Rocking Raccoon - Πάτερ PSΥίσιος
Από τον Ιάσονα Τσιμπλάκο, 01/10/2012 @ 12:40
Αποψάρα 59
Σαήσιος διαβάζεται βλάκα.
Xαίρεται. Ήταν μία δύσκολη εβδομάδα για τον ελληνικό ιντερνετικό κόσμο με την Αποκάλυψη του Παστίτσιου και όλα, και η αλήθεια είναι πως κάπως συγχύστηκα. Όχι επειδή τα γραφόμενα μου έχουν τη δύναμη να εκνευρίσουν στρατό από νυχτωμένους πατριώτες και θεματοφύλακες της πίστης, αλλά επειδή θα ήθελα τα γραφόμενα μου να μπορούσαν να εκνευρίσουν στρατό από νυχτωμένους πατριώτες και θεματοφύλακες της πιστής. Αντ' αυτού, μιλάω για το ΜΑΙΤΑΛ, την Αβρίλο και τον εκάστοτε μαν. Στην υγειά μου.
Συνεχίζοντας λοιπόν το δρόμο που χάραξα και καθώς δεν βρήκα κάτι ιδιαιτέρως ενδιαφέρον να ασχοληθώ αυτή την εβδομάδα, κοιτάω μέσα στο βωλτ μου. Εκεί βρίσκουμε τον φάκελο Μάνσον τον οποίο θα ανοίξω. Η σχέση μου με δαύτονε είναι όσο πιο επιδερμική γίνεται. Χιτάκια και αν. Περισσότερα ξέρω και με νοιάζουν για την Βον Της την πρώην του παρά για τον ίδιο. Αυτό κυρίως γιατί αυτό το σοκοπροβοκατίβ ποτέ δε μου έκανε εντύπωση, γιατί μου θύμιζε κλοουνερί, και είναι ας πούμε και ο κύριως λόγος που δεν συμπάθησα ιδιαιτέρως τους Σλιπνοτ ποτέ. Τελοσπάντων, αυτός αφού τσακώθηκε με τους πάντες στην εταιρεία τους, έβγαλε πριν κάτι μήνες νέο δίσκο, για τον οποίο δε φάνηκε να συγκινείται κανείς, ούτε καν ο ίδιος, οπότε συνεχίζει σταθερά την πορεία του στο μουσικόκοσμο. Το περισσότερο που ασχολήθηκα μαζί του θυμάμαι ήταν όταν κατά την προσπάθεια του να αποφύγει τους παπαράτσι, που για κάποιο λόγο το θεωρούν σημαντικό να τνο ακολουθούνε και να τον τραβάνε φωτογραφία, είχε γράψει πάνω στη μάπα του «Fuck You» επειδή έτσι δεν μπορούν να τις δημοσιεύσουν. Καθόλου δεν θα παραξενευόμουν άμα κάποτε γίνει μόνιμη προσθήκη στη φάτσα του.
Τελοσπάντων, ο λόγος για τον οποίο το θυμήθηκα τώρα έχει να κάνει με άλλον ένα διάσημο Manson, εξίσου πειραγμένο. Εντάξει, περισσότερο πειραγμένο. Για όποιον δεν είναι γνώριμος με τη ζωή και το έργο του Charlie Manson, ορίστε ένα μικρό ρεζουμέ δικό μου, και ένα με λινκ. Aυτός λοιπόν ο Μανσον, πέρα από περιστασιακός τραγουδοποιός ήταν και ψυχασθενής, σοσιοπαθής όπως θες πες το, τρελός ρε παιδί μου. Είχε κάποιες ιδέες μυστήριες σχετικά με φάρες, ράτσες, χρώματα δέρματος και τα ρέστα, τις οποίες βάσισε πάνω σε κομμάτι των Beatles, και μ' αυτές όχι μόνο κατάφερε και μάζεψε οπαδούς -τους οποίους ονόμασε οικογένεια- αλλά και τους διέταξε να σκοτώσουν κάτι τύπους στο όνομα αυτής του της ιδεολογίας. Το θέμα είναι πως ενώ έπρεπε να αφήσουμε τον τρελό στην τρέλα του και να σαπίσει εκεί στο κελί 33 κάπως κατάφερε και έγινε αρκετά μεγάλο ποπκάλτσουρ σύμβολο της εποχής και γενικά τον ακολούθησε μία παρανοϊκή φήμη. Τελοσπάντων, είναι γνωστό -από τη γουικιπήντια- ότι από αυτόνανε και την Μέριλυν τη Μονρό εμπνεύστηκε το όνομα του ο Μάνσον και να σου που δεν του καλάρεσε του Κάρολου και του 'γραψε μία καρτ ποστάλ.
