Zu

Jhator

House Of Mythology (2017)
Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 17/03/2017
Χαλαρά, πένθιμα πράγματα, που ουδεμία σχέση έχουν με το παρελθόν
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Εγώ θυμάμαι τους Ιταλούς, όχι μόνο από τον προπερσινό δίσκο τους, αρκετά δυνατούς. Ναι, μεν, η βάση τους ήταν τα σαξόφωνα, αλλά ο ήχος πλησίαζε το metal. Αν ακούσετε ή θυμηθείτε και τη μεγάλη δισκάρα τους το "Carboniferous" του 2009, πάλι θα διαπιστώσετε ότι είχε πολλά rock στοιχεία και προοδευτικά ή θορυβώδη metal περάσματα. Γενικά, ο ήχος τους έπαιζε μεταξύ βαριάς και πειραματικής jazz συν τα παραπάνω βαριά rock/metal περάσματα που είπα.

Η φετινή κυκλοφορία χωρίζεται σε δύο ambient εικοσάλεπτα μέρη. Το ένα επηρεασμένο από το Θιβέτ και το άλλο από την Αίγυπτο. Αν το έπιασα καλά το θέμα... Ξεχάστε εντελώς jazz, rock, math, noise και metal. Απλά κάπου θα ακούσεις μερικά ήσυχα τύμπανα να γεμίζουν το υπόβαθρο. Να εκεί προς το τελευταίο πεντάλεπτο του "A Sky Burial" που θυμίζει λίγο χαομένο ψυχεδελικό ανατολίτικο rock. Εκεί που δένουν λίγο καλύτερα τα μουσικά όργανα και νομίζεις ότι οι Grails πήραν τα ηνία. Μέχρι εκεί όμως. Τίποτα άλλο ενδιαφέρον. Το "The Dawning Moon Of The Mind" από την άλλη ξεκινάει με μια κλασική κιθάρα ας πούμε και παραγεμίζει με παράξενους έγχορδους θορύβους, που ακολουθούνται αρκετά αργότερα από ηλεκτρονικούς θορύβους και μερικά φρενήρη τύμπανα που καταλήγουν σε ένα παντελώς αδιάφορο synth. Κάπου παίζει κι ένα πιάνο ενδιάμεσα. Δεν ξέρω τι να πω. Δεν περίμενα τόσο μεγάλη αστοχία από αυτήν την μπάντα. Ίσως και προφανώς έχω επηρεαστεί από την προσμονή που είχα. Δεν επιμένω απαραίτητα μια μπάντα να αναπαράγει συνεχώς τα ίδια, αλλά εδώ δεν βρήκα τίποτα ενδιαφέρον.

Δεν είναι δίσκος που απευθύνεται στο κοινό τους. Χωρίς να μπορώ να τον κρίνω ντε και καλά σαν κακό στο ambient περιεχόμενο, αλλά καθώς είχα προσμονή να ακούσω κάτι άλλο με απογοήτευσε πλήρως.

  • SHARE
  • TWEET