Misþyrming

Οι ενδείξεις έχουν ήδη δοθεί προηγουμένως μες τη χρονιά, με τις τρομερές κυκλοφορίες των Sinmara και Kaleikr. Η Ισλανδική black metal σκηνή είναι, κοινώς αποδεκτό, η κορυφαία του ιδιώματος. Πριν από ένα περίπου μήνα, η εν λόγω δισκογραφική, της οποίας τα βέλη (κυκλοφορίες) βρίσκουν σχεδόν πάντα στόχο, ανακοίνωνε το δεύτερο πόνημα των Ισλανδών Misþyrming. Τέσσερα χρόνια μετά το εντυπωσιακό ντεμπούτο τους, η προσμονή, είναι μεγάλη, και η κορυφή που βρέθηκαν απρόσμενα, επιτάσσει μια υψηλότερη στόχευση. Στην τελική, όλα στις συνθέσεις αποδεικνύονται.

Στην αρχή, υπήρχαν τα φορτισμένα τραγούδια της φωτιάς και του χάους. Το συγκρότημα, τοποθετείται ανάμεσα στους ακροατές του, μεταδίδοντάς τους την τέχνη του. Κανένας συμβιβασμός δεν επετεύχθη προς τέρψιν του απροετοίμαστου κοινού. Οι περιοδείες και οι εμφανίσεις σε σπουδαία φεστιβάλ διαμεσολάβησαν μαζί με την σύνθεση του νέου του έργου. Οι ιδέες, έτοιμες από καιρό, το περίβλημα όμως ήθελε τροποποίηση. Η νέα παραγωγή, θα έδινε στο συγκρότημα τον ήχο που επιθυμούσε. Συγκεκριμένα, οι κιθάρες, μπολιασμένες με το περίβλημα των HM2 πεταλιών, η έντονη χρήση πλήκτρων που όμως παραμένει διακριτική και ο αψεγάδιαστος ήχος των τυμπάνων, είναι ικανά για να αναβαθμίσουν το καθαρό συνθετικό περιεχόμενο. Το εξώφυλλο, ένας συνδυασμός Ισλανδικής υπαίθρου, αισθητικής που ευθέως αντιπαραβάλλεται στο  προηγούμενο πόνημα των Deathspell Omega (τυχαίο;) και μιας μυστικιστικής αύρας, θα είναι μαζί με τον τίτλο («λήθη») η πρώτη εισαγωγή.

Το συγκρότημα, κοιτάει από τα βουνά στα οποία επιδίδεται μαζί με τους συνοδοιπόρους του σε «εκδηλώσεις» (Úlfsmessa), την κοινωνία του και την σκηνή. Αντιλαμβάνεται την υπάρχουσα κατάσταση ως μια σύγκρουση ταυτοτήτων, ένα τέλμα στο οποίο έχουν περιέλθει τα πάντα γύρω του, όλα εκτός από την ίδια του την τέχνη. Τα όρια του ατόμου και των ερεθισμάτων του γίνονται δυσδιάκριτα και ο διαχωρισμός προόδου - κληρονομιάς είναι βίαιος και άδικος εκατέρωθεν. Η κάθοδος, για ένα δεύτερο δίσκο, είναι συνεπώς η παρέμβαση του καλλιτέχνη. Αν στο φαντασιακό του θεωρεί πως η υπάρχουσα κρίση οδηγεί σε απαξίωση, θα επιχειρήσει την μεταξίωση. Η κριτική, αμείλικτη, αντιτίθεται στον μηδενισμό με ισοπεδωτικές συνθέσεις και τεχνικές, όπως η έναρξη του δίσκου με το "Orgia".