Για αυτούς που δεν έχουν μάτια γερακίσια, το ραβασάκι γράφει:
"Τo Marilyn Manson, It’s taken me a long time to get there from where I could touch M. Manson. Now I got a card to play – you may look into my non-profit, ATWA, and give Manson what you think he’s got coming for Air, Trees, Water, and you. Or I will pay Manson what you think Manson got coming – the music has make Manson into Abraxas Devil, and I’m SURE you would want some of what I got from what I got. It’s a far out balance. Beyond good and bad, right, wrong. What you don’t do is what I will do – what you did a sing-along, and let it roll and said how you saved me a lot of steps – I don’t need, it’s not a need or a want. Couped – coup. Ghost dancers slay together and you’re just in my grave Sunstroker Corona-coronas-coronae – you seen me from under with it all standing on me. That’s 2 dump trucks – doing the same as CMF 000007. Charles Manson."
Όσα κατάλαβες, κατάλαβα. O εβδομηνταεφτάχρονος πλέον Μάνσον βρήκε το χρόνο και την όρεξη να καταγράψει τις πιο σύνθετες, προσωπικές και από καρδιάς λέξεις και τις έστειλε στον άλλο παλαβό. Ελπίζω ειλικρινά να μην επικοινωνούν μεταξύ τους με κάποιο μυστήριο κώδικα που μόνο κάτι τέτοια μυαλά καταλαβαίνουν, γιατί την έχουμε άσχημα. Αν και, από τον γενικότερο τόνο καταλαβαίνεις ότι ο Μάνσον ο πρεσβύτερος είναι λιγάκι θυμωμένος με τον άλλονε, και τον απειλεί. Με τι ακριβώς δεν ξέρει κανείς, αλλά είναι ξεκάθαρα απειλή. Αυτά.
Σε άλλα νέα, συνεχίζοντας το χρέος μου σαν μέσο ενημέρωσης, έχω τη χαρά να μιλήσω για τον Justin Bieber, ο οποίος ξέρασε πάνω στη σκηνή τις προάλλες. Δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω, να σου πω την αλήθεια, απλά ανέβηκε στη σκηνή, πήγε λέει να τραγουδήσει το "Out Of Town Girl", τραγούδι που γράφτηκε για τις επαρχιώτισσες που γουστάρουν τους πρωτευουσιάνους -υποθέτω- και γυρνάει πλάτη, σκύβει και αμολάει την τορπίλη. Ορίστε, δείτε και τα ντοκουμέντα.
Μετράω 18.140 views την ώρα που το γράφω αυτό, για να δούμε πού θα πάει. Τα σχόλια από κάτω είναι παραπάνω από ψυχαγωγικά και κρατιέμαι να μην κάνω πως είναι δικά μου, αλλά είστε μάγκες και θα με πάρετε χαμπάρι. Εγώ για άλλη μια φορά με έβγαλα ασπροπρόσωπο και σας πάσαρα την επικαιρότητα με τιμή. Είναι κάτι τέτοιες στιγμές που νιώθω πολύ περήφανος και χαίρομαι που προσφέρω μία υπηρεσία.
