Vananidr

Οι Vananidr, Σουηδοί, δραστηριοποιούνται στον χώρο του black metal την τελευταία τριετία. Η νέα αυτή μπάντα, με ένα δίσκο κάθε χρονιά από το 2018, εδράζει τον ήχο της όχι τόσο στην παραδοσιακή κληρονομιά των ‘90s, όσο στο, ας μου επιτραπεί η έκφραση, δεύτερο κύμα νορβηγικού black metal, που αν και ξεκίνησε στο δεύτερο μισό της χρυσής δεκαετίας, ανέδειξε μπάντες στα μέσα της, πλέον, προ-προηγούμενης. Οι Vananidr, στον τρίτο τους δίσκο, στρέφουν το βλέμμα τους στην πιο ρυθμική εκδοχή του ιδιώματος, αυτή των Taake, Tsjuder, Carpathian Forest.

Οφείλετε πάντως να μην περιμένετε μανιακά death 'n' roll riff εδώ πέρα και βιτριολικά φωνητικά. Οι ταχύτητες, ως επί το πλείστον χαμηλές, επιτρέπουν στις συνθέσεις να ηχούν ατμοσφαιρικές, με μια πιο εθιστική και επική ματιά. Οι συνθέσεις του Damnation, δεν είναι επικό black metal όπως το εξάγουν στο Quebec, αλλά το epic doom metal σίγουρα το έχουν μελετήσει. Μάλιστα, αν υπήρχε μετατροπέας ιδιωμάτων στο riffing και φίλτρο εξομάλυνσης φωνητικών, τότε στον δίσκο θα ταίριαζαν γάντι οι σχετικές ταμπέλες.

Η μελωδία αποτελεί κατά το ήμισυ κινητήριο μοχλό στις συνθέσεις. Με το drumming, του Ljusebring Terrorblaster, να μην αναλώνεται σε μανιακά blastbeats, εξ’ ου και οι ροκ προεκτάσεις, τα φωνητικά παίζουν κομβικό ρόλο στη διαμόρφωση ετυμηγορίας. Η πολύ σωστή εκφορά του mainman Anders Erikson, δημιουργεί τρομερά εθιστικές φωνητικές γραμμές. Στο σημείο αυτό πάντως θα κάνω μια παύση να αναφέρω, πως με όση εγκυρότητα τα διακατέχει, τα Metal Archives των αναφέρουν ως πρώην μέλος μπάντας ονόματι Satan’s Penguins. Προχωράμε.

Με τους Immortal ως βασική επιρροή, η αύρα της μπάντας επιτρέπει σε φαινομενικά απλές συνθέσεις να ηχούν τρομακτικά ευθύβολες και εθιστικές. Ακούστε μόνο το "Wounds Of Old", ένα από τα τραγούδια που εγγυώμαι πως θα σας ακολουθήσουν στους επόμενους μήνες. Προσωπικά το θέτω ήδη υποψήφιο για black metal σύνθεση της χρονιάς. Η εκκίνηση με το "Distilled", ευφάνταστη λέξη για σύνθεση τέτοιου ιδιώματος, αν και μακροσκελής όχι απλά δεν κουράζει, αλλά δημιουργεί μια δυναμική αύρα, η οποία δεν χάνεται στιγμή. Μάλιστα, η καταραμένη διάθεση που επιζητά να μεταδώσει η μπάντα στον ακροατή, ενισχύεται από τους επί το πλείστον μονολεκτικούς τίτλους των συνθέσεων, εν αντιθέσει με το εξώφυλλο.

Η επιτηδευμένη απλότητα με την οποία μετατρέπουν οι Vananidr τις συνθέσεις τους σε ηχητική αιχμή του δόρατος, αναδεικνύεται με το, βγαλμένο από τα '90s, "Hunter". Διαδεχόμενο, το φανερά επηρεασμένο από αργούς Mayhem ομότιτλο, με τις ρυθμικές του εναλλαγές χρωματίζει τη μονολιθικότητα του δίσκου με εξαιρετικά leads. Το "Tides Of Blood" που ακολουθεί, με το εξαιρετικό εναρκτήριο riff του, επιτυγχάνει στον μέγιστο βαθμό όσα αναζητεί η μπάντα στις ροκ επιρροές της. Μπορεί οι συνθέσεις επιφανειακά να μοιάζουν μεταξύ τους, αλλά προσεκτικές ακροάσεις συνηγορούν πως υπάρχουν ολοκληρωμένα τραγούδια, ικανά να μετατρέψουν έναν δίσκο παραδοσιακού black metal σε πρωτότυπη ακροαματική εμπειρία. Είναι σύνηθες το φαινόμενο όπου extreme metal μπάντες συρράπτουν τα συνθετικά μέρη, καταπιέζοντας την ουσία της σύνθεσης, δηλαδή το τραγούδι, προς όφελος διεκπεραίωσης των υποχρεώσεων που φέρει η ταμπέλα του ιδιώματος που υπηρετούν.

Για την ακρίβεια, όση πρωτοτυπία στερούνται ηχητικά οι Vananidr, την εξισορροπούν με τη συνθετική τους αντίληψη. Χωρίς να θυσιάζουν, ούτε σε παραγωγή ούτε σε δομές, σταγόνα true black metal, με σκοπό να γίνουν νερωμένα εύπεπτοι, συνθέτουν τραγούδια που αν και φαινομενικά χιλιοακουσμένα, δίνουν κάτι φρέσκο. Το "Damnation", είναι ο καλύτερος δίσκος τους έως τώρα, και μια εξαιρετική στιγμή μελωδικού black metal που δεν φοβάται να γίνει εσωστρεφές, αποκαλύπτοντας την αφοσίωση των μελών του. Όσοι αναζητούν δίσκους σκοτεινούς, ρυθμικούς και κυρίως μελωδικούς, για να τους συντροφεύουν τα βράδια, χωρίς να ξεφεύγουν από τα αυστηρά στεγανά του ιδιώματος, οφείλουν να ακούσουν το "Damnation".