Antimob

Demo 2012

Εξωτικός Παροξυσμός (2012)
Από τον Nτίνο Παυλίδη, 05/12/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Θα παραδεχτώ πως με μεγάλη δυσκολία πήρα την απόφαση να συντάξω κριτική για τη συγκεκριμένη κυκλοφορία. Ο λόγος δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι κάτι τέτοιες κυκλοφορίες, γεννημένες στα άβατα του underground και αφιερωμένες σε όλες τις παλιές φόρμες, θέλω πραγματικά να τις βλέπω να αναλύονται στις στήλες fanzines, μουσικών συνήθως -και αυτοχρηματοδοτούμενων κατά κύριο λόγο- εντύπων, και όχι σε περιβάλλοντα ηλεκτρονικά, τα οποία στην πλειοψηφία τους τα βρίσκω κάπως ψυχρά και απρόσωπα. Ναι, γεννήθηκα σ' έναν κόσμο ηλεκτρονικό και τον αποδέχομαι, αλλά δεν παύω να βρίσκω τεράστια γοητεία σε πράγματα παλιά, φυσικά, χειροπιαστά. Γι' αυτό και δεν έχω πάψει ποτέ να αγοράζω βινύλια και κασέτες, ούτε και θα το κάνω. Όπως και να' χει, επειδή μου ζητήθηκε να ξεκινήσω σιγά σιγά να φτιάχνω τη λίστα με τους αγαπημένους μου δίσκους για τη φετινή χρονιά, κι επειδή η demo κασέτα των δικών μας Antimob αποτελεί το κορυφαίο μουσικό δημιούργημα για φέτος, θα ήταν τουλάχιστον έλλειψη αλλά και ψέμα από μεριάς μου να μην την συμπεριλάβω.

Καταλαβαίνω ότι όταν διαβάζετε λέξεις και φράσεις όπως «κορυφαίο μουσικό δημιούργημα για φέτος», θα σκέφτεστε πως υπερβάλλω, αλλά ειλικρινά ένα από τα καλύτερα hardcore άλμπουμ των τελευταίων ετών βρίσκεται ακριβώς εδώ, και ναι, όπως ήδη θα αντιληφθήκατε είναι ελληνικό. Οι Antimob δεν είναι μία τυχαία μπάντα. Υπάρχουν ενεργά στην εγχώρια DIY και punk σκηνή ήδη από το 2006 και έκτοτε έχουν καταφέρει να μείνουν γνωστοί για τα δολοφονικά live τους, την αγάπη τους για την ελληνική φέτα (!) και φυσικά το αλύπητο και λυσσασμένο hardcore punk τους, το οποίο κατόρθωσαν μέσα σε αυτά τα χρόνια να διοχετεύσουν σε τρείς κυκλοφορίες, καθεμία από τις οποίες έχει ξεχωριστή θέση στη δισκοθήκη, τα αυτιά και την καρδιά μου.

Με πλήρη συναίσθηση του τι εστί punk, με συγκεκριμένη αισθητική αλλά και νοοτροπία, και τέλος με δεκάδες διαφορετικές επιρροές υπ' όψιν, οι Antimob κατάφεραν μέχρι στιγμής να διαμορφώσουν έναν ήχο προσωπικό, χωρίς όμως να μένουν στάσιμοι, δείχνοντας διαρκώς πρόθεση να τον εξελίξουν. Στα κομμάτια τους, τα οποία χαρακτηρίζονται από επιθετικότητα, μελωδία και υπερπιασάρικα refrain, μπορεί κανείς να συναντήσει στοιχεία πρώιμου αλήτικου αμερικάνικου hardcore punk, 90s ιαπωνικού hardcore, crust πινελιές, και πάντοτε, σε όλα τα μήκη των κομματιών τους, rock 'n' roll διαθέσεις. Πλήρως ανυπάκουοι σε κάθε συγκεκριμένη και προκαθορισμένη μουσική φόρμα, με κοινωνικοπολιτικές ανησυχίες και λόγο σοβαρό και αυστηρό, κατόρθωσαν να φτύσουν σε καθετί καταπιεστικό και να καταδείξουν τη μιζέρια κι ανελευθερία που προάγει το σημερινό σύστημα.

Κι όλα αυτά μέχρι πρότινος...

Γιατί στη φετινή δισκογραφική δουλειά τους οι Antimob οργίασαν κυριολεκτικά, παρουσιάζοντας όλα τα παραπάνω στον υπερθετικό βαθμό. Πλέον δεν κάνουμε λόγο για προσωπικό ήχο, αλλά για έναν ήχο παντελώς δικό τους, που μέχρι σήμερα αμφιβάλλω αν είχε ποτέ ακουστεί παρόμοιος. Πλέον δεν κάνουμε λόγο για εξέλιξη, αλλά αντιθέτως για μετάλλαξη, όπου στο παραπάνω μπαστάρδεμα προστέθηκαν παλιομοδίτικα black κερασάκια. Πλέον μιλάμε για την επιτομή του πιασάρικου refrain, και τον ορισμό της καίριας προσθήκης μελωδικού σημείου. Πλέον δεν μιλάμε για λόγο ανήσυχο και πολιτικοποιημένο, αλλά για μια φωνή οργισμένη, λυσσασμένη, ικανή να τραντάξει, να τρομάξει και να αφυπνίσει. Πλέον μιλάμε για τους Antimob εν έτει 2012. Ο δίσκος της χρονιάς είναι μπροστά σας. Κυκλοφορεί σε κασέτα -εάν δεν έχει εξαντληθεί ακόμη- και πρόκειται να κυκλοφορήσει σε μορφή βινυλίου, ως το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ της μπάντας, κατά το τέλος αυτού του καταστροφικού έτους.
  • SHARE
  • TWEET