Vægtløs

Το ντεμπούτο των Vægtløs προϊδέαζε από την ανακοίνωσή του πως θα απασχολήσει όσα άτομα εμμένουν να αναζητούν μουσικές στο σκοτάδι. Το extreme metal σχήμα από τη Δανία, που πριν δύο χρόνια με το "Kakofoni" EP είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον, στο πρώτο του full-length συστήνεται εμφατικά. Το "Aftryk" είναι 39 λεπτά βουτηγμένα στο ηχητικό κατράμι ενός κολλάζ ακραίων και μη μουσικών ιδιωμάτων, με στόχο να προσφέρει ανακούφιση εκεί που ο υπαρξιακός πόνος της ματαιότητας γονατίζει.

Αντιλαμβάνομαι πως εν μέρει ο πρόλογος ηχεί ως ένα γραφικό αναμάσημα εκφράσεων που περιγράφουν ατμοσφαιρική σκοτεινή metal μουσική. Οι τέσσερις μακροσκελείς συνθέσεις του δίσκου μεταβαίνουν από το σκληρό post-hardcore/screamo και το black metal, με μια ραχοκοκκαλιά που μοιάζει βγαλμένη από τις πιο πένθιμες ημέρες του post-metal. Και όμως, το "Aftryk", παραμένει ηχητικά αιθέριο στο μεγαλύτερο μέρος του, όσο και αν σηκώνει πάνω στα μελαγχολικά του κατάμαυρα riffs τιτάνιο βάρος. Θεματικά, οι Δανοί επικεντρώνονται στο αίσθημα της απώλειας, το θάνατο, εμπνεόμενοι από άτομα του φιλικού τους περίγυρου τα οποία δεν ζουν πλέον, ή που πάσχουν από ανίατες νόσους.

Ταυτόχρονα, μέσα από την κατήφεια και την απελπισία από την οποία αναδύεται, το "Aftryk" ηχεί ως ένας πυρσός αποδοχής, ενσυναίσθησης, ελπίδας και δύναμης για ζωή. Το ξέσπασμα του "Her i vores hjerter bærer vi en ny verden", βγαλμένο από τη μαύρη βίβλο των Amenra, θα ηχήσει υπερβατικό, έως και λυτρωτικό. Οι Vaegtlos επιλέγουν να κινηθούν έντονα στο black metal που δεν θεωρεί μπάντες όπως οι Deafheaven εχθρικές, και να στοχεύσουν στην απάθεια και την παραίτηση. Το δεύτερο κομμάτι του δίσκου (ναι, όλα έχουν μακροσκελείς τίτλους), μέσα από ψυχωμένα black metal riffs, ηχεί σαν μια ελεγεία, ένας βηματισμός προς το τέλος, χάρη σε ένα φανταστικό κρεσέντο.

Συνεπώς, το μοτίβο των τεσσάρων συνθέσεων του δίσκου, είναι τρόπον τινά παρόμοιο. Το "Aftryk" όμως, διαθέτει κάτι που σε κάνει να μην ξεκολλάς, να μην απομακρύνεσαι, και αν συμβεί, να επιστρέψεις. Η δουλειά στα έγχορδα και κυρίως στη διαδοχή των κιθαριστικών μερών, δεν αποκαλύπτεται ως ένα κολλάζ επιφανειακού εντυπωσιασμού, αλλά, σε κάθε στροφή και εναλλαγή, οι Vaegtlos αποδεικνύουν τη βαθιά γνώση, θέληση και εμπειρία που τους διακατέχει.

Πράγματι, σε μια δεκαετία και βάλε, όπου το post-black metal ταξίδεψε προς πάσα οδό, όπου το post-hardcore/screamο είδε με την αναβίωσή του μια γενικότερη underground εκτίμηση, με σχήματα όπως οι Birds In Row και οι Touche Amore να έρχονται στο νου, συχνά παραδομένο στις extreme metal αγκαλιές, δεν είναι εύκολο να αιχμαλωτίσεις τόσο σφιχτά και αδιαπραγμάτευτα ένα τόσο κοινότυπο συναίσθημα, δίχως να ηχείς προβλέψιμος. Αν εκτίμησες τους Rosa Faenskap, εδώ θα βρείς κάτι οικείο αισθητικά.

Το εναρκτήριο άσμα, ξεκινά με ένα μήνυμα ελπίδας, παρά τα σκισμένα φωνητικά που καβαλούν μινόρε μελωδίες. Οι Vaegtlos, έρχονται από μια σκηνή που μας έχει χαρίσει τους Tvivler, τους Kollapse, τους Telos, τους Hexis. Αποτυπώνουν αυτή τη γλαφυρή σκανδιναβική μουντάδα, δίχως να την αποκόπτουν από την αστική κατάθλιψη. Διατυμπανίζουν το σκληρό και δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο, μήνυμα της συγχώρεσης και της αποδοχής, αξιοποιώντας ειλικρίνεια και ευθεία στόχευση που μπορεί εκ πρώτης όψεως να παραγνωριστεί.

Εν τέλει, ακόμη και αν δεν πρωτοτυπούν με τη μουσική τους, οι Vaegtlos, ακόμη και εάν ηχητικά δεν κάνουν την υπέρβαση, με καλλιτεχνική μαεστρία φορτίζουν συναισθηματικά και επιτυγχάνουν το σκοπό τους. Κάθε ακρόαση λήγει σε περισυλλογή. Η κάθαρση μπορεί και να μην έρθει ποτέ, ο δρόμος όμως είναι μόνο ένας, και όχι ελαφρύς. Σε ένα δίκαιο κόσμο, το "Aftryk", που κυκλοφορεί μέσα από 46 labels, θα αφορούσε πολύ ευρύτερο ακροατήριο. Αλλά, ζούμε σε τέτοιο κόσμο;

Bandcamp
Youtube