White Stones

Ο Martin Mendez, μετά από δύο δεκαετίες αποκλειστικής σχέσης με τους Opeth, αποφάσισε να αποκτήσει και αυτός το δικό του προσωπικό project. Οι White Stones κυκλοφόρησαν το 2020 το πρώτο τους άλμπουμ, "Kuarahy", λίγο πριν το παγκόσμιο lockdown. Δυστυχώς, το ντεμπούτο της μπάντας με έδρα την Βαρκελώνη, όπου μένει τα τελευταία χρόνια ο Ουρουγουανός μπασίστας, δεν κατάφερε να συγκινήσει ιδιαίτερα τους φίλους της προοδευτικής death metal σκηνής.

Στο άκουσμα του "Chain Of Command", καθησυχάστηκα ελαφρώς όσον αφορά τις ενστάσεις μου για τον επερχόμενο δεύτερο δίσκο της μπάντας, τόσο σύντομα μετά την κυκλοφορία του πρώτου. Ένα εξαιρετικό κομμάτι βγαλμένο κατευθείαν από το "Watershed" με τις μπασογραμμές να κλέβουν την παράσταση. Το "New Age Of Dark" πάτησε στο ίδιο μοτίβο, αλλά δεν ξάφνιασε με την πρωτοτυπία του. Το τρίτο δείγμα "To Lie Or To Die" είναι σαφώς πιο περίπλοκο από τα δύο προηγούμενα με περισσότερα τεχνικά σημεία, αλλά και πάλι δεν ξεχωρίζει.

Αν εξαιρέσουμε το εναρκτήριο "La Menace", το "Woven Dream" και το "Acacia", τα οποία είναι ορχηστρικά δίλεπτα περάσματα, χωρίς ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στην ροή του δίσκου μας μένουν μόνο δύο ακόμα ολοκληρωμένα κομμάτια. Το πρώτο κατά σειρά, το σχεδόν 9-λεπτο "Iron Titans" είναι μακράν και η πιο ενδιαφέρουσα στιγμή του δίσκου. Με την έντασή του, τα riff του, τις εναλλαγές του. Το "Freedom In Captivity" από την άλλη, εστιάζοντας περισσότερο στο progressive στοιχείο παρά στο death metal, ξεφεύγει αρκετά από τις υπόλοιπες συνθέσεις, αλλά όχι από την μετριότητα.

Προσωπική μου άποψη είναι πως οι White Stones βιάστηκαν να κυκλοφορήσουν τον διάδοχο του "Kuarahy" με το αποτέλεσμα να μην ξεπερνάει το ντεμπούτο τους, το οποίο απέχει από το να χαρακτηριστεί δίσκος ορόσημο του progressive death metal. Μακάρι να διαψευστώ αλλά το "Dancing Into Oblivion" ενδέχεται να αποδειχθεί προφητικό για το μέλλον της μπάντας. Νομίζω πως το επόμενο βήμα θα είναι και η τελευταία ευκαιρία των White Stones να αφήσουν το στίγμα τους στο death metal.