Gamma Ray

Αρχές δεκαετίας 1990. Το ευρωπαϊκό αλλά και το αμερικάνικο power metal κίνημα έχει βρει ήδη πολλούς άξιους αντιπρόσωπους που χαίρουν κοινής αποδοχής από τον κόσμο. Ο κος Kai Hansen έχοντας κάνει μεγάλη αίσθηση μέσα από τους Helloween (το γιατί φαντάζομαι το ξέρετε) αποφασίζει να κάνει το μεγάλο βήμα, να εγκαταλείψει ένα group (λέμε τώρα) που θα του έδινε ένα λαμπρό μέλλον και να δημιουργήσει δισκογραφικά το 1989 τους Gamma Ray. Παίρνει μαζί του και τον πολλά υποσχόμενο τραγουδιστή Ralf Scheepers και κυκλοφορεί τα "Heading For Tomorrow" το 1990, "Sign No More" το 1991, "Insanity And Genius" το 1993, δείχνοντας από την πρώτη στιγμή ότι μόνο τυχαίες δεν ήταν οι κινήσεις του.

Τα πρώτα δείγματα της δουλειάς του καθιστούσαν σαφές ότι ήθελε να κάνει την διαφορά και να δώσει στον εαυτό του την ευκαιρία να αποδείξει ότι κακώς δεν ήταν πλέον μέλος των Helloween, ενός group που αργότερα θα αποτελούσε τον μουσικό σκελετό για παρά πολλές μπάντες αλλά και για όλο το power ιδίωμα. Στις 29 Μαΐου του 1995 κυκλοφορεί το album που θα έδινε στον κο Hansen αυτό που ζητούσε. Το "Land Of The Free" έσκασε σαν βόμβα σε όλο το metal κοινό. Γιατί; Ακούγοντας τον δίσκο καταλαβαίνεις ότι κάτι νέο και φρέσκο είχε έρθει στην δισκογραφία τότε και ξέφευγε από τα συνηθισμένα. Τα μηνύματα είναι κατανοητά από το πρώτο δευτερόλεπτο. Το "Rebellion In Dreamland" που ανοίγει τον δίσκο όσο προχωράει σε διάρκεια αλλά και το επόμενο "Man On A Mission" ηχούν σαν οδοστρωτήρες που αν δεν τους  αποφύγεις θα σε λιώσουν στο διάβα τους. "All Of The Damned", "Gods Of Deliverance", "Farewell", "Salvation’s Calling", "Land Of The Free", "Abyss Of The Void", "Time To Break Free", "Afterlife" είναι τα υπόλοιπα ολόκληρα τραγούδια που κινούνται στο ίδιο μοτίβο πλην των εισαγωγών που εμπεριέχονται στο υπέροχο αυτό πόνημα του Hansen και της παρέας του.

Ο Kai Hansen μετά και την φυγή του Scheepers αναλαμβάνει το μικρόφωνο θυμίζοντας και αναβιώνοντας πρώιμες εποχές των Helloween. Το τρίπτυχο δύναμη – τσαμπουκάς - μελωδία ήταν πάλι παρόντα και σε αυτή την προσπάθεια στον μέγιστο βαθμό, όπως στο παρελθόν αλλά με μια διαφορά: Στο "Land Of The Free" τα ριφ είναι πανέξυπνα «βαλμένα» έτσι ώστε να εξιτάρουν συνεχώς το αφτί του ακροατή ο οποίος δεν κουράζεται αφού δεν ακούει διαρκώς τo ίδιο tempo. Όλα τα τραγούδια είναι βασισμένα σε βασανιστικά, κοφτά και επιθετικά κιθαριστικά ρίφ τα οποία εναλλάσσονται ανά στιγμές από αργά σε πιο γρήγορα αλλά πάντα με βασικό συστατικό την μελωδία. Όλο το album είναι «χτισμένο» έτσι που το κάθε τραγούδι να σου μένει στο μυαλό. Ίσως αυτός είναι ένας από τους λόγους που το album αγγίζει την τελειότητα.

Στο λεξικό δίπλα στην έννοια ευρωπαϊκό power metal βρίσκουμε σίγουρα και την φωτογραφία του Hansen αλλά και το εν λόγω album αφού αποτελεί δείγμα γραφής του ιδιώματος. Επίσης προσθέστε ότι ο κος Hansen λόγω των γνωριμιών που είχε αποκτήσει φώναξε και κάποιους guest να συμμετέχουν. Ο Hansi Kursch, τραγουδιστής των Blind Guardian συμμετέχει στο "Farewell", ο Michael Kiske, πρώην τραγουδιστής των Helloween συμμετέχει στο "Time To Break Free" και ο Sascha Paeth, πρώην μέλος των Heaven's Gate και παρότι κιθαρίστας παίζει τα keyboards στο δίσκο. Συμμετοχές που σίγουρα είναι σημαντικές και αν μη τι άλλο δείχνουν το δέσιμο που υπήρχε στην σκηνή.

Στην έκδοση του βινυλίου ο οπαδός θα βρει και την διασκευή στο "Heavy Metal Mania" των  Holocaust ίσως το κομμάτι - εθνικός ύμνος του heavy metal. Τέλος αξίζει να σημειωθεί ότι ο Dirk Schlachter μέχρι πρότινος κιθαρίστας στα 3 προηγούμενα albums, από το "Land Of The Free" και μετά ανέλαβε το μπάσο.

Μετά και την ακρόαση του album η λέξη «άφωνος» είναι η μόνη που μπορεί να αντιπροσωπεύσει τα συναισθήματα που γεννιούνται από τα τραγούδια. Ο οπαδός θα ταξιδεύσει συνειρμικά, θα πωρωθεί, θα εκτονωθεί, ότι δηλαδή είναι αυτό που χρειάζεται ο κάθε μεταλλάς. Όσοι δεν έχουν ακούσει ακόμα αυτό το μουσικό κομψοτέχνημα ας σπεύσουν σε δισκάδικο ή σε φίλους για να γευτούν την μαγεία που εκπέμπεται από το album και ίσως καταφέρουν να εισέλθουν στην χώρα των ελευθέρων με όποια έννοια το ερμηνεύσει ο καθένας.

Υ.Γ: Στο album υπάρχει επίσης και το κομμάτι "Afterlife" που είναι αφιερωμένο στον αδικοχαμένο πρώην drummer των Helloween, Ingo Schwichtenberg. R.I.P Ingo. Είθε το κομμάτι να σε συντροφεύει όπου και να είσαι...