συνθετικά, το "Soldier Of Fortune" στέκεται ως μια επιστροφή στη φόρμα για το σχήμα, βρίσκοντας τον Vescera να πιάνει την ευκαιρία από τα μαλλιά και να κάνει μερικές από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του και τον Akira Takasaki να συνεχίζει να δένει κόμπο την ταστιέρα του, γράφοντας συγχρόνως μερικές ακόμη κολλητικές συνθέσεις στο γνωστό hard & heavy ύφος του.

 
Loudness - The Birthday Eve

The Birthday Eve
(Blow Up, 1981)

Το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ των Loudness τους βρίσκει να αποτείνουν το δικό τους φόρο τιμής στις μπάντες και τους καλλιτέχνες που τους ώθησαν στο να παίξουν τη δική τους μουσική, δοσμένο μέσα από οκτώ συνθέσεις αντιπροσωπευτικές της εποχής που βγήκαν. Βλέπετε, είμαστε στις αρχές των '80s, οπότε και η επίδραση του late '70s heavy metal ήχου είναι ακόμη νωπή, αποτελώντας την κύρια κατευθυντήρια δύναμη για τους τέσσερις νεαρούς Ιάπωνες. Οι Scorpions, οι Deep Purple με τους Rainbow, αλλά και οι Judas Priest σμιλεύουν αυτό το άγουρο διαμαντάκι των πρώιμων χρόνων του σχήματος, το οποίο αποτελεί την ουσιαστική γέννηση μιας σπουδαίας μπάντας.

Loudness - Devil Soldier

Devil Soldier
(B&M, 1982)

Ένα χρόνο μετά το προαναφερθέν ντεμπούτο τους, οι Loudness κυκλοφορούν το δεύτερο τους άλμπουμ, συνεχίζοντας στα ίδια, late '70s/early '80s μουσικά μονοπάτια, μα αρχίζοντας να βρίσκουν τα δικά τους πατήματα. Ήδη, το όνομα τους στην Ιαπωνία είχε αρχίσει να γιγαντώνεται, απόρροια και των εξαιρετικών ζωντανών τους εμφανίσεων, με το "Devil Soldier" να αναδεικνύεται (κάπως υπερβολικά είναι η αλήθεια) στη χώρα τους ως το κορυφαίο heavy metal άλμπουμ της χρονιάς. Κατά τα λοιπά, ως ένα ενδιαφέρον στοιχείο στέκεται το γεγονός πως, ελλείψει επαρκώς καταρτισμένων μηχανικών ήχου στον metal χώρο της γενέτειρας της, η μπάντα απευθύνθηκε στον αμερικανικής καταγωγής Daniel McClendon για να φέρει εις πέρας τη δουλειά, με τον οποίο θα συνεργαζόταν ξανά (εκτός από τον επόμενο δίσκο) σχεδόν 15 χρόνια μετά, στα "Ghetto Machine", "Dragon" και "Engine" άλμπουμ με τον Masaki Yamada στο μικρόφωνο της.

 

Loudness - The Law Of Devil's Land​

The Law Of Devil's Land​
(B&M, 1983)

Ίσως το πιο «αδικημένο» από την υποτυπώδη κατάταξη που ορίζει η στήλη, το "The Law Of Devil’s Land" άνετα θα μπορούσε να βρίσκεται στη θέση ενός από τους δίσκους που παρουσιάστηκαν στα "Must Have", με πολλούς να αναφέρονται σε αυτό ως το αρτιότερο Loudness άλμπουμ. Δεν θα διαφωνήσουμε απαραίτητα, άλλωστε στην πρώτη τους δημιουργική δεκαετία οι Ιάπωνες υπήρξαν ποιοτικά ο ορισμός της συνέπειας σε όποιο ύφος κι αν ακολούθησαν, και το ίδιο ισχύει και στον παρόντα δίσκο, που τους βρίσκει πιο πολυσύνθετους και «προοδευτικούς» όσο ποτέ άλλοτε. Σίγουρα, η χρήση της μητρικής τους παραμένει σε πρώτο πλάνο και θα ξενίσει κάποιον απροετοίμαστο ακροατή, ωστόσο το ποιοτικό υπόβαθρο και οι εκτελεστικές αρετές (με προεξέχοντα τον guitar hero Akira Takasaki) της μπάντας είναι αδύνατο να αγνοηθούν.

