Ευτύχης

Mε το που πάτησα το play και άρχισε να παίζει το CD οι πρώτες σκέψεις που περάσανε απο το μυαλό μου ήταν οι εξής: «Γιατί Θεέ μου σε μένα;», «Τι αμαρτίες πληρώνω...», «Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι εκεί έξω;».Τι να πω ρε παιδιά, ειλικρινά δεν ξέρω. Η μουσική είναι τρισάθλια, οι στίχοι για κλάματα, μοιάζουν σαν συνταγές για φαγητό (ουσιαστικά αυτό είναι), αλλά ούτε αυτό δεν κάνει σωστά ο Ευτύχης. Η μουσική είναι απλά συνοδευτική στους στίχους και είναι μονότονη, κουραστική και χωρίς καθόλου έμπνευση. Τα περισσότερα όργανα είναι από υπολογιστή με το αποτέλεσμα να είναι θλιβερό. Κάτι μεταξύ pop, μουσική δωματίου και Στρουμφάκια. Δε μπορώ να καταλάβω με ποιό σκεπτικό κυκλοφόρησε demo ο Ευτύχης, αφού όχι μόνο δεν έχει τίποτα να πει, αλλά και αυτά που λέει τα λέει με τρόπο που σε κάνουν να θες να σπάσεις το στερεοφωνικό σε χίλια κομμάτια και μετά να του βάλεις φωτιά.Θες να κάνεις χαβαλέ; Κάν' το σωστά όπως οι τρισμέγιστοι Καφρίλιον. Έχεις απωθημένα και θες να βγάλεις δίσκο; Ε, πήγαινε στο Fame Story. Δε μου φτάνουν τα ζόρια που τραβάω τον τελευταίο καιρό, έχω και τον Ευτύχη ο οποίος απαιτεί στέλνοντας το CD του να αφιερώσω χρόνο για να το ακούσω και να του κάνω κριτική. Γιατί ρε συ Ευτύχη; Σου έχω κάνει κάτι; Αν σε έχω πειράξει σου ζητάω συγγνώμη, ειλικρινά. Τώρα που πλησιάζει το Πάσχα όποιος έχει αμαρτίες και θέλει άφεση αυτών ας ακούσει το "Παστίτσιο Της Μαμάς" και θα με θυμηθεί. Το μόνο καλό που μου έκανε αυτός ο δίσκος είναι ότι μου έδειξε πως οι πράξεις μας έχουν συνέπειες και εγώ έτσι πληρώνω τα λάθη μου...