Underground Express #16 - Μέσα από θύελλες, στον Ήλιο

  "All the world’s a stage". Ο μεσαιωνικός στίχος του Shakespeare γίνεται όλο και πιο επίκαιρος σε κάθε περαστικό αιώνα, πάντα όμως πέρα από τα λαμπερά φώτα και τις μεγάλες σκηνές, σε κακοφωτισμένα προβάδικα, σε μικρά υπόγεια και γκαράζ, σε κάθε γωνιά αυτής της τρελής σφαίρας, η μουσικη του αύριο παίζεται ήδη σήμερα.     

Το τρένο της φαντασίας μας που βαφτίσαμε Underground Express θα κάνει ένα ταξίδι κάθε μήνα προς κάθε πιθανό και απίθανο προορισμό με μόνο σκοπό να ανακαλύψει μουσικές χωρίς σύνορα και συμβάσεις, ρίχνοντας φευγαλέες ματιές στον πολιτισμό των πόλεων που επισκέπτεται.

Ταξίδι #16 - Ιούνιος 2020: Ο μήνας του θερινού ηλιοστασίου, δεν μπορεί παρά να έχει τον ήλιο σαν σημαία. Ξεχυνόμαστε κι εμείς στο κυνήγι του Ήλιου ως ζωοδότη αλλά και ως συμβόλου, για να διαπιστώσουμε ξανά ότι, όπως per aspera ad astra, έτσι και τον ήλιο θα πρέπει να τον βρούμε περνώντας μέσα από τις πιο άγριες θύελλες. Θύελλες της ψυχής, της μουσικής, της ζωγραφικής.

Μέσα από τη μελαγχολία και το σκοτάδι των μουσικών που θα συναντήσουμε στις δροσιές του Κιέβου και τις αστικές συνοικίες της κεντρικής Ευρώπης, θα βρούμε το Άλμπουμ του Μήνα από δύο Μάγισσες στην Ιαπωνία και θα φτάσουμε στο πολυπόθητο φως μέσω μιας Ιρανοαυστραλιανής σύμπραξης. Θα χαθούμε σε drone και funeral doom αινίγματα. Και θα αγγίξουμε τον λαμπρότερο ήλιο στην καρδιά της καταιγίδας, στο μνημειώδες έργο του J.M.W Turner.

Στάση 1η: Kiev, Ουκρανία
Καλλιτέχνης: Sleeping Bear
Άλμπουμ: Vorokhtah
Είδος: Post rock
Εταιρεία: Self-released
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 21-04-2020
Bandcamp
Youtube

Λίγες βδομάδες πριν την κυκλοφορία αυτού του EP, αγνοούσα τους Sleeping Bear. Τους γνώρισα όταν μια φίλη πόσταρε κάποιο τραγούδι τους στο Facebook, με ένα σχόλιο του στυλ "το καλύτερο post rock γκρουπ στον κόσμο, άσχετοι!". Δεν ξέρω αν είναι το καλύτερο γκρουπ, μπορώ όμως να δηλώσω καταφατικά ότι είναι τουλάχιστον εξαιρετικό. Post rock παλαιάς κοπής, που θυμίζει κλασικούς GY!BE, Mogwai και τα συναφή, με απροκάλυπτη όμως ποιότητα και δύναμη. Μαγικές μελωδίες που σε αγκαλιάζουν σαν φωτιά καταμεσής του παγετού, μια μεγαλόπρεπη επική μελαγχολία που πέφτει πάνω σου σαν βροχή, δύο πανέμορφα τραγούδια μεγάλης διάρκειας που υπόσχονται την παντοτινή τους φιλία. Τελευταίο τους full length ήταν το 2017, μπορούμε λοιπόν να ελπίζουμε για κανονικό δίσκο σύντομα. Ηθικό δίδαγμα: πατάτε καμιά φορά play στα posts των φίλων σας, ποιος ξέρει τί διαμάντια θα βρείτε!

