Wolf

Από τις πλέον αδικημένες περιπτώσεις συγκροτημάτων οι Wolf, με τους Σουηδούς traditional metallers να ενστερνίζονται και να διαιωνίζουν το heavy metal ιδίωμα πριν το πιο πρόσφατο revival του είδους, να βγάζουν μερικές δισκάρες ανόθευτου κλασικού μέταλλου και, παρ’όλα αυτά, να παραμένουν σε μια κατάσταση ημιαφάνειας, λίγο έξω από τα έγκατα του underground.

Σε λογικά, συγκρίσιμα μεγέθη, οι Wolf θα άξιζαν το status δημοφιλίας που απολαμβάνουν μπάντες σαν τους Grand Magus ή τους (αρκετά μεταγενέστερους τους) Enforcer, έχοντας τόσο τη σταθερότητα, όσο και τις δισκογραφικές κορυφές (βλέπε "The Black Flame") για να δικαιολογηθεί μια τέτοια δήλωση. Ας είναι, όμως, το αγνό heavy metal δεν είχε ποτέ την ανάγκη να είναι μια δημοφιλής μουσική για τις μάζες, με τους Wolf να παίζουν σταθερά με τους κανόνες του '80s ήχου και να έχουν αποκτήσει το δικό τους cult following.

Αισίως, πλέον, στον ένατο δίσκο τους, το κουαρτέτο από το Örebro ανεβάζει στροφές και μας προσφέρει το καλύτερο του άλμπουμ εδώ και πάνω από μια δεκαετία. Τα πάντα είναι εδώ παρόντα ˙ η κοφτερή riff-ολογία, η συνεπής προσέγγιση στα καλοβαλμένα leads, η φωνάρα του Niklas Stålvind, τα κομμάτια που σου μένουν. Οι Wolf φαίνεται πως αξιοποίησαν στο έπακρο την περίοδο της πανδημίας και τη μειωμένη συναυλιακή δραστηριότητα για να ξαναπιάσουν τα υψηλότερα τους standards και να υπενθυμίσουν πως πρέπει να ακούγεται το πατροπαράδοτο heavy metal, καθαρό και αγέρωχο και μακριά από ψευδεπίγραφες νοσταλγίες.

Το πνεύμα των Judas Priest και Mercyful Fate πλανάται περήφανα πάνω από το υλικό του "Shadowland", ενώ η οικονομική διαχείριση των χρόνων που διαρκούν τα κομμάτια του συνεχίζει και αποτελεί ένα από τα διαχρονικά ατού των Wolf. Έτσι, οι συνθέσεις δεν κουράζουν, δεν πλατειάζουν, παρουσιάζοντας μια λειτουργικότητα που πολλές μπάντες, φτασμένες ή όχι, τείνουν να ξεχνούν εκουσίως ή όχι. Συγχρόνως, η κατανομή των τραγουδιών φαίνεται να ενισχύει την πλήρη ακρόαση του άλμπουμ, αφού το δεύτερο μισό του φαίνεται ανώτερο από το ήδη ανταγωνιστικό πρώτο, τραβώντας έτσι το ενδιαφέρον από τις πρώτες κιόλας ακροάσεις.

Πραγματικά, τα λόγια περιττεύουν σε περιπτώσεις σαν και αυτή των Wolf, αφού η δισκογραφική τους παρουσία μιλάει από μόνη της. Το "Shadowland" αποτελεί καρπό αντίστοιχης ποιότητας με όσα μας έχουν καλομάθει μέχρι σήμερα, όντας στιβαρό, έξυπνο heavy metal, παιγμένο με τσαγανό και καντάρια έμπνευσης, από παλιοσειρές του είδους που ανδρώθηκαν με αυτό. Έστω και στο ένατο άλμπουμ τους, μην τους προσπεράσετε ελαφρά τη καρδία.