ZZ Top

Mescalero

RCA (2004)
14/05/2005
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι ZZ Top είναι ένα καταξιωμένο και πεπειραμένο γκρουπ με σημαντικά album στο δυναμικό του. Ενδεικτικά αναφέρω τα "First Album", "Tres Hombres", "Recycler" και "Afterburner" που αποτελούν διαμάντια σε κάθε δισκοθήκη. Με ανυπομονησία λοιπόν περιμέναμε την κυκλοφορία του 15ου κατα σειρά δίσκου του μοναδικού συγκροτήματος που έχει διατηρήσει την αρχική του σύνθεση (Billy Gibbons - κιθάρα-φωνή, Dusty Hill - μπάσο, Frank Beard - drums) εδώ και 30 περίπου χρόνια.

Το "Mescalero" κυριολεκτικά "τραβάει" τον οπαδό των ZZ Top, αν το δει κανείς σε ένα δισκάδικο. Έχει ένα υπέροχο εξώφυλλο και κοιτώντας το tracklist θα έλεγε κανείς πως τα ονόματα προδιαθέτουν για κάτι καλό. Το δε βιβλιαράκι είναι εξαιρετικό με σκίτσα που είναι έτοιμα να τυπωθούν σε μπλουζάκι, ενώ περιέχει και μια πολύ όμορφη φωτογραφία των ZZ Top.

Δυστυχώς όμως όταν βάλουμε το CD να παίξει, η πρώτη εντύπωση δεν είναι και τόσο καλή. Πρέπει να ομολογήσω ότι απογοητεύτηκα μετά την πρώτη ακρόαση, έμεινα με μια εντύπωση "μη ολοκλήρωσης". Επειδή όμως αρχή μου είναι πως ποτέ δεν κρίνουμε ένα δίσκο από την πρώτη φορά που τον ακούμε, επέμεινα. Και πράγματι, τη δεύτερη φορά άρχισα να συντονίζομαι κάπως με τον ήχο του "Mescalero". Το λέω αυτό γιατί είναι αλήθεια πως πρόκειται για έναν διαφορετικό ήχο. Ο Gibbons, ο οποίος υπογράφει και τα περισσότερα κομμάτια, έχει κάνει αρκετούς πειραματισμούς πάνω στο καθαρά blues-rock στοιχείο των ZZ Top. Κατά τη μίξη οι κιθάρες και τα φωνητικά πέρασαν από αρκετά φίλτρα που προσωπικά δεν με ικανοποίησαν, θεώρησα όμως ενδιαφέρουσα την προσπάθεια "εκσυγχρονισμού" του ήχου τους.

Δεν γίνεται όμως. Το γεγονός ότι ενώ έχω το δίσκο εδώ και 4 περίπου μήνες, τον έχω ακούσει 4-5 φορές, σημαίνει πως δεν είναι από εκείνους τους δίσκους που έβγαλαν το "Old Man" και το "Fool for Your Stockings". Δεν έχει καμμία σχέση. Παρ' όλο που προσπάθησα να έχω όσο γίνεται πιο ανοικτό μυαλό, το album δεν ικανοποιεί. Υπάρχουν βέβαια καλά κομμάτια, όπως το "Goin' So Good", το "Me So Stupid", το "What Would You Do" και το "Tramp", αλλά δεν είναι αρκετά.

Στην απέναντι όχθη, υπάρχει ένα θλιβερό τραγούδι, το "Two Ways to Play", που είναι ένα κομμάτι που εγώ βάζω στην κατηγορία "Χαζο-Αμερικανο-Ροκ", την κατηγορία που θάβεται στο remaster του First Album, όπου αναφέρεται ως "ομογενοποιημένο ροκ". Δεν έχει καμμία σχέση με ZZ Top ή blues ή ο,τιδήποτε αγαπήσαμε στις συνθέσεις αυτής της μπάντας.

Κακός δίσκος; Όχι, σε καμμία περίπτωση. Ενδιαφέρων δίσκος; Ναι. Οι ZZ Top έχουν χάσει τον "ειδικό" ήχο που είχαν στις κιθάρες τους, έχουν πειραματιστεί με διάφορους ήχους (ακόμα και στοιχεία drum & bass άκουσα), γεγονότα που πιστεύω πως κατεβάζουν το επίπεδο ακόμα και των καλών κομματιών (με εξαίρεση το "Goin' So Good" που είναι σαν να μην ανήκει στο δίσκο). Υπάρχουν δύο κομμάτια στα ισπανικά (τα "Mescalero" και "Que Lastima"). Το δεύτερο κυρίως είναι πολύ συμπαθητικό τραγούδι, διαφορετικό θα έλεγα. Στο τέλος περιέχεται και ένα "κρυφό" track, το "As Time Goes By".

Συνοψίζοντας, το "Mescalero" δεν "τα βγαζει τα λεφτά του"! Έχει πρόβλημα να κρατήσει τον ακροατή, δεν έχει συνοχή, αλλά παρουσιάζει σίγουρα μια ενδιαφέρουσα απόπειρα των ZZ Top να προσαρμόσουν τη μουσική τους (σε τι πράγμα να την προσαρμόσουν, δεν το ξέρω). Αν είναι επιτυχημένη ή όχι, μάλλον είναι δικό σας θέμα, για μένα δεν είναι. Ποιός είσαι εσύ, θα μου πείτε, που θα κρίνεις τους ZZ Top; Εκτός του ότι πιστεύω πως κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο, είμαι κάποιος που αγαπάει τους μουσικούς θρύλους με το όνομα ZZ Top και περίμενε περισσότερα.

Θα ήθελα πραγματικά να διαβάσω κάποια σχόλια από σας, με τη δική σας γνώμη για το δίσκο.

  • SHARE
  • TWEET