• Η πόλη Kiev είναι η πρωτεύουσα της Ουκρανίας και με πάνω από 3 εκατομμύρια κάτοικους, είναι η έκτη σε πληθυσμό πόλη στην Ευρώπη.

• Ο μύθος λέει ότι το όνομα της πόλης έρχεται από τον θρυλικό ιδρυτή της, Kui. Αυτός ο κύριος μαζί με τους αδερφούς του Shchek, Khoryv και την αδερφή του Lybid, ίδρυσαν την πόλη τον 6ο αιώνα. Μία εκδοχή του μύθου λέει ότι ο Kui ήταν πρίγκηπας και μία άλλη ότι ήταν ένας απλός βαρκάρης του ποταμού Dnieper.

• Παρά το μεγάλο της μέγεθος, η πόλη έχει δύο βοτανικούς κήπους κι άπειρα πάρκα. Λένε δε, ότι το καλοκαίρι μπορείς να διανύσεις όλη την πόλη κάτω από τη σκιά δέντρων. Σαν την Αθήνα, ένα πράγμα.

• Αααααν καταφέρναμε να ταξιδέψουμε εκεί σύντομα, θα επισκεπτόμασταν το National Art Museum και να χαθούμε στα έργα του Kazimir Malevich.

Στάση 2η: Gelderland, Ολλανδία
Καλλιτέχνης: Bezwering
Άλμπουμ: Aan Der Wormen Overgeleverd
Είδος: Black Metal
Εταιρεία: Van
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 01-05-2020
Bandcamp
Youtube

Έχω τη σοβαρή αίσθηση ότι η ολλανδική black metal σκηνή παρουσιάζει σταθερά αυξανόμενο ενδιαφέρον, αναρωτιέμαι που την τοποθετούν οι black metal επιστήμονες. Μέχρι να έχουμε επίσημη τοποθέτηση, σας δίνω τον λόγο μου ότι αυτή εδώ η νέα μπάντα αξίζει τη μαύρη σας προσοχή. Ξεπήδησαν από τις στάχτες των Wederganger, παίζουν δε ένα ευθύ, τραχύ και τσαμπουκαλεμένο black metal που μου θυμίζει λίγο Wiegedood. Καθαρότατη παραγωγή, rhythm section σαν μηχανικό ποδοβολητό, απλά μα απολύτως λειτουργικά riffs που ξυρίζουν κόντρα και πειστικά φωνητικά on top. Ενίοτε εμφανίζονται και tenor φωνητικά τα οποία, σε συνδυασμό με τη θεματική που, γενικώς εκτιμάει ιδιαίτερα τα απέθαντα πράγματα, υπονοούν ένα βαθύτερο ευρωπαϊκό μυθολογικό folklore. Άριστο ντεμπούτο.

• Η επαρχία Gelderland είναι στα ανατολικά της Ολλανδίας κι είναι η μεγαλύτερη σε έκταση στη χώρα. Πρωτεύουσα της είναι το Arnhem, μεγαλύτερη πόλη το Nijmegen.

• Από το Nijmegen κατάγεται ο Eddie Van Halen ενώ διέμεινε για λίγο η Nina Simone. Ενός λεπτού σιγή.

• Στο Arnhem έγινε η πασίγνωστη ομώνυμη μάχη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η σχετική ταινία "A Bridge Too Far" του 1977 είναι classic για τους λάτρεις των πολεμικών ταινιών.

• Άαααααν καταφέρναμε να ταξιδέψουμε εκεί σύντομα, θα πηγαίναμε τον Ιούλιο στο Four Days Marches - ένα τετραήμερο για τους λάτρεις της πεζοπορίας, με αποστάσεις από 30 ως 50 χλμ.

