J. Allen

Όταν αρχίζω μία κριτική μου αρέσει συνήθως να εντάσσω το συγκρότημα και τη μουσική που παίζει μέσα σε ένα γενικότερο πλαίσιο και έτσι να βοηθάω τον αναγνώστη να καταλάβει τι θα ακούσει όταν βάλει το cd στο cd player. Αυτό το κάνω και για μένα, για να μπορέσω να ταξινομήσω τη μουσική του συγκροτήματος στο μυαλό μου και να διευκολύνω το γράψιμο μου.

Έλα όμως που με τους J. Allen αυτό δε γίνεται. Η μουσική τους είναι πολύ δύσκολο να ταμπελοποιηθεί. Τι παίζουν, αλήθεια; Απλό grunge δεν είναι, γιατί τα κομμάτια τους είναι πολύ μελωδικά. Δε μπορείς, όμως, να τους πεις και progressive rock γιατί τους χαρακτηρίζει μία αμεσότητα που δύσκολα βρίσκεις σε progressive μπάντες. Ίσως λοιπόν η ετικέτα «μελωδικό progressive grunge» να τους ταίριαζε περισσότερο, αν και δεν είμαι σίγουρος ότι υπάρχει τέτοιο είδος.

Αρκετά όμως με τις ταμπέλες, ας πάμε στην ουσία. Και η ουσία είναι ότι σε αυτό το demo των τεσσάρων τραγουδιών οι J. Allen μας προσφέρουν πολύ καλά δείγματα γραφής. Πολύ όμορφα ριφάκια εναλλάσσονται με όμορφες μελωδίες. Οι J. Allen είναι μελωδικοί αλλά ταυτόχρονα και δυναμικοί.

Το δυνατό χαρτί του συγκροτήματος είναι σίγουρα ο Άκης Παπαβασιλείου ο οποίος είναι υπεύθυνος για τις κιθάρες και τα φωνητικά. Ο Άκης κάνει φοβερά πράγματα με την κιθάρα, ειδικά στο τέταρτο κομμάτι, το "Marry Me", το οποίο είναι και το καλύτερο κατά τη γνώμη μου. Οι Ανέστης Δούμας στο μπάσο και Μάριος Σκαλτσάς στα τύμπανα συνδράμουν κι αυτοί, δημιουργώντας ένα σφιχτοδεμένο rhythm section.

Γενικά το τρίο από τη Λειβαδιά βρίσκεται σε πολύ καλό επίπεδο και δε νομίζω ότι έχει να ζηλέψει σε τίποτα τους ξένους συναδέλφους του που το επηρέασαν. Και μιας και μιλάμε για επιρροές, να πούμε ότι τα ίδια τα παιδιά δηλώνουν πως επηρεάστηκαν από Tool, Radiohead, Muse κι εγώ προσθέτω τους Soundgarden και ειδικά τους Alice In Chains. Σε καμία περίπτωση πάντως δε φαίνεται να κλέβουν από αυτά τα συγκροτήματα, αλλά χρησιμοποιούν τις επιρροές τους εποικοδομητικά.

Η παραγωγή είναι πολύ καλή, αν λάβει κανείς υπ' όψη του ότι μόνο τα φωνητικά ηχογραφήθηκαν σε κανονικό studio (Echotron Studio, Αθήνα) και όλα τα άλλα όργανα στο υπόγειο του σπιτιού τους. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στους στίχους οι οποίοι είναι πανέξυπνοι, ειδικά στα "Infatuation" και "Marry Me".

Το μόνο που ελπίζω είναι και το υπόλοιπο άλμπουμ που θα έχει άλλα έξι κομμάτια να είναι το ίδιο καλό. Είναι η πρώτη μου κριτική σε ελληνικό συγκρότημα και σας λέω το εξής: ακούστε τους J. Allen, όχι γιατί είναι Έλληνες, αλλά γιατί είναι πραγματικά καλοί.