Ανασκόπηση 2010: Power Metal

Το power metal είναι ένα από τα παραδοσιακά αγαπημένα ιδιώματα του ελληνικού κοινού και ως εκ τούτου δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, αν και μεγάλη μερίδα των παλαιότερων οπαδών το έχουν αφήσει πίσω τους, ως το πιο «βαλτωμένο» ιδίωμα της μουσικής. Εκ του αποτελέσματος, δεν είναι λίγοι αυτοί που θα ισχυριστούν πως το 2010 ήταν η χρονιά του, αφού σχεδόν όλα τα μεγάλα ονόματα του χώρου κυκλοφόρησαν νέους δίσκους, ενώ οι λίγοι που δεν το έκαναν βρίσκονται εν μέσω διαδικασιών της δημιουργία τους. Συμβαδίζει όμως η ποσότητα με την ποιότητα;

Burning Times
Σε μία τόσο πλούσια χρονιά, λοιπόν, ως σημαντικότερο γεγονός διακρίνεται το προφανές˙ η δισκογραφική ευφορία, δηλαδή, των ηγετικών δυνάμεων. Και αυτό αποκτά μεγαλύτερη σπουδαιότητα, αφού το power metal ως είδος στηρίζεται κατά κύριο λόγο στους πάλαι ποτέ πρωτοπόρους του. Από εκεί και πέρα, βαρύνουσας σημασίας ήταν η ανακοίνωση της επανένωσης των θρυλικών Sanctuary, των οποίων ο δίσκος αναμένεται εντός της επόμενης χρονιάς. Ως γεγονός θεωρείται και η δημιουργία των Symfonia, ενός νέου supergroup με πρώην και νυν μέλη από τους Stratovarius, Angra, Helloween και Sonata Arctica, αν και το άμεσο μέλλον θα δείξει κατά πόσο η παροιμία με τα κεράσια κα το καλάθι θα ισχύσει ή όχι. Επιπρόσθετα, θα μπορούσε να επισημανθεί και η συμμετοχή των Michael Kiske και Kai Hansen στην παγκόσμια περιοδεία των Avantasia. Ακόμα, ελπίζουμε να μην έχουν βάση οι φήμες για τη σημαντικότητα του προβλήματος υγείας που παρουσίασε ο Roy Khan των Kamelot, ίσως της πιο σπουδαίας φωνής την τελευταία δεκαετία στο power metal. Τέλος, μια από τις πιο επιτυχημένες μπάντες στο power metal τα τελευταία χρόνια (και ειδικά στο Ηνωμένο Βασίλειο), που άνοιξε το δρόμο για πολλές παλιότερες και σημαντικότερες μπάντες του είδους, οι Dragonforce, ξέμειναν από τραγουδιστή μετά από την αποχώρηση του τελευταίου.

All Of The Damned
Όπως προαναφέραμε, η χρονιά ανήκε στους «μεγάλους», μία απλή αναφορά των οποίων θα ήταν αρκετή για να καλύψει το χαρτί. Οι Helloween μπερδεύουν ακόμη περισσότερο τους οπαδούς τους με το άνισο "7 Sinners", αποδεικνύοντας για ακόμη μία φορά πως είναι ικανοί για το καλύτερο και το χειρότερο. Τα "To The Metal!" και "Poetry For The Poisoned" των Gamma Ray και Kamelot, αντίστοιχα, αποτελούν αξιοπρεπείς κυκλοφορίες, χωρίς να καταφέρνουν το κάτι παραπάνω, ενώ και οι Blind Guardian κινούνται στα ίδια επίπεδα, με τους οπαδούς του ήχου να υποδέχονται το "At The Edge Of Time" ως μερική επιστροφή στο ένδοξο παρελθόν της μπάντας. Αξίζει να σημειωθούν οι κυκλοφορίες των δικών μας Firewind ("Days Of Defiance"), των Revolution Renaissance ("Trinity" - που ήταν και η τελευταία τους), των Dream Evil ("In The Night"), των Circle II Circle ("Consequence Of Power"), των Manticora ("Safe"), των Rhapsody Of Fire ("The Frozen Tears Of Angels"), καθώς και το box set των Iced Earth ("Box Of The Wicked"), ωστόσο η τυπικότητα των περισσοτέρων δεν τους επέτρεψε να ξεχωρίσουν, μέσα σε ένα ούτως ή άλλως εξασθενημένο είδος.

Higher Than The Sky
Αρκετά καλύτερες εντυπώσεις μας άφησαν οι Angra, με το "Aqua" να τιμάει την ιστορία τους και να επαναφέρει πιο έντονο το latin στοιχείο, πιθανότατα λόγω της επιστροφής του Ricardo Confessori πίσω από τα τύμπανα, αλλά και οι αιώνια ακμαίοι Rage, που με το "Strings To A Web" ακούγονται πιο φρέσκοι, προοδευτικοί και εμπνευσμένοι από πολλούς μεταγενέστερούς τους. Ο Tobias Sammet με τους Avantasia μαζεύει και πάλι την αφρόκρεμα της παγκόσμιας power (και όχι μόνο) σκηνής και καταφέρνει να αντιπροσωπεύσει επάξια ολόκληρο το ιδίωμα, κυκλοφορώντας τα υποδειγματικά "The Wicked Symphony" και "Angel Of Babylon", αποδεικνύοντας πως είναι σήμερα η πιο σημαντική περσόνα στο χώρο. Στο μεταίχμιο κινούνται και οι Masterplan, που με το "Time To Be King" και την επιστροφή του Jorn Lande πίσω από το μικρόφωνο δηλώνουν ευθαρσώς έτοιμοι να διεκδικήσουν τα πρωτεία, αν και οι απόψεις για το αν τελικά τα καταφέρνουν διίστανται.