Στάση 3η: Leeds, Αγγλία
Καλλιτέχνης: Cryptic Shift
Άλμπουμ: Visitations From Enceladus
Είδος: Techdeath
Εταιρεία: Blood Harvest
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 04-05-2020
Bandcamp
Youtube

Αν υποθέσουμε ότι το περσινό άλμπουμ των Blood Incantation είναι ένα σημείο αναφοράς για το σύγχρονο technical death metal, τολμώ να πω - κι έχω σώας τας φρένας, νομίζω - ότι το ντεμπούτο των Βρετανών Cryptic Shift είναι αντίστοιχης ποιότητας, αν όχι και καλύτερο. Είναι σίγουρο πιο αυτούσια space, το ίδιο περιπετειώδες αλλά και πιο τραχύ. Αισθάνεσαι ότι βλέπεις μια αόρατη γραμμή να τους ενώνει με μπάντες όπως οι Nocturnus και οι Sadus, εικάζω επίσης ότι θα τους λατρέψουν κι οι οπαδοί των Vektor. Τρελή τεχνική (τί μπασίστας είναι αυτός που μας βρήκε;;;), κουφά leads και ατμόσφαιρες, thrashy ριφάρες και μια τόσο δα μικρούλα πειραματική διάθεση για να δέσει το γλυκό. Το 26λεπτο "Moonbelt Immolator" είναι τόσο θεϊκό όσο κι ο τίτλος του, ένα μνημείο φουτουριστικού techdeath, ενώ και τα υπόλοιπα τρία σύντομα track δεν πάνε πίσω. Πρόκειται για ένα εντελώς λαχταριστό ντεμπούτο, κύριοι, μια γκρουπάρα γεννήθηκε.

• Τρίτη φορά που ερχόμαστε στο Leeds μέσα σε λίγους μήνες. Μεγάλη μουσικομάνα.

• Η λέξη Leeds μάλλον προέρχεται από τον αρχαϊκό τύπο Ladenses που σήμαινε "οι άνθρωποι του γρήγορου ποταμού".

• Ένας εξαίρετος ζωγράφος που κατάγεται από την πόλη είναι ο John Atkinson Grimsaw. Αν κι έζησε στην περίοδο του Ρομαντισμού, είναι φανερά επηρεασμένος από τους Προ-Ραφαηλίτες. Χαζέψτε εδώ. Γεννημένος στο Leeds ήταν επίσης ο, πρόσφατα αποθανών, λατρεμένος μας Christopher Tolkien. Δυο λεπτών σιγή.

• Άαααααν καταφέρναμε να ταξιδέψουμε εκεί σύντομα, θα ξαναπηγαίναμε στο Damnation Festival. Για την ώρα, έχουν ανακοινωθεί Pallbearer, Pig Destroyer, Onslaught, Gatecreeper και, μέχρι στιγμής, δεν έχει ακυρωθεί.

Στάση 4η: Osaka, Ιαπωνία
Καλλιτέχνης: BlackLab
Άλμπουμ: Abyss
Είδος: Doom/Punk
Εταιρεία: New Heavy Sounds
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 08-05-2020
Bandcamp
Youtube

Μην σε μπερδεύει το πολύχρωμο εξώφυλλο: οι δύο κυρίες που απαρτίζουν τους BlackLab εξαπολύουν μια ηχητική επίθεση που της ταιριάζει μόνο το κατράμι. Πρόκειται εκ πρώτης όψης για αγνό doom metal της Black Sabbath συνομοταξίας, αποδίδεται όμως με τέτοια λύσσα και ωμότητα που μοιάζει τελικά να συγγενεύει με hardcore/punk ακούσματα, ενώ τα φωνητικά της Yuko καλύπτουν αρκετά μεγάλο εκφραστικό εύρος. Η τελική αίσθηση είναι ενός άλμπουμ που είναι γκρουβάτο και disturbing ταυτόχρονα, μια δαιμονισμένη οντότητα που χορεύει πάνω σε παλιούς ρυθμούς. Άρρωστο, τραχύ, μινιμαλιστικά διασκεδαστικό και μαγεμένο, το "Abyss" είναι ένα φοβερά δυναμικό άλμπουμ που αποκλείεται να σε αφήσει αδιάφορο, έχοντας μια αύρα που δεν μπορεί παρά να σε ταράξει. Άλλη μια αμίμητη θορυβώδης εμπειρία, από αυτές που μόνο η Ιαπωνία μπορεί να προσφέρει και ιδού το Άλμπουμ του Μήνα: γραμμή για την Osaka!

