«A Buyer's Guide»: Iron Maiden

Οδηγός δισκογραφίας για την σπουδαιότερη heavy metal μπάντα όλων των εποχών

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 31/08/2015 @ 10:53

Είναι πραγματικά αδύνατο να υπάρξει μια αξιολόγηση κοινής αποδοχής της δισκογραφίας των Iron Maiden, έχοντας τόσες κορυφές στην διάρκειά της.

Η μεγαλύτερη ίσως μπάντα στην ιστορία αυτής της μουσικής υπήρξε το αποτέλεσμα του οράματος του Steve Harris, ενός Λονδρέζου εφήβου που δεν έδειξε ποτέ καμία διάθεση να συμβιβαστεί. Πέρασε από χίλια κύματα μέχρι να βρει τους ανθρώπους που θα μπορούσαν να τον υποστηρίξουν σε αυτό το όραμα, αλλά με τα σωστά και τα λάθη του στις επιλογές του, η ιστορία τον δικαίωσε και τον κατέστησε ως μια από τις πιο ηγετικές φυσιογνωμίες στη μουσική.

Από τις πρώτες ημέρες, με τον αγαπημένο αλητάμπουρα Paul Di' Anno πίσω από το μικρόφωνο, ως την έλευση του Bruce Dickinson, που δεν άλλαξε μόνο την ιστορία του συγκροτήματος, αλλά και την ιστορία της heavy metal μουσικής ολόκληρης, μέχρι την αποχώρηση πρώτα του κιθαρίστα Adrian Smith και έπειτα του Dickinson η ιστορία των Iron Maiden είναι γεμάτη ενδιαφέρουσες στροφές και ακόμα σπουδαιότερες μουσικές.

Τα «χρυσά χρόνια» των '80s με ένα απαράμιλλο σερί αριστουργημάτων ακολούθησε η πτωτική πορεία των '90s, με τον τίμιο πλην όχι αρκετό για να γεμίσει τα παπούτσια του Bruce, Blaze Bayley, αλλά το 1999 επήλθε το πολυπόθητο reunion και έκτοτε οι Iron Maiden παραμένουν σταθερά στην κορυφή, ξεπερνώντας σε κάποια επίπεδα και τους εαυτούς τους.

Πέραν του αρχηγού Steve Harris, πάντα υπάρχει δίπλα του ο κιθαρίστας Dave Murray, ενώ ο Nicko McBrain είναι σταθερά πίσω από τα drums από το 1983. Ο Bruce Dickinson κι ο Adrian Smith επέστρεψαν παρέα το 1999 και αποτελούν κινητήριες δυνάμεις έκτοτε, ενώ η μπάντα αποφάσισε να συνεχίσει με τρεις κιθαρίστες, διατηρώντας τον Janick Gers στις τάξεις της, επιβραβεύοντας την σημαντική συνεισφορά της και θεωρώντας τον αναπόσπαστο μέλος της οικογένειας των Maiden.

Ειδική μνεία θα πρέπει να γίνει σε τρία ακόμα πρόσωπα, των οποίων τα ονόματα είναι συνυφασμένα περισσότερο ή λιγότερο με την ιστορία της μπάντας. Αρχικά, στον manager της μπάντας, Rod Smallwood, ο οποίος ευθύνεται σχεδόν όσο και ο Steve Harris για το ότι η μπάντα είναι αυτό που είναι σήμερα. Εν συνεχεία, στον Martin Birch που βρισκόταν σταθερά πίσω από την κονσόλα στο στούντιο, όσο η μπάντα κυκλοφορούσε το ένα αριστούργημα πίσω από το άλλο και τέλος, στον Derek Riggs, ο οποίος με τα εξώφυλλά του έβαλε τον Eddie σε κάθε γωνιά της γης, σε κάθε σπίτι και σε εκατομμύρια t-shirts.

...μα, φυσικά, δεν θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε τον Eddie, την πλέον εμβληματική μασκότ σε αυτή τη μουσική και όχι μόνο. Τα ταξίδια και οι περιπέτειές του, μέσα από τα πολυάριθμα εξώφυλλα, έχουν γίνει μέχρι και video παιχνίδι και όλοι ξέρουμε ότι θα μας βρει, όσο μακριά κι αν είμαστε...

Η παρακάτω αξιολόγηση θα ήταν καλύτερο να αποτελέσει μια αφορμή για συζήτηση κι όχι για φιλονικίες. Ως γνωστόν, όλα τα άλμπουμ των Iron Maiden είναι 10άρια, απλά κάποια είναι πιο 10άρια από κάποια άλλα...

Up The Irons!
 

