Foo Fighters

Back And Forth

Columbia (2011)
Από τον Ιάσονα Τσιμπλάκο, 29/07/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Δηλώνουμε φανμπόηδες. Και να θέλαμε να το κρύψουμε, δεν το κάνουμε καθόλου καλά, μιας και από την κεντρική σελίδα του site έχουν περάσει κριτικές, διπλοαφιερώματα, μέχρι και ανταπόκριση εξωτερικού τρέξαμε να κάνουμε. Όλα αυτά γιατί; Ούτε οι ίδιοι ξέρουμε. Η μπάντα δεν έχει κανένα λόγο να ασχοληθεί με εμάς, ως χώρα, μιας και εμείς, ως χώρα πάλι, δεν ασχολούμαστε αρκετά με αυτούς, ώστε να κοιτάξουν, έστω και με μισό μάτι, κατά 'δω. Δεν πειράζει, εμείς συνεχίζουμε και ανάβουμε κεράκια στο όνομα του Dave Grohl και εδώ θα μιλήσουμε για το "Back And Forth", ένα ντοκιμαντέρ που αποτυπώνει τη μέχρι τώρα πορεία της μπάντας αλλά και τη διαδικασία ηχογράφησης του πολύ καλού φετινού της δίσκου, "Wasting Light".

Δεν έχω ιδέα πως να αρχίσω μία τέτοια κριτική. Δεν έχω ίδεα καν τι πρέπει να γράψω. Περιγράφω τα γεγονότα όπως τα 'χει στη ταινία, λες και είναι μουσικό DVD; Μα τότε αυτό δε μετράει σα spoiler; Δε θα σας αποτρέψει από το να το δείτε; Όχι επειδή είπα κακά λόγια, αλλά επειδή ξέρετε τι θα δείτε. Μετά παύει να είναι κριτική, αλλά στοχευμένη γραφή. Booo. Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι πως δεν απευθύνεται μονάχα σε οπαδούς της μπάντας. Είναι ένα πανέμορφο και καλογυρισμένο insight σε μία μπάντα που ξεκίνησε με ιδιαίτερες συνθήκες -θάνατο Kurt Cobain και διάλυση Nirvana δηλαδή- και αντιμετώπισε αρκετές δυσκολίες, πολλές φορές εξευτελιστικές, όντας πάντα κάτω από το μικροσκόπιο πολλών, λόγω του Dave Grohl και της προηγούμενής του μπάντας.

Παίρνει τα πράγματα χρονολογικά, από τη στιγμή δηλαδή που ο Grohl γίνεται μέλος των Nirvana και την εισαγωγή του Smear σ' αυτούς. Είναι πραγματικά συγκινητικό να βλέπεις αυτούς τους δύο να μιλάνε για τον Cobain και αυτά που έγιναν πριν και μετά την αυτοκτονία του, αλλά αυτό που πραγματικά αξίζει είναι η στιγμή που ο Grohl λέει το όνομα της Courtney Love, χήρας του Cobain. Δεν έχει γίνει καμία προσπάθεια να κρυφτεί η οποιαδήποτε απέχθεια -σκηνοθετημένα ή μη, δεν ξέρω- του Grohl ως προς το πρόσωπό της, συναίσθημα με το οποίο ταυτίζομαι απόλυτα, όπως φαντάζομαι και εκατομμύρια κόσμος εκεί έξω.

Τεράστιο μέρος του ντοκιμαντέρ προφανώς έχει να κάνει με τη σύνθεση της μπάντας, καθώς έχει ένα διαταραγμένο ιστορικό από μέλη που πηγαινοέρχονται, μέλη που διώχνονται, καινούργια μέλη που βρίσκονται και γενικά αποτυπώνεται πολύ ωραία η ιστορία του συγκροτήματος. Αυτό που είναι πραγματικά αξιοσημείωτο είναι οι δηλώσεις ατόμων που εκδιώχθηκαν, είτε άμεσα, είτε έμμεσα, από τη μπάντα. Ιδίως η περίπτωση του William Goldsmith, πρώτου drummer των Foo Fighters, τον οποίον στην ουσία δεν ενημέρωσαν ποτέ ότι τουλάχιστον συνθετικά δεν είχε θέση στη μπάντα, μονάχα όταν πίσω από την πλάτη του επανηχογράφησαν τα κομμάτια που είχε ήδη παίξει, με τον Grohl στα drums, ο ίδιος ταπεινωμένος δεν άντεξε αυτή τη συμπεριφορά και αποχώρησε. Ακόμα και τώρα, μέσα από τα λόγια του φαίνεται μία έντονη πικρία, όπως επίσης και το πόσο άσχημα φαίνεται να νιώθει ακόμα ο Grohl, γνωρίζοντας πως του φέρθηκε απαίσια. Γενικά δε λείπει καθόλου το δράμα από το ντοκιμαντέρ αυτό, καθώς υπάρχουν σίγουρα και ένα-δύο άλλα σημεία τα οποία είναι αρκετά φορτισμένα, άλλα όλες οι σχέσεις ανθρώπων έτσι είναι.

Αφού λοιπόν γίνεται ένα ωραίο ρεζουμέ της ιστορίας της μπάντας, σταματώντας στις μνημειώδεις εμφανίσεις της στο Wembley το 2008, περνάμε στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, και τη διαδικασία ηχογράφησης του "Wasting Light". Ο Grohl μάς εξηγεί το γιατί ήθελε ο δίσκος αυτός να ηχογραφηθει εξ' ολοκλήρου στο γκαράζ του σπιτιού του, μονάχα με αναλογικά μέσα, με τον Butch Vig ("Nevermind") στις κονσόλες και με μία-δύο φοβερές συμμετόχες. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα όλη η διαδικασία, έτσι όπως αποτυπώνεται στο DVD, και το πώς συνεργάζονται όλα τα μέλη της μπάντας, κάτω πάντα από την ηγετική, και κάπως πιεστική θα 'λεγε κανείς, φυσιογνωμία του Grohl. Highlight μάλλον το σημείο που ετοιμάζεται η ηχογράφηση του "Dear Rosemary", με τον Bob Mould στο στούντιο, αλλά και με τη μικρή κόρη του Grohl να του υπενθυμίζει πως είχε υποσχεθεί να πάνε για μπάνιο, οπότε ο ίδιος αναγκάζεται να παρατήσει τον Mould να κάνει το δικό του μέρος στα φωνητικά όσο αυτός πάει για μια γρήγορη βουτιά με τη μικρή. Aww.

Κάποια πράγματα είναι εμφανώς σκηνοθετημένα, έτσι ώστε να κάνουν, έστω και χλιαρή, εντύπωση, αλλά δε μας ενοχλεί καθόλου. Είναι ένα άριστο ντοκουμέντο της ως τώρα πορείας ενός από τα μεγαλύτερα ονόματα στο σύγχρονο rock χώρο, με απόψεις όλων των εμπλεκομένων στην πορεία αυτή ανθρώπων, μέσω της δικής τους σκοπιάς. Δεν εντόπισα κανένα ψεγάδι στη σκηνοθεσία και σπάνια clip video από αρκετά παλαιότερες εμφανίσεις των Foos ήταν ευχάριστη έκπληξη κατά την προβολή του ντοκιμαντέρ. Όπως προείπα, είναι ένας όμορφος οδηγός, όχι μόνο για τον fan, αλλά και για κάποιον που απλά θέλει να μάθει παραπάνω για τη μπάντα αυτή, όχι μόνο μέσω της μουσικής της, αλλά και μέσω των μεγάλων προσωπικοτήτων που την απαρτίζουν.
  • SHARE
  • TWEET