Μια βόλτα στην Osaka με τους BlackLab

Καλωσήλθατε και συγχαρητήρια για το φανταστικό νέο σας άλμπουμ! Έχετε έναν ιδιαίτερα τρομακτικό ήχο που συνδυάζει το doom metal με μια παλιομοδίτικη punk αίσθηση, πως τον έχετε επιτύχει;

Γεια, είμαι η Yuko Morino (κιθάρα/φωνή), ευχαριστούμε που μας δίνεις χρόνο για να μιλήσουμε. Νομίζω αυτό οφείλεται πολύ στην επιρροή των The Stooges, η μουσική τους έχει αυτήν τη «γεύση». Όταν έπαιξα στην πρώτη μου μπάντα, έπαιζα τα δικά τους τραγούδια. Ένας άλλος λόγος είναι ότι έπαιζα hardcore για πολλά χρόνια, στην πρώτη μπάντα που έγραφα τα δικά μου τραγούδια. Στη συνέχεια, έφτιαξα τους BlackLab θέλοντας να παίξω πιο βαριά μουσική με αργά riffs. Ακόμα κι αν γράφω όμως με την doom προσέγγιση, όλα τα στοιχεία που με χαρακτηρίζουν ενσωματώνονται φυσικά.

Οι BlackLab είναι ένα "witch" doom ντουέτο. Ποια είναι η θεματολογία των στίχων σας; Είναι τόσο ωμοί όσο κι η μουσική σας;

Για να είμαι ειλικρινής, δεν επικεντρώνομαι τόσο στους στίχους. Απλώς πετάω λέξεις που μου έρχονται στο μυαλό, από συναισθήματα της καθημερινής ζωής ή από σκηνές από ταινίες/βιβλία/manga που συνάντησα στο παρελθόν. Η λέξη "witch" χρησιμοποιήθηκε από κάποιους ανθρώπους όταν μας είδαν για πρώτη φορά. Μου άρεσε και τη χρησιμοποιώ.

Σε στιγμές, το "Abyss" ακούγεται σαν μια σκοτεινή τελετή. Η μουσική σας είναι περισσότερο εμπνευσμένη από φυσικά ή αστικά τοπία;

Επεκτείνω τη φαντασία μου στις νυχτερινές σκηνές, είτε είναι στη φύση ή στην πόλη. Είναι περισσότερο εμπνευσμένη από τον fantasy κόσμο. Ααα, το ‘’Forked Road’’ γράφτηκε με την εικόνα ενός εξουθενωτικού τρεξίματος στην καυτή έρημο, κατά νου.

Πώς επηρεάζει τη μουσική σας η Osaka; Παρακαλώ προτείνετε μας καλές μπάντες από την πόλη σας!

Νομίζω πως η Osaka έχει γεννήσει τις πιο μοναδικές μπάντες στην Ιαπωνία. Είμαι περήφανη για τους Shonen Knife, Corrupted, Boredoms και Framtid, είναι πρωτοπόρες μπάντες που φέρνουν τη μουσική της Osaka σε όλο τον κόσμο και με εμπνέουν. Άλλες προτεινόμενες μπάντες είναι οι Sleep City, Birshanah, Second To None, Tsuka Maro, Cyberne, Hibushibire, S.H.I, κ.α. Όλοι τους έχουν διαφορετικές προσωπικότητες αλλά είναι εξίσου δυνατές μπάντες.

Αν άκουγα στα ακουστικά μου το "Abyss" στην Osaka, ποιο θα ήταν το καλύτερο μέρος για τη βέλτιστη εμπειρία ακρόασης;

Για να δούμε, το Όρος Myoken είναι κοντά στα σύνορα ανάμεσα στην Osaka και το Hyogo. Είναι ένα βουνό με θαυμάσιες αρετές. Τραβήξαμε εκεί φωτογραφίες για το video του ‘’Forked Road’’ και για το εσώφυλλο του άλμπουμ. Από την άλλη πλευρά, το θεόρατο αστικό τοπίο του Dotonbori θα ταίριαζε καλά επίσης.

