Swordwielder

Το νέο mini-LP των Σουηδών Swordwielder ήρθε και σήκωσε σκόνη στο διάβα του. Το 2019, το ντουέτο είχε κυκλοφορήσει το ισοπεδωτικό "System Overlord", ένα άλμπουμ φτιαγμένο από την αστερόσκονη του θρυλικού ‘80s stenchcore/crust punk. Από τους Amebix μέχρι τους Bolt Thrower αυστηρά του πρώτου δίσκου, οι Swordwielder σμίλεψαν ένα ηχητικό κατασκεύασμα ικανό να γοητεύσει τους λάτρεις του ιδιώματος. Τέσσερα χρόνια μετά, επιστρέφουν με μισή ώρα νέας μουσικής, στην ίσως κορυφαία τους στιγμή.

Το "Wielding Metal Massacre", με το εξώφυλλο παραπομπή στο "Arise!" (και όχι μόνο) των Amebix, είναι ένα αποκαλυπτικό άκουσμα. Οι πέντε συνθέσεις του, που μέσω μιας φανταστικής και λεπτεπίπεπτης παραγωγής αναδεικνύονται πέραν του δέοντος, ως καβαλάρηδες της αποκάλυψης που επιδίδονται σε ένα Άγριο Κυνήγι, ενάντια στους λιπόψυχους. Πραγματικά, ο τρόπος που οι Swordwielder από τους Celtic Frost μεταπηδούν στους Axegrinder, και από τους Sacrilege και Deviated Instinct στους εμβληματικούς Hellshock και τους θρυλικούς Filth of Mankind, και τους Instinct Of Survival (ειδικά του "Call of The Blue Distance") ή τους Akrasia, ηχεί συγκλονιστικός. Σε μια έκρηξη οπαδισμού, θα δηλώσω πως οι Darkthrone των ύστερων ‘00s, θα έδιναν μέρος της συλλογής τους για να συνθέσουν αυτά τα mid-tempo μέρη.

Το σκοτάδι των Swordwielder, πραγματεύεται μια κοινή γραμμή σκότους που από τα leads των Deviated Instinct φτάνει στο stench μπαντών όπως οι Χαοτικό Τέλος. Ειδική μνεία εδώ οφείλει να γίνει στο καταληκτικό, οκτάλεπτο μεγαθήριο που ονομάζεται "Envy The Dead". Επικά leads, συγκλονιστική εισαγωγή, ανατριχιαστική κορύφωση με την επανάληψη του "the living shall envy the dead". Ο δίσκος, με ένα ugh! και ένα ανατολίτικο κόψιμο αλά Nightfell, οδηγείται στη σιωπή, σε μια από τις κορυφαίες στιγμές του ιδιώματος τα τελευταία χρόνια. Με τα mid-tempo μέρη να κυριαρχούν, οι Swordwielder φαντάζουν ως φρικαλέες σκιές που καταδεικνύουν την κατάντια της ανθρωπότητας. Με στίχους ενάντια στον πόλεμο, την κυριαρχία, το κράτος, τον καπιταλισμό, δεν μένει τίποτα στο απυρόβλητο.

Αν αυτά τα θεωρείς πλέον ως αναμασήματα, και οριακά μπανάλ, η έναρξη με το πελώριο (αν και τετράλεπτο) "Weapons Of The Dark Ages" θα σβήσει την ειρωνία από τα χείλη. Τα επτάμιση λεπτά του "Devil In Command" θα υπνωτίσουν με την προσέγγισή τους στις συγχορδίες, μέχρι σε πλήρες Fenriz fashion, αναφωνήσουν "crust" και όλα αρχίσουν να σείονται, εν μέσω πνιγηρού κοινωνικού σχολιασμού. Με διάρκειες και προσεγγίσεις να προσδίδουν την απαραίτητη ποικιλομορφία, με το "Beneath A Blood Red Sky" να αναδεικνύει το απαραίτητο μήνυμα αλληλεγγύης και ενότητας μπροστά στο ζοφερό μέλλον, με τα leads και τα solos να συνδυάζονται με anarcho-punk απαγγελίες, όλα φαντάζουν ιδανικά τοποθετημένα.

Ο κυκεώνας βλοσυρού metal/crust punk που ξεπροβάλλει από τις συνθέσεις των Swordwielder, διαθέτει μια μελαγχολική μα και επική γοητεία που απευθύνεται πρώτα στην καρδιά και μετά στα αυτιά. Ακόμη και όταν ανεβάζουν στροφές, συνθλίβοντας επιφάσεις ειρήνης και δικαιοσύνης όπως και μικροαστικές αποστασιοποιήσεις, παραμένουν ελκυστικοί. Το "Wielding Metal Massacre", είναι ένα mini-LP που οφείλεις να μην προσπεράσεις, να μην θεωρήσεις την εκφραστικότητά του τετριμμένη. Υπό ένα διαφοροποιημένο πρίσμα, η μουσική των Swordwielder σε αυτό το άλμπουμ, δίχως να πρωτοτυπήσει στιγμή, μένοντας προσηλωμένη στις ‘80s αρετές της, ηχεί εντυπωσιακά ανανεωτική, ζωτική και απαραίτητη. Το "Wielding Metal Massacre" είναι ένα άλμπουμ που απευθύνεται εκεί όπου έχει ανάγκη να ακουστεί. Στο μυαλό που εκλαμβάνει τον θόρυβο και την ηχητική ακρότητα ως αντικουλτούρα. Τέλη Σεπτέμβρη έρχονται για μίνι περιοδεία σε αυτοοργανωμένους χώρους σε τέσσερις πόλεις. Κατάλαβες.

Bandcamp
Youtube