Sivert Hoyem

Νέος δίσκος λοιπόν για τον Νορβηγό Sivert Høyem, τον τραγουδιστή των πολυαγαπημένων μας Madrugada, μόλις έναν χρόνο μετά το κάπως χλιαρό και άνευρο για τα δικά μου γούστα "On An Island". Από μόνη της μια τέτοια κυκλοφορία αποτελεί αυτομάτως «γεγονός» για τα μουσικά πράγματα της Ελλάδας, όπως είναι κατανοητό λόγω της δημοφιλίας του Hoyem και του πόσο έχει ακουστεί η φωνή του από τα ραδιόφωνα της χώρας. Ύστερα από αρκετές ακροάσεις, νομίζω ότι το "Dancing Headlights" είναι κατά κάποιον τρόπο μια επιστροφή του Sivert σε πιο rock φόρμες.

Είμεθα αλμπουμάκηδες και η συνολική διάρκεια του "Dancing Headlights" στα περίπου 33 λεπτά είναι ό,τι πρέπει για ευνοεί τις ολόκληρες ακροάσεις. Το ομότιτλο "Dancing Headlights" έχει μια παλιακή, νοσταλγική ατμόσφαιρα που δημιουργούνε τα πλήκτρα του και αφήνει τη φωνή να ελιχθεί γύρω της και να την εντείνει. Το δυναμικό και ηλεκτρισμένο "Love Vs. The World" είναι αυτό που ακούω με τη μεγαλύτερη προσμονή κάθε φορά που έρχεται η σειρά του. Ακολουθεί ένα ακόμα πολύ καλό κομμάτι με τίτλο "The Great Upsetter", το οποίο σε αιχμαλωτίζει με τον αργόσυρτο ρυθμό του και τα στρώματα από κιθάρες που έχει. Σειρά παίρνει το νευρώδες "Hurdle", με το riff του να στροβιλίζεται γύρω από τη φωνή και να της κλέβει την παράσταση.

Το μοτίβο του δίσκου έχει κατά κανόνα τα πιο ήρεμα κομμάτια να εναλλάσσονται στη σειρά της ροής με τα πιο έντονα, δημιουργώντας μια μόνιμη αντίθεση – στα δικά μου αυτιά, ευχάριστη κιόλας. Το "Hollow" είναι η πιο ήρεμη στιγμή του δίσκου και το "Summer Rain" έχει σφιχτό και κάπως αγωνιώδη ρυθμό. Φτάνοντας κοντά στο τέλος, στο "Living It Strange" ακούμε τις πιο παραμορφωμένες ηλεκτρικές κιθάρες, το groove των οποίων δεν μπορώ να πω ότι δεν απόλαυσα! Τίτλοι τέλους πέφτουν με το πολύ καλό "Some Miserable Morning", το οποίο φαίνεται να έχει ηχογραφηθεί μπροστά σε κοινό. Αυτό είναι μάλλον και το κομμάτι που η φωνή του Hoyem λάμπει περισσότερο, σε όλο της το μεγαλείο.

Όλοι αυτοί οι τραγουδιστές που έχουν τόσο χαρακτηριστική φωνή, βρίσκονται υπό ένα καθεστώς «ευχής και κατάρας». Ευχής προφανώς γιατί ξεκινούν από θέση ισχύος κάθε δίσκο τους αλλά και την ίδια τους την καριέρα με ένα τέτοιο δώρο της Φύσης. Αλλά και κατάρα, γιατί μπορεί κάποιος καλλιτέχνης να επαναπαυθεί και να εγκλωβιστεί σε διάφορες μανιέρες. Ο Hoyem το έχει ψιλοπάθει στο παρελθόν, αλλά στο "Dancing Headlights" δεν πέφτει σε αυτή τη λούμπα και με ένα όμορφο και στιβαρό songwriting καταφέρνει να εκμεταλλευτεί την «ευχή» που έχει και να φτιάξει μια συλλογή κομματιών που σε τραβάει να την ακούσεις επαναλαμβανόμενα.