Μόνο από το όνομα της μπάντας και το εξώφυλλο του δίσκου έχεις ψιλοκαταλάβει για το τι πρόκειται να ακούσεις. Μαστουρωτικό, αλλά συνάμα και σκληρό doom metal το οποίο φυσικά και τιμάει τους Sleep αλλά βρίσκει αποκούμπι και στην ψυχεδέλεια. Τα φωνητικά είναι βαθειά και στοιχειωτικά. Φυσικά και το σύνολο σε κάποια κομμάτια θυμίζει και Electric Wizard. Ναι έχουν κοινά στοιχεία με πολλές μπάντες. Το Ντένβερ από το οποίο έρχονται έχει βγάλει στον ακραίο χώρο αρκετά ονόματα (Primitive Man, Khemmis, Cloud Catcher). Μια διεθνής δισκογραφική αποφάσισε να τους υπογράψει και ουσιαστικά έβαλε κάτω τα δύο EP της μπάντας του 2015 και 2017 και τα κυκλοφόρησε σαν ολοκληρωμένο δίσκο. Τελικά αν είχες ακούσει τα κομμάτια παλιότερα, δεν ακούς τίποτα καινούργιο. Όπως και να έχει, είναι εμπνευσμένο, κρύβει μυστικά και θα σε ανταμείβει κάθε φορά που το ακούς. Έχει σκληράδα, έχει πολύ βάρος και μια ταξιδιάρικη μορφή που σε αρκετές στιγμές γίνεται απολαυστική.

Bandcamp

Ντεμπούτο άλμπουμ για τους Rhodium, μια heavy/power metal μπάντα με έδρα την Αθήνα και επιρροές που εκτείνονται από το παλιό κλασσικό heavy metal, στους Iced Earth και Jag Panzer και φθάνουν ως και τους παλιούς καλούς Stratovarius των '90s. Με τον Billy Vass των Terra Incωgnita να έχει αναλάβει τα φωνητικά στο παλιομοδίτικο υλικό της μπάντας, ερμηνευτικά τα πράγματα στέκονται σε ένα αρκετά ανταγωνιστικό επίπεδο, με δυνατές φωνητικές γραμμές να εμφανίζονται στις περισσότερες συνθέσεις του "Scream Into The Void". Συνθετικά, πάλι, τα όσα παρουσιάζονται βρίσκονται σε ένα επαρκές επίπεδο για το είδος, απευθυνόμενα κυρίως στον βαμμένο οπαδό των προαναφερθέντων ιδιωμάτων, δίχως σαφείς μεταπτώσεις ποιοτικά αλλά και χωρίς να εξάπτουν το ενδιαφέρον ιδιαίτερα. Η έλευση του Μιχάλη Λίβα πίσω από το μικρόφωνο ίσως δώσει μια ώθηση παραπάνω στο σχήμα (με τα πρώτα δείγματα στο video clip του ομότιτλου τραγουδιού να είναι ενθαρρυντικά), αλλά μέχρι το επόμενο τους βήμα, οι Rhodium στην καλύτερη των περιπτώσεων μπορούν να λογίζονται ως μια ελπίδα για το μέλλον του εγχώριου heavy metal ήχου, έχοντας, ωστόσο, πραγματικά πολλά περιθώρια βελτίωσης μπροστά τους.

Bandcamp

Μια μικρή συλλογή, τεσσάρων κομματιών, από τέσσερις φιλικές μπάντες του εγχώριου underground. Ξεκίνημα με τους Last Rizla. Το κομμάτι "Oporto" είναι υπερβολικά βρωμικό και ουσιαστικά σκληρό. Οι κιθάρες χαρακώνουν και τα φωνητικά ξεσκίζουν τις πληγές. Το βάρος στο ρυθμικό κομμάτι αβάσταχτο. Όταν πέφτει ο ρυθμός, η ατμόσφαιρα γίνεται τρομακτική. Sludge metal δίχως όρια. Μπάσο με ασύλληπτο ήχο. Τύμπανα που κοπανάνε. Σε παρόμοιο στιλ οι Friend Of Gods, μετά, ξερνάνε στο μικρόφωνο λέξεις. Ο ήχος τους λίγο περισσότερο hardcore με έντονη αλητεία. Το "Annoyed" είναι ωμό. Έχει μια μαύρη και κατασκότεινη αισθητική και σου δίνει τα μυαλά στο χέρι, να τα φας. Το τρίτο κομμάτι ανήκει στους Rita Mosss. Ιδιαίτερη μπάντα και πολύ ειδικός post-punk ήχος. Αργό κομμάτι που ακούγεται βαρύ και πειραματικό. Βασίζει ένα noise-rock πάνω σε μια φόρμα σάπια. Όπως και να το κάνουμε η αλητεία τους είναι εντελώς προσωπική. Η φασαρία από το μπάσο σήμα κατατεθέν. Το τέλος ανήκει στους Sadhus οι οποίοι με μια riff-άρα τσακίζουν αυτό το δισκάκι. Μπαρουτοκαπνισμένο αργό sludge με τα γνωστά ουρλιαχτά. Το κομμάτι "Inner Struggle" είναι γεμάτο λάσπη, βαριά μπάσα και τύμπανα και σκατένια φωνητικά. Ανακουφιστικό, λυτρωτικό και σπαστικά ήρεμο. Μια κυκλοφορία για κάθε γούστο που βάση έχει τον θόρυβο και ουσία την κάπνα. Σάπιο!

Bandcamp

Αυτό εδώ είναι μια κυκλοφορία του 1995 από τον φημισμένο κιθαρίστα των Sonic Youth, μαζί με τον τζαζ ντράμερ Tom Surgal με ένα έντονο και αυτοσχεδιαστικό αποτέλεσμα θορύβου, το οποίο είχε κυκλοφορήσει (τότε) μόνο από την Corpus Hermeticum της Νέας Ζηλανδίας σε CD. O Moore ουσιαστικά εξερευνά και παρουσιάζει το έντονο ενδιαφέρον του για αυτοσχεδιασμό ελεύθερης μορφής μέσα από ένα ζωντανό σκηνικό που καταγράφηκε το 1994. Η ηχογράφηση είναι lo-fi, αλλά αυτό προσθέτει στην γοητεία του, καθώς ο θόρυβος του στην κιθάρα φτάνει σε απίθανες κορυφές. Η κιθάρα του Moore εδώ είναι τόσο ξεχωριστή και τόσο πρώιμα πειραματική που αξίζει τον κόπο να το ακούσετε. Τα έχουμε ξαναπεί, ο άρχοντας ήταν πάντα τεράστιος. Είχε πάντα ενδιαφέρον, ακόμα και τώρα στα γεράματα. Δείτε τι έκανε τότε για να καταλάβετε γιατί κρατάει ακόμα.

Bandcamp