U.K.

Eddie Jobson, Allan Holdsworth, Bill Brufford, John Wetton. Ονόματα που προκαλούν ανατριχίλες σε όσους αρέσει το prog rock, η fusion και γενικά τα ακούσματα που αναδεικνύουν τον αυτοσχεδιασμό.

Πολλοί από εσάς πιθανώς να μην έχετε ξανασυναντήσει τούτα τα ονόματα, οπότε συνοπτικά αξίζει να δούμε τι πραγματεύονταν οι εν λόγω κύριοι προτού συναντηθούν στο στούντιο για την ηχογράφηση του ομότιτλου ντεμπούτου της μπάντας αυτής.

Με το μπάσο και τα φωνητικά ασχολείται ο John Wetton που μεταξύ άλλων έχει περάσει από τους Asia, Wishbone Ash, Uriah Heep και τους μεγάλους King Crimson. Στο βιολί έχουμε τον sessionά Eddie Jobson, που έχει παίξει παρέα με τους Roxy Music, τον Frank Zappa, τους Jethro Tull και πολλούς άλλους. Τα άλλα δύο μέλη έρχονται από τον χώρο της jazz, πρόκειται για τον τεράστιο drummer Bill Brufford και την αυτού μεγαλειότητα του, και τον κύριο Allan Holdsworth, από τις πιο αφανείς σε σχέση με τα όσα έχει προσφέρει, προσωπικότητες στην κιθάρα.

To ντεμπούτο των U.K. είναι πραγματικά κάτι το εξαιρετικό. Ένας εκπληκτικός συγκερασμός jazz και rock. Σε τούτο τον τόσο ιδιόμορφο τρόπο παιξίματος, πολλοί τείνουν να συνθέτουν δίσκους που δεν απευθύνονται στο ευρύ κοινό μιας και δίνεται έμφαση στη μουσική και τον αυτοσχεδιασμό, υποσκελίζοντας κατ' αυτό τον τρόπο την εμπορική των απήχηση. Το "U.K." δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Πρόκειται για ένα σύνολο εξαιρετικά εμπνευσμένων, ταξιδιάρικων συνθέσεων. Είναι ένας εξαιρετικά πολύπλευρος δίσκος που αναδεικνύει το ταλέντο των συμμετεχόντων και καταφέρνει με τη φαντασία του να ταξιδέψει τον ακροατή στα πολύχρωμα μονοπάτια του progressive rock. Η ατμόσφαιρα του δίσκου είναι εντυπωσιακή. Αλλού σκοτεινή, αλλού χαρούμενη, τα γρήγορα τέμπο δίνουν τη σκυτάλη στα αργά ενώ τα riffs και τα solo σχίζουν τον αέρα.

Το σύνολο του δίσκου τείνει πιο πολύ προς το prog rock παρά στη jazz. Συνθετικά θυμίζει αρκετά Wishbone Ash, ενώ κιθαριστικά το στυλ των προσωπικών δίσκων του Holdsworth. Θεωρώ πως το άλμπουμ αυτό μπορεί να απευθυνθεί τόσο σε μουσικούς και λάτρεις του αυτοσχεδιασμού όσο και σε αυτούς που «δεν τα ακούνε αυτά τα βαρετά» μιας και κάθε άλλο παρά φλύαρο είναι. Δυστυχώς το line-up του group αποδείχθηκε ασταθές με αποτέλεσμα τη διάλυση του μετά από έναν ακόμα δίσκο. Κρίμα μιας και τόσο καλές κυκλοφορίες δε βγαίνουν συχνά!