Ευχαριστώ πολύ, εύχομαι τα καλύτερα!

Κι εγώ ευχαριστώ πολύ, ελπίζω να το απολαύσετε.

Στάση 5η: Sydney, Αυστραλία
Καλλιτέχνης: Eishan Ensemble
Άλμπουμ: Afternoon Tea At Six
Είδος: Jazz/World
Εταιρεία: Art As Catharsis
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 15-05-2020
Bandcamp
Youtube

Δεν θέλω να νομίζετε πως σας έχω μόνο σκοτεινές προτάσεις αυτό τον μήνα, γι αυτό και θα σας κάνω δώρο λίγο φως από την Ανατολή. Αυτός είναι ο δεύτερος δίσκος των Eishan Ensemble, σχήμα του οποίου ηγείται ο, δεξιοτέχνης στο Tar, Hamed Sadeghi και αποτελεί ένα από τα πιο ωραία jazz/world άλμπουμ που άκουσα εδώ και αρκετό καιρό. Πηγή της ομορφιάς του, η άριστη σύζευξη των περσικών-ανατολικών στοιχείων με τη δυτική jazz, σε μια θαυμαστή ισορροπία. Το Tar και τα κρουστά δένονται με την κιθάρα, το κοντραμπάσο και το σαξόφωνο και σχηματίζουν ένα ιδιαίτερα ευγενές τοπίο, κάπου ανάμεσα στα δύο ιδιώματα. Η δεξιοτεχνία εμφανίζεται μόνο για να δώσει έμφαση σε ένα, κατά τ' άλλα, ατμοσφαιρικό και παιχνιδιάρικο άκουσμα, που υπόσχεται ταξίδια της φαντασίας σε υπέροχα ηλιοβασιλέματα και συνοδεύεται υπέροχα με τσάι. Εξαιρετικό άλμπουμ.

• Γεννημένος στο Ιράν, ο Sadeghi μετακόμισε στην Αυστραλία για σπουδές. Το όργανο Tar είναι ένα είδος τετράχορδου με μακρύ λαιμό, εφευρέθηκε τον 18ο αιώνα και θεωρείται πλέον πολύ σημαντικό όργανο για την Persian Classical Music.

• Τον προηγούμενο μήνα μιλάγαμε για τους Αβοριγίνες του Perth. Στην περιοχή του Sydney, υπάρχουν ενδείξεις παρουσίας τους από το 45.000 π.Χ.

• Και πάνω που πήγαινα να προτείνω τους Cold Meat, νάτος ο Ζαμπάρας με mini review. Πολύ γουστόζικο punk, να τους προτιμήσετε.

• Άαααααν καταφέρναμε να ταξιδέψουμε εκεί σύντομα, θα περιμέναμε μερικούς μήνες, εκεί τώρα έχουν χειμώνα.

Ένα τραγούδι για το θερινό ηλιοστάσιο

Lachlan R. Dale - "Death Envelopes All"
Sydney, Αυστραλία

Εκτός από ιδιοκτήτης της Art As Catharsis και mastermind των θεών Hashshashin, ο Lachlan Dale ασχολείται με διάφορα projects. Εδώ μας παρουσιάζεται ως σόλο ambient/ drone καλλιτέχνης και κυκλοφορεί αυτό το φοβερό κομμάτι, που αξίζει κάθε δευτερόλεπτα από τα σχεδόν 9 λεπτά του. Μόνο με κιθάρα, μπάσο και περσικό setar, φτιάχνει ένα μυσταγωγικό drone μωσαϊκό που σε ρουφάει σε μια άχρονη, σκοτεινή μα και αιθέρια άβυσσο. Οι οπαδοί των Earth μην το χάσουν με τίποτα, το νέο δε ότι ετοιμάζει συνεργασία με τους Black Aleph προκαλεί πρώιμες ανατριχίλες.

