Κομπιούτερς, αριθμοί και μουσικές. Προτιμά το ροκ του σκοτεινό και έξυπνο. (Συνήθως.) Εκτιμά εξίσου ιδιότροπες και πιασάρικες μελωδίες. Πιστεύει ότι η ιδανική ακρόαση δίσκου γίνεται συνοδεία booklet....

Svalbard
Eternal Spirits
Το μεταλλικό όνειρο του post-hardcore
Αφήνοντας για λίγο στην άκρη τις βαθιές αναλύσεις, αν δεν έχεις επαφή με τους Svalbard αλλά σου αρέσει η σύγχρονη εκδοχή του core ήχου γενικά κι αόριστα, εδώ θα βρεις μια ωραιότατη ευκαιρία γνωριμίας. Αν οι συστάσεις έχουν γίνει ήδη, θα συναντήσεις περίπου όλα όσα περιμένεις σε πακετάκι τριών λεπτών και σαράντα δευτερολέπτων, με κατάμαυρο φιόγκο απoπάνω.
Η καλησπέρα που σε πιάνει από το λαιμό. Τα σκισμένα φωνητικά που ξεχειλίζουν νεύρο. Τα τρελαμένα γεμίσματα στα ντραμς. Το μπάσο που οριακά παίζει σα ρυθμική κιθάρα. Το ημί-ήπιο, καθαρό πέρασμα. Οι διακριτικές post γρατζουνιές. Η απαραίτητη στροφή με d-beat. Η μοντέρνα παραγωγή. Είναι ακόμα η μπάντα του "It's Hard To Have Hope", απλά με περισσότερα χιλιόμετρα στο κοντέρ.
Τι κι αν τα δομικά στοιχεία ξεχωρίζουν με γυμνό μάτι. Ο συνδυασμός τους γίνεται με τόσο μεράκι, τόση έμπνευση και τόσο συναίσθημα που μπορεί να κάνει ακόμα και τους πιο παράξενους να χαμογελάσουν. Η αφιέρωση στον Joey Jordison και λοιπούς ήρωες της σκηνής δίνει έναν επιπλέον σκούρο τόνο στην ατμόσφαιρα. Με την καλή έννοια, προφανώς· "Eternal Spirits", όνομα και πράγμα.