Havok

Πριν τρία χρόνια, εξετάζοντας το Conformicide, είχαμε δηλώσει πρώτον ότι ήταν το peak τους και δεύτερον ότι λογικά αυτό θα καρπωνόταν σε μεγαλύτερη απήχηση για τους Havok. Εξακολουθούμε να πιστεύουμε την πρώτη δήλωση και σίγουρα ο τέταρτος δίσκος των Αμερικάνων (πρώτος μέσω της Century Media) τους άνοιξε περισσότερους δρόμους. Βέβαια γκρίνια υπάρχει παντού. Έτσι κι εδώ η μπόλικη χρήση mid tempo έφερε μερική δυσαρέσκεια στους θιασώτες της ταχύτητας, χαρακτηριστικό των τριών πρώτων LP του σχήματος. Όμως η προσκόλληση στο συγκεκριμένο στυλ τραγουδιών (ρυθμικό στυλ), γεγονός ακόμα πιο έντονο στο νέο τους δίσκο "V", δείχνει ότι το group το πιστεύει πολύ. Και νομίζουμε ότι ορθώς πράττει.

Αλήθεια, τι μεταβολές έχουμε τρία χρόνια μετά; Καταρχήν μια αλλαγή στο line - up. Την θέση του Schendzielos έχει πάρει ο κύριος Brandon Bruce. Από θέμα όμως μπάσου δεν έχει αλλάξει τίποτα. Συνεχίζει το ζωηρό παιχνίδισμά του, αφήστε δε που πολλές φορές πρωτοστατεί. Ο καινούργιος τα πάει τέλεια και δένει άψογα με το στακάτο παίξιμο της μπάντας.

Δεύτερο είναι ότι ο Mark Lewis έχει αναλάβει τα πόστα πίσω απ' το engineering και τη μίξη. Αν και η προηγούμενη δουλειά, με τον Steve Evetts, είχε ήδη μια πεντακάθαρη αίσθηση εδώ αυτό εντείνεται κι άλλο. Αρκετή βαρύτητα ενώ τα πάντα ακούγονται λες κι έχουν γυαλιστεί με καθαριστικό. Ένα διαφοροποιημένο στοιχείο είναι η κάπως μεγαλύτερη προσοχή στα στακάτα θέματα των Havok αλλά πρακτικά οι ηχητικές διαφορές μεταξύ "V" και προκατόχου είναι ελάχιστες.

Από πλευράς τραγουδιών είναι πλέον ξεκάθαρο ότι ο Sanchez και η παρέα του έχουν συγκεκριμένους στόχους. Πολύ mid - tempo, τα μισά κομμάτια στο δίσκο είναι φτιαγμένα ειδικά για να σας τραβήξουν με το groove τους. Υποθέτω ότι και live θα σκοτώνουν. Το θέμα με αυτό το στυλ είναι να έχεις δυνατά refrain και ακόμα καλύτερα κιθαριστικά θέματα. Ειδικότερα όταν με μια τέτοια παραγωγή τα χεις όλα τελείως στο πιάτο σου δίχως η παραμικρή λεπτομέρεια να χάνεται. Μπορεί το group εκτελεστικά να τα πάει περίφημα αλλά δεν έχει την δυνατότητα να σε κεντρίζει σε συνεχείς ρυθμούς. Βέβαια αυτό δε σημαίνει ότι δυναμίτες σαν τα "Ritual Of The Mind", "Interfere With The Infinite" ή το Atheist - ικό "Panpsychism" δε θα σας ταλαντώσουν τα εντόσθια σε υπερθετικό βαθμό.

Επίσης το άθλημα όταν speed - άρουν δεν το χουν ξεχάσει. Μπορεί το "Phantom Force" να ακούγεται αρκετά πρόχειρο (σχεδόν σύνθεση κονσέρβα) αλλά η κλασική gang τέχνη στο "Merchant Of Death" τους επιβεβαιώνει ως thrash μάστορες. Εξίσου γαμάτα τα "Post - Truth Era" και "Fear Campaign" αμφότερα με refrain βασισμένα στις μελωδικές γραμμές της κιθάρας.

Προσωπικό highlight όμως είναι το τελευταίο τους κομμάτι, το "Don't Do It". Διαρκεί οκτώ λεπτά, αρχίζει σχεδόν εφιαλτικά ή μοναχικά και διαπραγματεύεται το ζήτημα της αυτοκτονίας. Μουσική και στίχοι έχουν δεθεί άρρηκτα και δημιουργούν μια αγωνιώδη κατάσταση η οποία όσο εξελίσσεται η σύνθεση δυναμώνει φτάνοντας σε συναισθηματική έκρηξη απόγνωσης.

Αν το δούμε ψυχρά, στο "Don't Do It" θα βρούμε τη μοναδική ακτίνα φωτός που θα φανερώσει κάτι το διαφορετικό που παρέχει το "V" αναλογιζόμενοι τη δισκογραφία των Havok. Ο δίσκος αν και πραγματικά καλός δείχνει να χάνει σε σύγκριση με το "Conformicide" όσον αφορά το catchiness των τραγουδιών. Θα μπορούσαμε επίσης να το τοποθετούσαμε και ελάχιστα πιο κάτω απ' το "Unnatural Selection". Όμως τέτοιες πρακτικές δεν λογίζουν ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με το πέμπτο album τους. Δηλαδή τα στοιχεία της έκπληξης δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν από το "V" στο βαθμό των υπολοίπων δίσκων. Πλέον το συγκρότημα έχει μια ιστορία από πίσω του και υπάρχουν ανάλογες απαιτήσεις. Αλλά αυτές οι συγκριτικές σκέψεις και κρίσεις ίσως είναι απ' τα λίγα πράγματα που μειώνουν το LP, πηγαίνοντας μόνο στο κοινό τους. Κατά τα άλλα οι φίλοι του στεγνού, στακάτου thrash, τύπου "Justice For All", μαζί με πιο Megadeth - ικές Schuldiner συνθέσεις θα βρουν για άλλη μια φορά εξαιρετικά πράγματα. Κλείνοντας ας αναφέρουμε πάλι τους ικανοποιητικούς στίχους, οι Havok τα πάνε περίφημα κι εδώ, αρχίζοντας απ' το τι μας σερβίρουν τα media έως την χειραγώγηση των μαζών.