Aπό την άλλη, ίδια μέρα με τον Μπίμπερ αν δεν απατώμαι έγιναν και άλλα δύο εξαιρετικά live μουσικά γεγονότα. Πρώτον, είχαμε το Global Citizen Festival που είχε Black Keys, Foo Fighters, Nei Young και λοιπά, οι οποίοι βρέθηκαν όλοι πάνω στη σκηνή να παίξουν το "Keep On Rockin' In The Free World" και ανατρίχιασε ο κόσμος ολάκερος και περισσότερα θα διαβάσετε στην κεντρική μας γι' αυτό (νομίζω). Στην άλλη άκρη των ΗΠΑ, όμως, στην Καλιφόρνια, στη σκηνή μαζί με τους Rise Against ανέβηκαν δύο από τις μεγαλύτερες μουσικές μου αδυναμίες -Τom Morello (αν δεν ξέρεις, καλύτερα να μη με διαβάζεις) και Brian Fallon (Gaslight Anthem)- οι οποίοι μαζί με τον Wayne Kramer των MC5 διασκεύασαν Springsteen και το "Ghost Of Tom Joad" και αναθεμάτισα την ώρα και τη στιγμή που κάποιοι βλέπουν τέτοια πράματα και μπορούν να τα διηγούνται στα παιδιά τους μια μέρα.
Από την άλλη χαίρομαι που, έστω και σπάνια, υπάρχουν ακόμα τέτοιες στιγμές που φανέρωνεται αυτή η συντροφικότητα - for lack of a better word - μεταξύ συνειδητοποιημένων και αληθινών μουσικών, και αυτό με κάνει και χαμογελώ γαμώτο.
Και τέλος, στο σημερινό ινστώλμεντ του ΜΑΝ της εβδομάδας έχουμε έναν κύριο Κορεάτη. Όχι, δεν ειναι PSY, παρόλο που θα άξιζε να είναι ο ΜΑΝ κάθε εβδομάδα, για πάντα. Όχι. Όλοι θυμόμαστε εκείνο το βιντεάκι με εκείνον τον ντράμμερ που έπαιζε σε μπάντα για δεξιώσεις γάμου. Όχι; Να'τος. Τέλοσπαντων, έχει συνάδελφο Κορεάτη, και είναι ασπρομάλλης και είναι τέλειος και είναι ο ΜΑΝ της εβδομάδας. Αποθεώστε τον.
Αυτά.
Until next week,
-godspeed
I.T. The Rocking Raccoon
ps,
δεν κρατήθηκα, έπρεπε να χώσω λίγο PSY στην πιο άκυρη (και τρομαχτική) βερσιόν που βρήκα στο ίντερνετ.
Σαήσιος διαβάζεται βλάκα.
Xαίρεται. Ήταν μία δύσκολη εβδομάδα για τον ελληνικό ιντερνετικό κόσμο με την Αποκάλυψη του Παστίτσιου και όλα, και η αλήθεια είναι πως κάπως συγχύστηκα. Όχι επειδή τα γραφόμενα μου έχουν τη δύναμη να εκνευρίσουν στρατό από νυχτωμένους πατριώτες και θεματοφύλακες της πίστης, αλλά επειδή θα ήθελα τα γραφόμενα μου να μπορούσαν να εκνευρίσουν στρατό από νυχτωμένους πατριώτες και θεματοφύλακες της πιστής. Αντ' αυτού, μιλάω για το ΜΑΙΤΑΛ, την Αβρίλο και τον εκάστοτε μαν. Στην υγειά μου.
Συνεχίζοντας λοιπόν το δρόμο που χάραξα και καθώς δεν βρήκα κάτι ιδιαιτέρως ενδιαφέρον να ασχοληθώ αυτή την εβδομάδα, κοιτάω μέσα στο βωλτ μου. Εκεί βρίσκουμε τον φάκελο Μάνσον τον οποίο θα ανοίξω. Η σχέση μου με δαύτονε είναι όσο πιο επιδερμική γίνεται. Χιτάκια και αν. Περισσότερα ξέρω και με νοιάζουν για την Βον Της την πρώην του παρά για τον ίδιο. Αυτό κυρίως γιατί αυτό το σοκοπροβοκατίβ ποτέ δε μου έκανε εντύπωση, γιατί μου θύμιζε κλοουνερί, και είναι ας πούμε και ο κύριως λόγος που δεν συμπάθησα ιδιαιτέρως τους Σλιπνοτ ποτέ. Τελοσπάντων, αυτός αφού τσακώθηκε με τους πάντες στην εταιρεία τους, έβγαλε πριν κάτι μήνες νέο δίσκο, για τον οποίο δε φάνηκε να συγκινείται κανείς, ούτε καν ο ίδιος, οπότε συνεχίζει σταθερά την πορεία του στο μουσικόκοσμο. Το περισσότερο που ασχολήθηκα μαζί του θυμάμαι ήταν όταν κατά την προσπάθεια του να αποφύγει τους παπαράτσι, που για κάποιο λόγο το θεωρούν σημαντικό να τνο ακολουθούνε και να τον τραβάνε φωτογραφία, είχε γράψει πάνω στη μάπα του «Fuck You» επειδή έτσι δεν μπορούν να τις δημοσιεύσουν. Καθόλου δεν θα παραξενευόμουν άμα κάποτε γίνει μόνιμη προσθήκη στη φάτσα του.