 
Iron Maiden Powerslave

Powerslave
(EMI, 1984)

«Είναι το αποκορύφωμα της καλύτερης περιόδου του συγκροτήματος». «Είναι το άλμπουμ με το οποίο ξεπέρασαν τους εαυτούς τους». «Είναι το πιο αψεγάδιαστο άλμπουμ συνθετικά, από αρχής μέχρι τέλους». «Έχει το καλύτερο εξώφυλλο των Iron Maiden». «Περιλαμβάνει το μεγαλύτερο έπος που έγραψε ποτέ η μπάντα»... Κι αυτοί είναι μόνο μερικοί από τους λόγους για τους οποίους το "Poweslave" επιλέγεται ως το κορυφαίο των κορυφαίων. Κάθε στιγμή του αποτελεί τον ορισμό της metal μουσικής και πιθανότατα δεν θα ξεπεραστεί ποτέ, ούτε από τους ίδιους, ούτε από κανέναν άλλον. Για πολλούς -εμού συμπεριλαμβανομένου- δεν είναι μόνο το καλύτερο άλμπουμ των Iron Maiden, αλλά το καλύτερο heavy metal άλμπουμ όλων των εποχών.

Iron Maiden Seventh Son Of A Seventh Son

Seventh Son Of A Seventh Son
(EMI, 1988)

Το έβδομο στούντιο άλμπουμ της μπάντας, πέμπτο με τον Bruce Dickinson και τέταρτο συνεχόμενο με την ίδια σύνθεση βρίσκει τους Iron Maiden στο απόγειο της δημιουργικότητάς τους. Η αλληλουχία όλων των προηγούμενων δουλειών δείχνει μια καλλιτεχνική πρόοδο και ανησυχία που μετά το φουτουριστικό "Somewhere In Time" κορυφώνεται στο "Seventh Son Of A Seventh Son". Το δίπολο της αιώνιας μάχης μεταξύ και του καλού αποτελεί το θέμα γύρω από το οποίο καταπιάνονται οι πολύ δουλεμένοι στίχοι, οι synth κιθάρες των Smith / Murray είναι ακόμα παρούσες και καλύτερες από ποτέ, το μπάσο του Harris πάντα εμβληματικό και ο Dickinson ίσως στην καλύτερη φάση της καριέρας του. Πίσω από ένα μαγικό εξώφυλλο κρύβεται ένα από τα σπανιότερα διαμάντια της μουσικής αυτής.

 

Iron Maiden Frost

The Number Of The Beast
(EMI, 1982)

Στην σελίδα 666 της «Μαύρης Βίβλου του Heavy Metal» αναφέρεται σαφώς: «κανείς δεν δύναται να ισχυρίζεται πως είναι οπαδός της heavy metal μουσικής, εάν δεν ξέρει απέξω το "The Number Of The Beast" των Iron Maiden». Πολλοί ισχυρίζονται πως πρόκειται για την σπουδαιότερη δισκογραφική στιγμή στην ιστορία αυτής της μουσικής, σηματοδοτώντας την πρώτη φορά που ο Bruce Dickinson βρέθηκε στο στούντιο με τους Iron Maiden, προσδίδοντας στην μπάντα τα στοιχεία που έλειπαν για να απογειωθεί. Αν δεν έχει παγώσει, έστω και μια φορά, το αίμα σου στο άκουσμα του "Hallowed Be Thy Name", αν δεν απαγγέλεις κάθε φορά δυνατά την εισαγωγή του ομώνυμου τραγουδιού, αν δεν έχεις θελήσει ποτέ να βρεις την Acacia Avenue, αν νιώθεις νούμερο κι όχι ελεύθερος άνθρωπος, τότε ίσως πρέπει να αναθεωρήσεις το πόσο σημαντική θεωρείς αυτή τη μουσική στη ζωή σου.

Iron Maiden Somewhere In Time

Somewhere In Time
(EMI, 1986)

Ο μόνος έξυπνος τρόπος για να διαδεχθείς μια τόσο υψηλή κορυφή σαν αυτή του "Powerslave" είναι η διαφοροποίηση και αυτό το ένιωθαν στο πετσί τους τα μέλη της μπάντας μετά την εξαντλητική σε νούμερα World Slavery Tour. Η απάντηση ήρθε από το μέλλον, με ήχους που κανείς δεν είχε αναπαράγει ως τότε και έμπλεκαν τις κιθάρες με τα synth, διατηρώντας όμως ακέραιο τον metal και Maiden χαρακτήρα της μπάντας. Κάποιοι σάστισαν, κάποιοι αναπόλησαν την αλητεία της πρώτης εποχής, αλλά οι περισσότεροι ενέδωσαν στο φουτουριστικό εξώφυλλο κι ένιωσαν το νεωτεριστικό κύμα των συνθέσεων του "Somewhere In Time" να τους παρασέρνει. Τώρα όλοι αντιλαμβάνονται ότι εκείνα ήταν όντως τα χρυσά χρόνια, στο πιο τολμηρό και ξεχωριστό άλμπουμ στην ιστορία της μπάντας. Άλλη μια τελειότητα.

