The Pretty Reckless

Είναι κρίμα. Είναι κρίμα να κυκλοφορούν εκεί έξω τόσες μουσικές κάτω από την τεράστια ομπρέλα του ροκ, και όταν ανοίγεις έναν ροκ σταθμό να ακούς την ίδια λίστα Χ τραγουδιών παιγμένα με διαφορετική σειρά. Είναι κρίμα κάθε χρόνο να προστίθενται σε αυτή τη λίστα πέντε νέα κομμάτια, από τα οποία ένα θα είναι διασκευή, τρία θα είναι από γνωστά, τεράστια ονόματα και ό,τι μένει θα είναι το σουξέ της χρονιάς.

Δε λέω ότι θα έπρεπε ντε και καλά να κάτσουν στην κορυφή της λίστας με αυτούς που αξίζουν να στριμωχτούν στο airplay οι Pretty Reckless. Θα είχαν όμως κάθε λόγο να βρίσκονται κάπου εκεί μέσα. Στο mainstream και στο αμέρικα έχουν δικό τους θεό, αλλά ακόμα κι έτσι πίσω από τόσα hit singles κάτι θα υπάρχει. Κι αν αυτό το κάτι είναι η Taylor Momsen που παράτησε την ηθοποιία πριν κλείσει τα 20 για να κάνει το γούστο της, έχουμε δει και χειρότερα.

Γιατί πέρα από τα βίντεο-υπερπαραγωγές, τα εξώφυλλα σε περιοδικά ποικίλης ύλης και τα παιχνίδια της βιομηχανίας, κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί αυτό. Το στάτους της σίγουρα έπαιξε και παίζει τον ρόλο του. Από την άλλη καλλιτέχνες όπως οι Kim Thayil και Matt Cameron δεν θα συμμετείχαν σε κάτι που δεν έβρισκαν πραγματικά ενδιαφέρον. Ή ο Tom Morello εδώ. Ο οποίος αν έβγαινε κι έλεγε ότι εκτός από το σόλο γρατζούνησε και το riff, δεν θα μου φαινόταν απίθανο.

Υγ: καλοκαιρινή οδήγηση σε ανοιχτό δρόμο, με κάτω τα παράθυρα και να σκάει αυτή η γέφυρα και αυτά τα πετάλια στο καπάκι. Radio rock όνειρο.