Τελοσπάντων, ο λόγος για τον οποίο το θυμήθηκα τώρα έχει να κάνει με άλλον ένα διάσημο Manson, εξίσου πειραγμένο. Εντάξει, περισσότερο πειραγμένο. Για όποιον δεν είναι γνώριμος με τη ζωή και το έργο του Charlie Manson, ορίστε ένα μικρό ρεζουμέ δικό μου, και ένα με λινκ. Aυτός λοιπόν ο Μανσον, πέρα από περιστασιακός τραγουδοποιός ήταν και ψυχασθενής, σοσιοπαθής όπως θες πες το, τρελός ρε παιδί μου. Είχε κάποιες ιδέες μυστήριες σχετικά με φάρες, ράτσες, χρώματα δέρματος και τα ρέστα, τις οποίες βάσισε πάνω σε κομμάτι των Beatles, και μ' αυτές όχι μόνο κατάφερε και μάζεψε οπαδούς -τους οποίους ονόμασε οικογένεια- αλλά και τους διέταξε να σκοτώσουν κάτι τύπους στο όνομα αυτής του της ιδεολογίας. Το θέμα είναι πως ενώ έπρεπε να αφήσουμε τον τρελό στην τρέλα του και να σαπίσει εκεί στο κελί 33 κάπως κατάφερε και έγινε αρκετά μεγάλο ποπκάλτσουρ σύμβολο της εποχής και γενικά τον ακολούθησε μία παρανοϊκή φήμη. Τελοσπάντων, είναι γνωστό -από τη γουικιπήντια- ότι από αυτόνανε και την Μέριλυν τη Μονρό εμπνεύστηκε το όνομα του ο Μάνσον και να σου που δεν του καλάρεσε του Κάρολου και του 'γραψε μία καρτ ποστάλ.
Για αυτούς που δεν έχουν μάτια γερακίσια, το ραβασάκι γράφει:
"Τo Marilyn Manson, It’s taken me a long time to get there from where I could touch M. Manson. Now I got a card to play – you may look into my non-profit, ATWA, and give Manson what you think he’s got coming for Air, Trees, Water, and you. Or I will pay Manson what you think Manson got coming – the music has make Manson into Abraxas Devil, and I’m SURE you would want some of what I got from what I got. It’s a far out balance. Beyond good and bad, right, wrong. What you don’t do is what I will do – what you did a sing-along, and let it roll and said how you saved me a lot of steps – I don’t need, it’s not a need or a want. Couped – coup. Ghost dancers slay together and you’re just in my grave Sunstroker Corona-coronas-coronae – you seen me from under with it all standing on me. That’s 2 dump trucks – doing the same as CMF 000007. Charles Manson."
Όσα κατάλαβες, κατάλαβα. O εβδομηνταεφτάχρονος πλέον Μάνσον βρήκε το χρόνο και την όρεξη να καταγράψει τις πιο σύνθετες, προσωπικές και από καρδιάς λέξεις και τις έστειλε στον άλλο παλαβό. Ελπίζω ειλικρινά να μην επικοινωνούν μεταξύ τους με κάποιο μυστήριο κώδικα που μόνο κάτι τέτοια μυαλά καταλαβαίνουν, γιατί την έχουμε άσχημα. Αν και, από τον γενικότερο τόνο καταλαβαίνεις ότι ο Μάνσον ο πρεσβύτερος είναι λιγάκι θυμωμένος με τον άλλονε, και τον απειλεί. Με τι ακριβώς δεν ξέρει κανείς, αλλά είναι ξεκάθαρα απειλή. Αυτά.