 
Iron Maiden Iron Maiden

Iron Maiden
(EMI, 1980)

Η αρχή των πάντων. Ένα άλμπουμ γεμάτο ενέργεια, Λονδρέζικη αλητεία, punk νεύρο, αλλά heavy metal ψυχή. Δίχως αμφιβολία, το "Iron Maiden" συγκαταλέγεται στα καλύτερα debut άλμπουμ όλων των εποχών και ως σήμερα ακούγεται φρέσκο και μοναδικό. Είτε μέσω των πιο μικρών και άμεσων σε διάρκεια συνθέσεων σαν το "Prowler" και το "Running Free", είτε μέσω πιο μεγάλων και πιο εντυπωσιακών συνθέσεων σαν το "Remember Tomorrow" και το "Phantom Of The Opera", μέχρι τον αειθαλή ομώνυμο ύμνο, το ντεμπούτο των Iron Maiden είναι αξεπέραστο με τον δικό του τρόπο, συνδυάζοντας αρμονικά δυο μουσικούς κόσμους. Μαζί με το "Killers" (που υστερεί ελάχιστα μόνο στις λεπτομέρειες) συνθέτουν το πρώτο κεφάλαιο της μπάντας με τον Paul Di Anno, που για μια σημαντική μερίδα των οπαδών της μπάντας έχει αντίστοιχη αξία με αυτήν της συνέχειας.

 

Iron Maiden Piece Of Mind

Piece Of Mind
(EMI, 1983)

Το πρώτο στοιχείο που ξεχωρίζει κανείς από το "Piece Of Mind" είναι η έλευση του Nicko McBrain που φροντίζει να σφραγίσει την είσοδό του με το καλημέρα, στην εισαγωγή του "Where Eagle Dare". Το δεύτερο είναι ο σαφώς βελτιωμένος ήχος που η μπάντα πέτυχε ηχογραφώντας για πρώτη φορά μακριά από την γενέτειρά της, πηγαίνοντας μάλιστα στις Μπαχάμες, υπό την εποπτεία πάντα του Martin Birch. Το τρίτο είναι η εξέλιξη της μπάντας σε συνθετικό επίπεδο. Από το πρώτο μεγάλο τραγούδι του Dickinson στο "Revelations" στον ύμνο του "Trooper" κι από το anthemικό "Flight Of Icarus" στο απίστευτο "To Tame A Land" που κλείνει το άλμπουμ, το "Piece Of Mind" είναι μια ακόμα από τις άφταστες κορυφές των Iron Maiden.

 

Iron Maiden Brave New World

Brave New World
(EMI, 2000)

Το "Brave New World" είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που ο χρόνος το δικαίωσε, καθώς δεκαπέντε χρόνια μετά αντιμετωπίζεται ως κλασσικό και ως το benchmark της μετά reunion εποχής, ίσως σε ένα περίεργο σύνδρομο πρωτοδισκάκια. Όχι πως όταν κυκλοφόρησε δεν προκάλεσε φρενίτιδα και παροξυσμό, αλλά και μόνο η επιστροφή των Smith / Dickinson αρκούσε για να το καταφέρει αυτό. Όπως και να έχει, πρόκειται για δισκάρα, με τραγούδια σαν το "Ghost Of Navigator", το ομώνυμο και το "Dream Of Mirrors" να βάζουν γερά θεμέλια για την δημιουργία μιας νέας γενιάς μεταλλάδων, στο κατά πολλούς πληρέστερο συνολικά άλμπουμ των Maiden από το 1988 και μετά. Δεν το λες κι αμελητέο επίτευγμα.

 

 
Iron Maiden A Matter Of Life And Death

A Matter Of Life And Death
(EMI, 2006)

Η περίοδος της επανένωσης με τον Bruce Dickinson έχει προκαλέσει πολλή συζήτηση και το "A Matter Of Life And Death" είναι το άλμπουμ με την μεγαλύτερη απόκλιση απόψεων μεταξύ των οπαδών. Υπάρχει μια μερίδα που το θεωρεί το απόλυτο αριστούργημα της πιο πρόσφατης εποχής της μπάντας και μια που το κρίνει ως μονότονο και κατώτερο των δυο προηγουμένων δουλειών. Όταν είχε βγει συντασσόμουνα σαφώς υπέρ της πρώτης θέσης, αλλά εσχάτως έχω πιο μετριοπαθή στάση, καθώς δίπλα σε ύμνους όπως το "These Colors Don't Run", το "The Pilgrim" και το "For The Greater Good Of God" υπάρχουν και κάποια τραγούδια που μοιάζουν ελαφρώς τραβηγμένα σε διάρκεια ή απλώς αδιάφορα, σαν το "Different World" ή το "The Longest Day". Αν κάπου κλίνει η ζυγαριά πάντως είναι προς το θετικό πρόσημο, σε μια ακόμα δουλειά που τιμάει το όνομα και την ιστορία της μπάντας.