Το αυτόφωτο πνεύμα των πατέρων της σκηνής, οδηγεί τους Misþyrming σε μονοπάτια ανθρώπινα και παθιασμένα που μες την υπερβολή τους, επιχειρούν να υπερβούν τις υπάρχουσες συμβάσεις. Η στιχουργική τους προσέγγιση απομακρύνεται από την μεταφυσική, αξιοποιεί όμως την θολούρα του τελετουργικού. Δεν θα μπορούσε να πράξει διαφορετικά σε αυτήν την διάθεση για υπέρβαση. Ακόμη και όταν οι σουηδικές μελωδίες μπλέκουν με rock ρυθμούς ("Og Εr Haustið Líður Undir Lok"), όταν το ένα τέτοιο σόλο κορυφώνει ένα black metal κομμάτι ("Með Svipur á Lofti"), όταν η γοτθική αισθητική των Tribulation μπλέκεται με την ταυτότητά τους ("Ísland, Steingelda Κrummaskuð"), όταν οι Blut Aus Nord παίρνουν την σκυτάλη στα ιντερλούδια ("Hælið"), όλα φαντάζουν να κινούνται σε δεύτερη μοίρα.

Οι δημιουργοί είναι ξεκάθαροι, επιδιώκουν να συνθέσουν μέσα στο ξεχασμένο πνεύμα της μουσικής που υπηρετούν. Στην ραχοκοκαλιά του "Algleymi" υπάρχει το rock ‘n’ roll. Μόλις εντοπιστεί από τον ακροατή, τότε όλα βγάζουν νόημα. Κάθε εναλλαγή tempo, κάθε ρυθμική κιθάρα, κάθε στίχος, επιθυμούν να φέρουν σε πρώτο πλάνο μια ενέργεια απαλλαγμένη από στεγανά. Αυτή η ενέργεια, σε όλον τον εγωισμό και την φρεσκάδα της, αναδεικνύει ένα πάθος που στην πορεία αγνοήθηκε. Η απουσία του, επέφερε την αυτοκαταστροφή, δηλαδή την εσωστρέφεια. Το πάθος οδηγεί τους Misþyrming να συνθέσουν φορτισμένη συναισθηματικά μουσική. Οι μελωδίες τους, αρκετές, όλες σε καίρια σημεία, λειτουργούν όπως τα συναισθήματα σε έναν άνθρωπο. Τους ευαισθητοποιούν μέχρι να καταστούν πραγματικά αγρίμια.

Η αδιαφορία για μεγαλειώδεις ατμόσφαιρες και υψηλά νοήματα, θα καταλήξει, εν μέσω θυελλωδών μουσικών στιγμών, στο δυαδικό τέλος του δίσκου. Δυο δρόμοι υπάρχουν για το νέο αυτό δημιούργημα, που στην πραγματικότητα είναι τεχνητό δίλλημα. Οι δυο επιλογές διαγράφουν ένα κύκλο. Το θριαμβευτικό “Alsæla”, μια αποθέωση του εθισμού, μια Διονυσιακή καταβύθιση στις καθημερινές αποδράσεις, οδηγεί και αυτό με τον τρόπο του στην λήθη ("Algleymi"). Πιστοί στις διδαχές του Υπερανθρώπου αλλά και της ίδιας της οπτικής τους, οι Misþyrming, ακολουθούν τον δρόμο  που προαπαιτεί την υπερπήδηση εμποδίων και τον διαρκή αναστοχασμό, ώστε να ανέλθουν σε υψηλότερες κορυφές από αυτές από τις οποίες προήλθαν, μέχρι να θελήσουν να ξανακατέβουν, να ξαναγίνουν ανθρώπινοι και τότε ποιος ξέρει τι επιφυλάσσει το μέλλον.

Το "Algleymi", με κάθε ακρόαση επιβεβαιώνει πως πρόκειται για εξαιρετικό δίσκο. Η πορεία του, στα 46 λεπτά του, παρουσιάζει στον ακροατή μια φαινομενικά προσιτή κυκλοφορία η οποία κρύβει πολλές εντάσεις. Η υπέρμετρη πίστη του συγκροτήματος στις δυνατότητές του, προσθέτει μια βαρύνουσα χροιά στις μελωδίες και τις συνθέσεις καθαυτές. Οι Misþyrming μπορεί να μην διαθέτουν την προσέγγιση των Sinmara ούτε να πρωτοτυπούν δραματικά, πατάνε όμως στην Γη ατενίζοντας τον ορίζοντα με μια σιγουριά και έναν αέρα ανωτερότητας. Το Ascension Festival, με τη συμμετοχή και των Akrotheism μεταξύ του φοβερού του line-up, θα επιβραβεύσει τους τυχερούς με μερικά μνημειώδη set.

Bandcamp
Youtube