Σε άλλα νέα, συνεχίζοντας το χρέος μου σαν μέσο ενημέρωσης, έχω τη χαρά να μιλήσω για τον Justin Bieber, ο οποίος ξέρασε πάνω στη σκηνή τις προάλλες. Δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω, να σου πω την αλήθεια, απλά ανέβηκε στη σκηνή, πήγε λέει να τραγουδήσει το "Out Of Town Girl", τραγούδι που γράφτηκε για τις επαρχιώτισσες που γουστάρουν τους πρωτευουσιάνους -υποθέτω- και γυρνάει πλάτη, σκύβει και αμολάει την τορπίλη. Ορίστε, δείτε και τα ντοκουμέντα.
Μετράω 18.140 views την ώρα που το γράφω αυτό, για να δούμε πού θα πάει. Τα σχόλια από κάτω είναι παραπάνω από ψυχαγωγικά και κρατιέμαι να μην κάνω πως είναι δικά μου, αλλά είστε μάγκες και θα με πάρετε χαμπάρι. Εγώ για άλλη μια φορά με έβγαλα ασπροπρόσωπο και σας πάσαρα την επικαιρότητα με τιμή. Είναι κάτι τέτοιες στιγμές που νιώθω πολύ περήφανος και χαίρομαι που προσφέρω μία υπηρεσία.
Aπό την άλλη, ίδια μέρα με τον Μπίμπερ αν δεν απατώμαι έγιναν και άλλα δύο εξαιρετικά live μουσικά γεγονότα. Πρώτον, είχαμε το Global Citizen Festival που είχε Black Keys, Foo Fighters, Nei Young και λοιπά, οι οποίοι βρέθηκαν όλοι πάνω στη σκηνή να παίξουν το "Keep On Rockin' In The Free World" και ανατρίχιασε ο κόσμος ολάκερος και περισσότερα θα διαβάσετε στην κεντρική μας γι' αυτό (νομίζω). Στην άλλη άκρη των ΗΠΑ, όμως, στην Καλιφόρνια, στη σκηνή μαζί με τους Rise Against ανέβηκαν δύο από τις μεγαλύτερες μουσικές μου αδυναμίες -Τom Morello (αν δεν ξέρεις, καλύτερα να μη με διαβάζεις) και Brian Fallon (Gaslight Anthem)- οι οποίοι μαζί με τον Wayne Kramer των MC5 διασκεύασαν Springsteen και το "Ghost Of Tom Joad" και αναθεμάτισα την ώρα και τη στιγμή που κάποιοι βλέπουν τέτοια πράματα και μπορούν να τα διηγούνται στα παιδιά τους μια μέρα.
Από την άλλη χαίρομαι που, έστω και σπάνια, υπάρχουν ακόμα τέτοιες στιγμές που φανέρωνεται αυτή η συντροφικότητα - for lack of a better word - μεταξύ συνειδητοποιημένων και αληθινών μουσικών, και αυτό με κάνει και χαμογελώ γαμώτο.
Και τέλος, στο σημερινό ινστώλμεντ του ΜΑΝ της εβδομάδας έχουμε έναν κύριο Κορεάτη. Όχι, δεν ειναι PSY, παρόλο που θα άξιζε να είναι ο ΜΑΝ κάθε εβδομάδα, για πάντα. Όχι. Όλοι θυμόμαστε εκείνο το βιντεάκι με εκείνον τον ντράμμερ που έπαιζε σε μπάντα για δεξιώσεις γάμου. Όχι; Να'τος. Τέλοσπαντων, έχει συνάδελφο Κορεάτη, και είναι ασπρομάλλης και είναι τέλειος και είναι ο ΜΑΝ της εβδομάδας. Αποθεώστε τον.
Αυτά.
Until next week,
-godspeed
I.T. The Rocking Raccoon
ps,
δεν κρατήθηκα, έπρεπε να χώσω λίγο PSY στην πιο άκυρη (και τρομαχτική) βερσιόν που βρήκα στο ίντερνετ.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