Από reissues έχεις τίποτα;

Δυο πράγματα για τους λάτρεις του βινυλίου: οι θεοί του RIO Univers Zero επανακυκλοφόρησαν σε βινύλιο το τελευταίο τους άλμπουμ "Phosphorescent Dreams" του 2014, ένα εκπληκτικό άλμπουμ. Πιο αινιγματική περίπτωση οι Ea (οι οποίοι δηλώνουν ως έδρα την Ανταρκτική…!!). Μια σχεδόν funeral doom μπάντα που εμπνέεται από αρχαίους πολιτισμούς και τραγουδάει σε μια νεκρή γλώσσα, επανακυκλοφορούν το ντεμπούτο τους "Ea Taesse" (2006) μέσω της Solitude Productions και μας προσκαλούν σε ένα απολύτως μυστηριώδες και obscure μουσικό trip.

Μερικές ακόμα προτεινόμενες ακροάσεις:

Forming The Void - "Reverie" (USA, οι φίλοι των Mastodon πρέπει να το τσεκάρουν χτες)

Raat - "Welkin" (IND, συνεπέστατο, μελαγχολικό black metal από την Ινδία που γίνεται όλο και καλύτερο)

Embertides - "Between Trees and Starlike" (UK, ένα μυστικιστικό neofolk/drone ταξίδι για γερά στομάχια)

Ex Eye - "Live at Saint Vitus" (USA, περιμένοντας ακόμα το follow-up ενός εκ των καλύτερων δίσκων της προηγούμενης δεκαετίας, παίρνουμε δωράκι αυτό το χαοτικό live-άκι)

The Spirit Cabinet - "Bloodlines" (NET, true underground doom gem)

Αμέσως παραπάνω, ανέφερα το όνομα των Raat. Πρόκειται για ένα ινδικό one-man black metal project, με συχνές ψηφιακές κυκλοφορίες που παρουσιάζουν αυξανόμενο ενδιαφέρον. Στο τελευταίο τους EP με τίτλο "Welkin", το εξώφυλλο είναι υπεράνθρωπα υπέροχο: με τίτλο "Snow Storm: Steam-boat off a harbour’s mouth" (βλ. παρακάτω εικόνα), αποτελεί ένα από τα αριστουργήματα του J.M.W Turner. Σε συνδυασμό με τη στάση μας στην Αγγλία, το timing μοιάζει τέλειο για έναν μικρό φόρο τιμής σε έναν ανυπέρβλητο καλλιτέχνη.

Joseph Mallord Wiliam Turner - Ο κυνηγός του φωτός

Πέραν από τον τρόπο απόδοσης της μορφής, έχει ειπωθεί πολλάκις ότι το σύνολο της καλλιτεχνικής εικαστικής δημιουργίας, αποτελεί έναν διαρκή αγώνα προς τη διερεύνηση των ιδιοτήτων του φωτός. Ανάμεσα σε δεκάδες άλλους μεγάλους μάστορες της ζωγραφικής, η ιστορία της τέχνης κράτησε και το όνομα του William Turner (1775-1851), ως έναν από εκείνους τους δημιουργούς που προσέφεραν τα μέγιστα στην εξέλιξη της τοπιογραφίας. Σήμερα, θεωρείται μαζί με τους Wilson, Gainsborough και Constable ως ένας από τους μεγάλους της Αγγλικής Σχολής της ζωγραφικής τοπίου.

Γεννημένος στο Covent Garden του Λονδίνου από μεσοαστική οικογένεια, ο Turner έδειξε από νωρίς την κλίση του προς τη ζωγραφική αλλά και προς την παραφροσύνη - σε ηλικία δέκα ετών είχε ήδη εισαχθεί για λίγο σε άσυλο, ενώ στα δεκατέσσερα του έγινε δεκτός στη Royal Academy Of Arts. Γρήγορα είχε διαφανεί το ενδιαφέρον του για αρχαία, αστικά, παραθαλάσσια και θαλασσινά τοπία. Το πρώιμο στυλ του ήταν ξεκάθαρα ενταγμένο στο Ρομαντικό πνεύμα της εποχής, όπως μαρτυρούν έργα όπως το "The Shipwreck", με μια τεχνοτροπία που μοιάζει σαν προπομπός του Delacroix. Παρόλα αυτά, ήταν εμφανές ότι μέσω των στοιχείων της φύσης, ο Turner κάτι αναζητούσε, ένα δικό του φως.