 
Iron Maiden Virtual XI

Virtual XI
(EMI, 1998)

Μετά από σχεδόν μια εικοσαετία είναι πλέον πιο εύκολο να αποφανθούμε χωρίς αναστολές ότι το "Virtual XI" είναι ένα άλμπουμ κατώτερο της ιστορίας της μπάντας. Ναι, έχει το "The Clansman" και ένα-δυο ακόμα συμπαθητικά κομμάτια όπως το "Futureal" και το "When Two Worlds Collide", αλλά ειλικρινά δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχει κόσμος που αντέχει την διάρκεια του "The Angel And The Gambler" ή αναπολεί το "The Educated Fool" φερ' ειπείν. Το άλμπουμ δεν έχει καμία σχέση με την σκοτεινή ατμόσφαιρα του προκατόχου του κι εδώ ο Bayley αποδεικνύεται ότι δεν θα μπορούσε να συνεχίσει για πολύ ακόμα πίσω από το μικρόφωνο των Maiden. Μέτριες συνθέσεις, μέτρια παραγωγή, μέτρια φωνητικά, μέτριο εξώφυλλο. Το ότι σε κάποιους μας αρέσει οφείλεται είτε στην μελαγχολία που έχουμε για εκείνη την εποχή, είτε για το ότι είμαστε βαρεμένοι Maidenάκηδες. Θεμιτά και τα δύο λέω εγώ...

 
Iron Maiden Live After Death

Live After Death
(EMI, 1985)

Οι Iron Maiden έχουν πολλά εκπληκτικά live άλμπουμ, αλλά κανένα δεν μπορεί να εκθρονίσει το "Live After Death" από την κορυφή του. Αποτυπώνοντας με τον καλύτερο τρόπο την επική περιοδεία που ακολούθησε το "Powerslave" και διήρκησε 331 ήμερες, περιλαμβάνοντας 187 εμφανίσεις, το εν λόγω live προέρχεται από τις τέσσερεις συνεχείς εμφανίσεις που έδωσε η μπάντα στο Long Beach της California, τον Μάρτιο του 1985 (αν και ο ήχος είναι μόνο από μια εκ των βραδιών κι η εικόνα του βίντεο από δύο). Ο λόγος του Ουίνστον Τσώρτσιλ στην εισαγωγή αποτελεί το ιδανικό κάλεσμα στα όπλα πριν η απίστευτη απόδοση της μπάντας σε μεταφέρει στο κλίμα της συναυλίας και σε αναγκάσει να ουρλιάζεις σαν βλαμμένος μετά από κάθε «Scream for me Long Beach» προσταγή του Dickinson. Ε, δεν είναι το καλύτερο live άλμπουμ όλων των εποχών;


A Compilation
Πιο εύκολα επιλέγονται μέτρα για νέο μνημόνιο, παρά τραγούδια για μια συλλογή των Iron Maiden, ώστε να φτιάξουν μια συλλογή μόλις 80 λεπτών, όπως επιτάσσουν οι οδηγίες αυτής της στήλης. Ως εκ τούτου, είμαι αναγκασμένος να προσφύγω σε ένα τρικ και να επιλέξω ένα τραγούδι από κάθε άλμπουμ της δισκογραφίας της μπάντας, εκτός από το "The Final Frontier" που δεν θα εκπροσωπηθεί. Δεν είναι απαραίτητα το καλύτερο τραγούδι από κάθε άλμπουμ, αλλά σίγουρα ένα ενδεικτικό μέσα από αυτό και το σύνολο αυτής της συλλογής θα μπορούσε να λειτουργήσει εν μέρει ως χρονομηχανή στην πορεία της μπάντας.

1. Remember Tomorrow (Iron Maiden)
2. Wrathchild (Killers)
3. Hallowed By Thy Name (The Number Of The Beast)
4. Revelations (Piece Of Mind)
5. Powerslave (Powerslave)
6. Wasted Years (Somewhere In Time)
7. The Evil That Men Do (Seventh Son Of A Seventh Son)
8. No Prayer For The Dying (No Prayer For The Dying)
9. Fear Of The Dark (Fear Of The Dark)
10. Man On The Edge (The X-Factor)
11. The Clansman (Virtual Eleven)
12. Ghost Of Navigator (Brave New World)
13. Rainmaker (Dance Of Death)
14. The Pilgrim (A Matter Of Life And Death)

  • SHARE
  • TWEET