 

 
Loudness - Hurricane Eyes

Hurricane Eyes
(Atco, 1987)

Για να είμαι ειλικρινής, το "Hurricane Eyes" δεν διαφέρει ηχητικά και τόσο από τους δύο δίσκους που προηγήθηκαν εκείνου. Ακόμη κι αν πλέον στην κονσόλα βρίσκαμε τον Eddie Kramer αντί του Max Norman, οι διαφορές δεν ήταν δα και τόσο εμφανείς, οπότε καταλαβαίνει κανείς πως το όποιο πρόβλημα του άλμπουμ βρισκόταν στο συνθετικό του κομμάτι. Κι όντως, ο δίσκος, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Takasaki να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον με τα όσα απίστευτα παραθέτει στον τομέα των κιθαριστικών lead, το υλικό του δίσκου μοιάζει να εγκλωβίζεται ανά στιγμές στην τυποποίηση που επέβαλε ο pop metal ήχος της εποχής, στερώντας από τους Loudness αρκετές από τις ιδιαιτερότητες που τους χαρακτήριζαν και τους έκαναν να ξεχωρίζουν των υπολοίπων συγκροτημάτων του χώρου. Κακό δίσκο, πάντως, δεν τον λες σε καμία περίπτωση, απλά στέκεται κατώτερα από τα όσα είχε προσφέρει η μπάντα μέχρι τότε, όντας ο λιγότερο ξεχωριστός δίσκος της «χρυσής» εποχής της.

 
Loudness - On The Prowl

On The Prowl
(Atco, 1991)

Ουσιαστικά, το "On The Prowl" φαντάζει ως το πιο αχρείαστο από τα άλμπουμ της κορυφαίας περιόδου του σχήματος, μιας και αποτελείται στην πλειονότητα του από κομμάτια που ήδη είχαν παρουσιαστεί σε κάποιο παλιότερο άλμπουμ του. Έτσι, με μονάχα τις τρεις πρώτες συνθέσεις να αποτελούν πρωτότυπο και πρωτοεμφανιζόμενο υλικό, η δεύτερη προσπάθεια της μπάντας με τον Michael Vescera στο μικρόφωνο δεν είχε να προσφέρει και πολλά, παρουσιάζοντας απλώς μια πιο γυαλισμένη και φωνητικώς εναλλακτική εκδοχή παλαιότερων συνθέσεων της με τον Minoru Niihara. (Βέβαια, έχοντας την ευχέρεια να σχολιάζουμε από μια σημαντική χρονική απόσταση από εκείνη την εποχή, οφείλουμε να αναφέρουμε πως ένα μεγάλο μέρος του πρώιμου υλικού της μπάντας δεν είχε κυκλοφορήσει αρχικά πέραν των ορίων της Ιαπωνίας, συνεπώς και οι συνθέσεις εκείνης της περιόδου δεν ήταν ευρέως γνωστές.)

 

 
Loudness - Live-Loud-Alive​

Live-Loud-Alive​
(Nippon Columbia, 1984)

Ηχογραφημένο στο Nakano Sun Plaza concert hall τον Σεπτέμβρη του 1983, το πρώτο ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ της μπάντας αποτελεί από μόνο του ένα σημαντικό σταθμό της πορείας της. Λίγο πριν την παγκόσμια αναγνώριση και αποτελώντας ένα από τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά στο heavy metal εκείνης της περιόδου, οι Loudness παραθέτουν τα πειστικά τεκμήρια της επί σκηνής ανωτερότητας τους, με ένα set που βασίζεται στα τρία πρώτα τους άλμπουμ, μαζί με την - αναμενόμενη - προσθήκη του "Tusk Of Jaguar" instrumental από το πρώτο προσωπικό δίσκο του Takasaki.

A Compilation

Προσεγγίζοντας την δημιουργία μιας αντιπροσωπευτικής συλλογής τραγουδιών για την μπάντα με γνώμονα πάντα την κοινή γνώμη αλλά και το προσωπικό γούστο του γράφοντα, επιλέξαμε εκείνες τις συνθέσεις που καλύπτουν πλήρως την πορεία των Loudness από τα μικρά ιαπωνικά venues στην αναγνώριση και την εμπορική καταξίωση.

1. Loudness (The Birthday Eve)
2. To Be Demon (The Birthday Eve)
3. After Illusion (Devil Soldier)
4. In The Mirror (The Law Of Devil's Land)
5. The Law Of Devil's Land (The Law Of Devil’s Land)
6. Crazy Doctor (Disillusion)
7. Dream Fantasy (Disillusion)
8. Milky Way (Disillusion)
9. Crazy Nights (Thunder In The East)
10. Heavy Chains (Thunder In The East) 
11. The Lines Are Down (Thunder In The East) 
12. Ashes In The Sky (Lightning Strikes)
13. Black Star Oblivion (Lightning Strikes) 
14. S.D.I. (Hurricane Eyes)
15. Soldier Of Fortune (Soldier Of Fortune) 
16. You Shook Me (Soldier Of Fortune)
17. Down 'N' Dirty (On The Prowl)
  • SHARE
  • TWEET