Το στυλ του εξελίχθηκε παράλληλα με την πολυτάραχη κι εκκεντρική ζωή του. Αν και ήταν αναγνωρισμένος εν ζωή, ο Turner είχε έναν εντελώς αντισυμβατικό τρόπο ζωής. Στα τελευταία του χρόνια, ζούσε αποτραβηγμένος: για κάποια χρόνια έζησε κρυμμένος σε μια βάρκα στον ποταμό Thames (!), είχε ελάχιστους φίλους αλλά σχέση εξάρτησης με τον πατέρα του, δεν παντρεύτηκε ποτέ αλλά είχε σκανδαλώδεις για την εποχή σχέσεις. Πέθανε το 1851 από χολέρα.

Μένοντας πιστός σε θέματα που αφορούσαν σχεδόν αποκλειστικά, τη θάλασσα, τα άγρια στοιχεία της φύσης και τον ήλιο, ο Turner άφησε πίσω του σταδιακά το Ρομαντικό στυλ προσεγγίζοντας μια πρώιμα ιμπρεσιονιστική τεχνοτροπία - θεωρείται εξάλλου πρόδρομος αυτού του κινήματος, επηρεάζοντας απόλυτα τον Monet, ανάμεσα σε άλλους. Οι φόρμες άνοιξαν, τα σχήματα έγιναν όλο και πιο δυσδιάκριτα και η ρομαντική διάθεση για εξιδανίκευση και περιπέτεια, έδωσε σταδιακά τη θέση της, στη μεταφορά του θέματος στην καρδιά της εμπειρίας. Το έργο που διάλεξαν οι Raat, το "Rain, Steam and Speed - The Great Western Railway" που κοσμεί το παρόν άρθρο - το ωραιότερο τρένο που είδα ποτέ σε πίνακα - και το "The Burning Of The Houses Of Lords and Commons" (βλ. φώτο) είναι ενδεικτικοί πίνακες.

O Turner άφησε πίσω του γύρω στις 300 ελαιογραφίες, όγκος που μαρτυρά την πρωτοπορία και το αυτόφωτο της τέχνης του. Ως πρόδρομος του Ιμπρεσιονισμού, αυτόματα συγκαταλέγεται στους πατέρες της μοντέρνας τέχνης κι ένας δημιουργός που ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του. Τα θεωρητικά όμως έχουν λίγη σημασία μπροστά στην αγωνία, την ομορφιά και το δέος που γεννά η θέαση των έργων του. Προσωπικά είχα την τύχη να δω από κάποιους πίνακες στην Tate του Λονδίνου, σε μια εμπειρία που ήταν αρκετή για να τον προσμετρώ στους 4-5 αγαπημένους μου ζωγράφους. Δεν είμαι όμως ο μόνος: το 2005 οι Βρετανοί ανακήρυξαν το "Fighting Temeraire" (βλ. φώτο) ως τον «καλύτερο πίνακα του βρετανικού έθνους». Ζήστε μαζί του τη θύελλα, αναζητήστε μαζί του τον ήλιο.

"Who will kill the sun, for a lustful night’s embrace?
Who will tear away his mask, for a secret, silver tear?
And when dreams are ripped undone, leaving marks upon your face
Will you come and shut the door, and forever kill the fear?

Who would stain a God, with a dirty wish at hand?
Who will the dragon slay, when now silent is his lair?
And when words are ripped undone, dare I speak them and still stand?
Or will I in silence walk, still alone, forlorn but fair?"

(Unknown)