Falling To Pieces
Στις απογοητεύσεις της χρονιάς θα μπορούσαμε να εντάξουμε πολλές μπάντες της Α' κατηγορίας (των σημαντικών ονομάτων), όχι τόσο για τη χαμηλή τους ποιότητα, όσο για τη μη εκπλήρωση των υψηλών προσδοκιών που πάντα υπάρχουν σε τέτοια μεγέθη ονομάτων. Επίσης, εδώ τοποθετείται δικαιωματικά το επιεικώς απαράδεκτο "The Black Light Bacchanalia" των Virgin Steele, το άνοστο ομώνυμο ντεμπούτο των Sons Of Liberty του Jon Schaffer, το διεκπεραιωτικό "Festival" των Jon Oliva's Pain αλλά και η -μάλλον αδιάφορη- συνεργασία του Michael Kiske και της Amanda Somerville στο "Kiske - Somerville". Τέλος, το τρίτο άλμπουμ της συνεργασίας Russell Allen και Jorn Lande, υπό τον τίτλο "The Showdown", δεν κατάφερε να προσφέρει τίποτα περισσότερο από ένα-δύο συμπαθητικά κομμάτια και διάσπαρτες μεμονωμένες ερμηνείες και ξεχάστηκε μάλλον σύντομα. Επίσης, ο Jorn Lande αποφάσισε να βγάλει και ένα δίσκο - φόρο τιμής στον Ronnie James Dio, κάτι που καλύτερα να είχε αποφύγει.

Future World
Από τους λίγους νεοσύλλεκτους του χώρου ξεχώρισαν οι Πολωνοί Pathfinder με το εξαιρετικό "Beyond The Space Beyond The Time" και οι Ιταλοί Ancient Bards με το "The Alliance Of The Kings". Σε μικρή απόσταση ακολούθησαν τα πολύ καλά πρώτα άλμπουμ των Αυστριακών Juvaliant ("Inhuman Nature"), των Καναδών Viathyn ("The Peregrine Way"), των Γάλλων Silent Fall ("Otherwise") και των Ολλανδών Lord Volture ("Beast Of Thunder").

Into The Arena
Μπορεί να είχαμε μία φτωχή συναυλιακή χρονιά για το είδος, με εξαίρεση την κοινή εμφάνιση των Gamma Ray και Freedom Call στις αρχές της χρονιάς, όμως οι περισσότερες μπάντες ήδη περιοδεύουν για τα άλμπουμ τους και πολλές από αυτές αναμένεται να κάνουν στάσεις και στη χώρα μας μέσα στο 2011, με πρώτο και καλύτερο το πακέτο των Helloween μαζί με τους Stratovarius. Στο διεθνή χώρο, η περιοδεία των Avantasia ξεχωρίζει, αλλά μάλλον παραείναι καλό για να τους δούμε και προς τα μέρη μας.

And The Story Ends
Σταθερή αξία για τους θιασώτες του, παρωχημένο για τους πολέμιούς του, το σίγουρο είναι ότι το power metal διένυσε μία άκρως προσοδοφόρα χρονιά. Αναπόφευκτα, σε τόσο μεγάλο όγκο κυκλοφοριών υπήρξαν πολλές που πέρασαν απαρατήρητες λόγω των αδυναμιών τους, όπως και άλλες τόσες που ξεχώρισαν για την ποιότητά τους. Εν τέλει, οι υπέρμαχοι του είδους σίγουρα μπορούν να δηλώνουν ικανοποιημένοι από την πληρότητα του 2010, ενώ, στον αντίποδα, όσοι δεν έχουν την ίδια στενή σχέση με τον ήχο έχουν κάθε δικαίωμα να εμφανίζονται απογοητευμένοι από το χαμηλό -ποιοτικά- μέσο όρο των κυκλοφοριών. Το μεγάλο πρόβλημα του power metal είναι ότι εδώ κα πολλά χρόνια στηρίζεται στους ίδιους και τους ίδιους μουσικούς, που μέσα από τα βασικά συγκροτήματά τους ή από συνεργασίες κυκλοφορούν συνεχώς δίσκους, με αναπόφευκτο αποτέλεσμα να αντιγράφουν τους εαυτούς τους. Ακόμα και ο Tobbias Sammet, που αποτελεί τον πιο αξιόπιστο μουσικό τα τελευταία χρόνια στο είδος, δε μπορεί να θεωρείται νέος, ο Jorn Lande τραγουδάει σε τόσους πολλούς δίσκους που χάνεται το νόημα, ενώ η συνταγή της Frontiers που χρησιμοποιεί μουσικούς να γράφουν δίσκους για τραγουδιστές βγάζει τυποποιημένο αποτέλεσμα που περισσότερο θυμίζει ελληνική δισκογραφική κονσέρβα, παρά heavy metal λογική. Πόσες φορές πάλι θα περιμένουμε ο Peavy να επαναπροσδιορίσει το μουσικό του ύφος; Συμπληρωματικά, μπορούμε να αναφέρουμε τις φετινές κυκλοφορίες των Labyrinth, Freedom Call, Shaman, Secret Sphere, Six Magics, Harmony, Galneryus, Delirion, Derdian, Edenbridge, Sabaton, Wuthering Heights, Icewind, Dark Moor, Bejelit, Magica, Teräsbetoni, Magic Kingdom, Black Majesty και Mindwarp Chamber, καθώς και τα DVD των Primal Fear, με τον κατάλογο κυριολεκτικά να μην έχει τέλος.

Βαγγέλης Ευαγγελάτος